Ενας ελαφρύς τραυματισμός δύο στρατιωτών του ελληνικού μισθοφορικού εκστρατευτικού σώματος στο Αφγανιστάν είναι γεγονός αναγνωρισμένο και επίσημα. Και αν αναλογιστεί κανείς τις επιπτώσεις και προεκτάσεις του γεγονότος ως μία αυξανόμενη πορεία πολέμου σ' ένα εχθρικό περιβάλλον ιμπεριαλιστικής επιβολής, τότε το από πρώτης όψεως επιπόλαιο γεγονός μεταβάλλεται σε αγωνία και φόβο. Παρά το γεγονός ότι το Αφγανιστάν δε συγκαταλέγεται στην ίδια κατηγορία με τις χώρες της Μέσης Ανατολής και τους αραβικούς πληθυσμούς, η μέχρι τώρα πορεία των αντιποίνων των πληθυσμών που έχουν πληγεί από επεμβάσεις κατά της δυτικοσυμμαχικής ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας υπήρξε άκρως ήπια έως και ανεκτική έναντι της Ελλάδας.

Οι πανάρχαιοι ιστορικοί δεσμοί των αραβικών πληθυσμών και χωρών της ευρύτερης περιοχής με τους Ελληνες δείχνουν ν' αντέχουν ακόμη, παρά τις εκάστοτε παρασπονδίες ελληνικών κυβερνήσεων. Ομως, ως πότε; Ο ελαφρύς τραυματισμός των δύο Ελλήνων μισθοφόρων δείχνει την ύπαρξη ενός επικίνδυνου κεφαλαίου. Οι άκρως καταπιεσμένοι λαοί έχουν το δικαίωμα της άμυνας και της ελευθερίας έναντι οιασδήποτε λατσώνας που συνθέτει τον επεμβατικό μιλιταριστικό μηχανισμό του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στην πατρίδα του. Με αυτή την αναμφισβήτητη έννοια ο Ελληνας στρατιώτης μισθοφόρος δεν μπορεί ν' αποτελεί κριτήριο επιλογής σε κάθε σύγκρουση με τη λαϊκή άμυνα. Ο τραυματισμός επομένως των δύο Ελλήνων στρατιωτών είναι τόσο «φυσιολογικό» γεγονός, όσο είναι και ο τραυματισμός ή και ο θάνατος στρατιώτη κάθε άλλης επεμβατικής δύναμης. Αυτό φυσικά είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και για τη χώρα μας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που την έχουν δέσει στο ιμπεριαλιστικό άρμα.

Το γεγονός αυτό αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα πλευρά στο πολύπλευρα επικίνδυνο ζήτημα της δημιουργίας στρατιωτικών μονάδων Ελλήνων μισθοφόρων και στην ενσωμάτωσή τους σε πολυεθνικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εκτός συνόρων. Είναι η πλευρά των ιστορικών σχέσεων της Ελλάδας με τις χώρες της ευρύτερης περιοχής. Αυτές οι σχέσεις μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες δείχνουν να βρίσκονται σε διαρκή διολίσθηση, που ξεκίνησε ανεπαίσθητα αργά και συνεχίζεται επιταχυνόμενη. Βασική αιτία της είναι η αυξανόμενη εμπλοκή και συμμετοχή της Ελλάδας στις επεκτατικές ενέργειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η ελληνική αστική τάξη ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ενισχύει την επικράτηση οικονομικών και πολιτικών σχημάτων που θα υιοθετούν τον τρόπο λειτουργίας και ανάπτυξης των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών. Πιστεύει ότι κάθε εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση την καθιστά προνομιακό συνομιλητή και εταίρο στη δυτικοσυμμαχική λέσχη. Πρόκειται για μία επιπλέον πλευρά του ελληνικού καπιταλιστικού δόγματος της «διείσδυσης» όπως αυτό και στα Βαλκάνια. Τώρα γίνεται προσπάθεια να επεκταθεί και αλλού. Θα πετύχει; Η ελληνική αστική τάξη πιστεύει πως «ναι». Εδώ οφείλεται η επιταχυνόμενη προσαρμογή της στα ιμπεριαλιστικά σχήματα επεμβάσεων με την προπαγάνδα μιας «ρεαλιστικής πολιτικής». Ο «ειρηνικός» μισθοφόρος Ελληνας στρατιώτης του Μηχανικού που φτιάχνει σπίτια, νοσοκομεία και γεφύρια στο Αφγανιστάν κι ο επίσης Ελληνας μισθοφόρος του Υγειονομικού που γιατρεύει πληγές και σώζει θύματα βομβαρδισμών είναι με ορισμένη έννοια ο προπομπός της (άγιας) όψης του Ελληνα καπιταλιστή. Δικαιούται λοιπόν κανείς να πει ότι όλο αυτό το σκηνικό είναι μία «μπίζνα» μεγάλων διαστάσεων και μακράς προοπτικής.