Τρίτη 1 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ιδιωτικός υπάλληλος

Οπως λέμε ΙΧ, όπως λέμε ο σκύλος μου, η γάτα μου, ο γάιδαρός μου... είναι δικά μου και τα κάνω ό,τι θέλω! Ο άνθρωπος για όλες τις δουλιές. One man show... ο λιγαπόλας... δηλαδή του λίγο απ' όλα, που σήμερα πια είναι του πολύ κι απ' όλα. Το «παιδί» ή «η κοπέλα», που πρέπει να τα κάνεις όλα και να μην αρνείσαι τίποτα.

Να είσαι στην ώρα σου και να φεύγεις όταν τελειώσει η δουλιά... Να σηκώνεις το τηλέφωνο, να βγάζεις τιμολόγια, να φτιάχνεις παραγγελίες, να είσαι προσεκτικός, να είσαι ευγενικός, να είσαι εξυπηρετικός, να είσαι συνεργάσιμος, να είσαι πρόθυμος, να βοηθάς στο φόρτωμα, να πηγαίνεις στους πελάτες, πετάξου και στις τράπεζες - στη ΔΟΥ και στα ΕΛΤΑ, πέρνα και για την επιταγή, να ξέρεις μηχανάκι, να έχεις μηχανάκι, να ξέρεις και αμάξι, να ξέρεις και κομπιούτερ, τρέξε στη βροχή - στα κρύα - στο μποτιλιάρισμα από τη μια άκρη στην άλλη, να προσέξεις οι δουλιές να γίνουν σήμερα, α - πριν φύγεις φτιάξε έναν καφέ στον κύριο που περιμένει, καθάρισε και το γραφείο που είναι χάλια, δεν το βλέπεις;

Και τρέχεις. Και τι γίνεται συνήθως; Ποτέ δε στ' αναγνωρίζει η εργοδοσία. Είσαι το ζωντανό ΙΧ ρομποτάκι της, ή απλώς το ζωντανό.

Κι από λεφτά; - Α! ό,τι λέει ο νόμος. Εδώ όλοι οι εργοδότες σέβονται τη «νομιμότητα» της αφραγκίας του υπαλλήλου στην οποία μας καταδικάζουνε Βρυξέλλες, ΓΣΕΕ και ΣΕΒ. - Πείνα, και στις 31 άμα έχει παίρνεις...

Και το ΙΚΑ; - Ασε καλύτερα...

Κι απ' άδεια; - Καλά, θα δούμε...

Υπερωρίες; - Φουλ κι απλήρωτες... και τι να πεις; «Θα σε σουτάρουν».

Σύνταξη; - Τι είναι αυτό; Αμα την πλησιάσεις παίρνεις ...«εθελούσια», κοινώς δρόμο...

Ελεύθερο χρόνο, οικογένεια, ξεκούραση; - Καλά πλάκα κάνεις...;

Κομπάρσος στη δικιά σου τη ζωή. Με τον ιδρώτα σου κλεμμένο, το μέλλον σου κλεμμένο, τα όνειρα κλεμμένα, τις ελπίδες σου κλεμμένες. Το σκηνικό στημένο να μην ξεφύγεις. Στο σενάριο ο ρόλος σου ο ίδιος, να περιμένεις για το «κόκαλο»!

Οταν υποκύπτεις στις όποιες απαιτήσεις της «δουλιάς» είσαι το παλικάρι, ο σωστός, το παράδειγμα. Οταν ζητήσεις το ελάχιστο που σου ανήκει είσαι αμέσως στην μπλακ λιστ. Αντέδρασες στο «άρμεγμα»; Πας για το σφαγείο της απόλυσης.

Η δημοκρατία στους χώρους δουλιάς είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Από κει ξεκινάει η δημοκρατία και φτάνει σ' όλη την κοινωνία. Αλλά αυτές οι καπιταλιστικές εργασιακές σχέσεις είναι δυνατόν να είναι δημοκρατικές; Εσύ ο εργαζόμενος με το τίποτα του μισθού και η εργοδοσία με τα πάντα στα δικά της χέρια; Πώς θα προκύψει η ισότητα και η δημοκρατία; Μόνο με έναν τρόπο: Παίρνοντας στα χέρια τα δικά μας τα πάντα γιατί έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα να παράγουμε εμείς τα πάντα.

Δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι στο «μαγκάνι» κάθε μέρα.

Συνάδελφοι που πλημμυρίζουμε τους δρόμους, τις ουρές, τα γραφεία, τα φανάρια, τις επιχειρήσεις. Για να επιστρέψουμε στο σπίτι (όταν) μ' άδειες τσέπες, ένα μάτσο λογαριασμούς στην πόρτα και τις προσδοκίες μας απ' έξω...

Να γράψουμε το δικό μας σενάριο, ν' αλλάξουμε τους ρόλους και τη θέση μας. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το κάνουμε ενωμένοι, αν αποκτήσουμε αυτή τη συνείδηση. Την έχουμε ήδη κατά το ήμισυ στη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Το επόμενο βήμα χρειάζεται σήμερα.

Γι' αυτό να βάλουμε ένα λιθαράκι στις 12 Νοέμβρη με το ΠΑΜΕ στο Πεδίον του Αρεως στο πανελλαδικό συλλαλητήριο. Μαζί με το ταξικό σωματείο μας το «Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ανωνύμων Εταιρειών και Γραφείων».


Λυκούργος ΜΠΟΖΙΚΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ