Απαράδεκτες κτιριακές εγκαταστάσεις, ελάχιστα και εγκαταλειμμένα γήπεδα, αθλητικοί ερασιτεχνικοί σύλλογοι με πενιχρή οικονομική χρηματοδότηση από το δήμο και την πολιτεία, ελεύθεροι χώροι που χάνονται προς όφελος των επιχειρηματιών, είναι ορισμένα μόνον από όσα αντικρίσαμε στον Κορυδαλλό.

* * *

Ο Κορυδαλλός είναι μια πόλη με πάνω από 100.000 κατοίκους. Το όνομά της έχει συνδεθεί και έχει σημαδευτεί από την παρουσία των φυλακών. Χρόνια τώρα, οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες υπόσχονται την απομάκρυνσή τους. Και όμως, όχι μόνο δε φεύγουν, αλλά, αντιθέτως, συνεχώς ανοίγουν και νέα σωφρονιστικά τμήματα. Το άλλο, μεγάλο, και ακόμη άλυτο, πρόβλημα της πόλης είναι τα Λατομεία.

Ομως, ο Κορυδαλλός είναι μια ζωντανή πόλη: Εχει 22 δημοτικά, 10 γυμνάσια, 6 λύκεια και 2 ΤΕΕ. Τα περισσότερα από αυτά, εν έτει 2005, λειτουργούν σε διπλοβάρδιες. Η διοίκηση του δήμου, αντί να λύσει ουσιαστικά το συγκεκριμένο πρόβλημα, προτίμησε να ...«φυτέψει» κοντέινερ στις αυλές των σχολείων. Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθούν οι - ήδη περιορισμένοι - χώροι των αυλών και να μην μπορούν τα παιδιά να κάνουν ούτε διάλειμμα. Αξίζει να αναφέρουμε - ως χαρακτηριστικό παράδειγμα - ότι το 1ο ΤΕΕ του Κορυδαλλού, επί της Λεωφόρου Ποταμού, αντί για αίθουσες έχει μόνο κοντέινερ...

Περπατάμε την πόλη μαζί με τον Απόστολο Συρίγο, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ενότητας Κορυδαλλού», αρχιτέκτονα, γέννημα - θρέμμα αυτής της πόλης, βαθύ γνώστη όλων των προβλημάτων της. Αιρετός δημοτικός σύμβουλος από το 1982: «Μια και μιλάμε για τα προβλήματα της νεολαίας μας», σημειώνει, «πρέπει να πω ότι στον τομέα των σπορ και του πολιτισμού σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής βρισκόμαστε σε απελπιστική κατάσταση. Π.χ. οι μόνες αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης μας είναι αυτές που έγιναν την περίοδο 1984-'85 επί δημαρχίας Δ. Μαλαγαρδή μέσα στο χώρο των 88 στρεμμάτων, δίπλα στις φυλακές. Στον ίδιο χώρο έγινε και το μεγάλο σχολικό συγκρότημα. Επίσης από τους δυο βρεφονηπιακούς σταθμούς που είχαμε προγραμματίσει έγινε μόνον ο ένας. Στο χώρο του άλλου, η σημερινή Δημοτική Αρχή προτίμησε να κάνει πάρκινγκ».

- Το κλειστό γυμναστήριο πότε έγινε;

- Το 1985, πάλι επί δημαρχίας δικής μας. Είναι το μοναδικό που έχει η πόλη μας. Τα τελευταία 12 χρόνια, επί δημαρχίας Χρήστου, έγινε μόνον ένα γήπεδο 5Χ5...

- Αν δεν κάνω λάθος, τα τελευταία 4 χρόνια είχανε βγάλει τις ομάδες του Κορυδαλλού έξω από το κλειστό, γιατί είχε παραχωρηθεί σαν έδρα στον Ολυμπιακό...

- Ετσι ακριβώς είναι. Ποιος να ενδιαφερθεί για τις τοπικές ομάδες;

Μπαίνοντας στο κλειστό γυμναστήριο, συναντήσαμε τον προπονητή της γυναικείας ομάδας βόλεϊ «Αρτεμις», παλιό αθλητή, τον Στάθη Σαραντία. Η κατάσταση, που συναντούμε μέσα, είναι τραγική:

- Απ' ό,τι βλέπω Στάθη, η οροφή του γυμναστηρίου το χειμώνα θα πρέπει να «τρέχει».

- Αρκετά. Ο Δήμος έχει εγκαταλείψει στην τύχη του, όχι μόνο το γυμναστήριο, αλλά και τον Αθλητικό μας Σύλλογο. Είναι σα να μην υπάρχουμε.

- Για πες μου, πώς πάει η ομάδα; Κάποτε πρωταγωνιστούσε.

- Αυτά ήταν κάποτε, σήμερα αργοσβήνουμε. Το ερασιτεχνικό σωματείο βρίσκεται υπό διωγμό, θέλουν να μας σπρώξουν στους χορηγούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

- Σας βοηθάει ο Δήμος;

- Από πουθενά δεν υπάρχει βοήθεια. Μαζεύω συνδρομές από φίλους, στην ουσία ζητιανεύω. Νίκο, κοίταξε αυτά τα κοριτσάκια που γυμνάζω, είναι όλα του 1993, είναι ταλεντάκια, όμως δεν έχω δυνατότητες να αξιοποιήσω το ταλέντο τους. Ζητάω ένα μικρό χώρο να βάλουμε το κεφάλι μας μέσα. Στο κλειστό υπάρχει το αδιαχώρητο. Να σκεφτείς ότι για έδρα μας έχουμε το Κερατσίνι και το Πέραμα. Πριν δύο χρόνια πηγαίναμε στα Ναυπηγεία. Πώς μπορεί να γίνει αθλητισμός κάτω από τέτοιες συνθήκες, πες μου σε παρακαλώ εσύ που ξέρεις. Ο Αποστόλης τα βάζει στο Δήμο, αλλά δε γίνεται τίποτα. Τους έχω ζητήσει κάτι απλό, να σκεπάσουν πρόχειρα με μια σιδεροκατασκευή ένα εγκαταλειμμένο γήπεδο μπάσκετ, που υπάρχει στο Σχιστό. Ούτε καν αυτό δεν κάνουν...

Δίπλα από το κλειστό γυμναστήριο βρίσκεται το στάδιο. Κάποτε υπήρχε και στίβος. Σήμερα, όμως, υπάρχει μόνο το γήπεδο, με έναν χαλασμένο πλαστικό τάπητα. Εδώ γυμνάζονται πάνω από 15 ομάδες. Ο Δήμος μεταθέτει τα προβλήματα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΓΓΑ) και αυτή με τη σειρά της αδιαφορεί. Το αποτέλεσμα είναι ακόμη και τα αποδυτήρια του σταδίου να βρίσκονται σε απάνθρωπη κατάσταση. Οταν πήγαμε, ο κ. Διγαλέτος γύμναζε τις μικρές ομάδες της Προοδευτικής.

Η κατάσταση που συναντάμε είναι τραγική. Ο πλαστικός χλοοτάπητας έχει καταστραφεί, γεγονός, που όχι μόνο δυσκολεύει τις προπονήσεις, αλλά επιπλέον μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς στα μικρά παιδιά. «Πού να πάμε; Ολοι εδώ γυμναζόμαστε ο ένας επάνω στον άλλο. Πριν 10 μήνες μπήκε το πλαστικό χόρτο και χάλασε γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τη συντήρησή του», μας απαντά ο προπονητής, όταν επισημαίνουμε την κατάσταση που επικρατεί. Την ίδια στιγμή, ο Δήμος παραμένει, στην ουσία, αδιάφορος. «Μας λέει ότι δεν του έχει γίνει παραχώρηση από την ΓΓΑ», λέει ο προπονητής.

Κατεβαίνουμε στα αποδυτήρια. Η κατάσταση είναι τραγική. Τα ντους είναι μέσα στη μούχλα. Τα αποδυτήρια δεν αερίζονται από πουθενά. Το πουρί στα πλακάκια είναι δυο δάχτυλα. Η βρώμα και η μπόχα που βγαίνει από τις τουαλέτες είναι ασύλληπτη. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι μύκητες. Και όμως, σε αυτά τα αποδυτήρια αλλάζουν καθημερινά μικρά παιδιά. Ακόμη και ο ίδιος ο προπονητής «ντρεπόταν» για την κατάσταση που επικρατεί εκεί μέσα...

• Το επόμενο Σάββατο: Το β` μέρος του οδοιπορικού στον Κορυδαλλό