Την απόλυτη συμφωνία του, όπως αναμενόταν, εξέφρασε χτες ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός, για την επιχείρηση μεγαλύτερης εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, με την κωδική ονομασία «Σούπερ Λίγκα». Χτες ο πολιτικός προϊστάμενος στον τομέα Αθλητισμός, συναντήθηκε (περίπου για δύο ώρες) με εκπροσώπους της κίνησης (Γ. Βαρδινογιάννη, Π. Κόκκαλη, Ντ. Νικολαΐδη, Κ. Πηλαδάκη) και τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Βασίλη Γκαγκάτση. Και έδωσε τη συγκατάθεσή του στη διοργάνωση του «νέου» μοντέλου από τους επιχειρηματίες.

Για ένα «πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα» έκανε λόγο ο υφυπουργός, που διαβεβαίωσε πως «οτιδήποτε χρειαστεί να είναι νομοθετικά ρυθμισμένο, θα ρυθμιστεί». Και για μετριάσει τις εντυπώσεις από τις συνέπειες της αναδόμησης του συστήματος, ισχυρίστηκε ότι «δεν πάμε να φτιάξουμε ένα πρωτάθλημα για να ενισχυθούν οι ισχυρότεροι. Αλλωστε, η ενίσχυση των ισχυροτέρων γίνεται όταν κάνεις δυνατότερους τους μικρότερους».

Ο Κ. Πηλαδάκης (μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Λάρισα), ως εκπρόσωπος των εκπροσώπων, μίλησε για «πρόθεση βελτίωσης ενός αξιοκρατικού θεσμού, όπως είναι το ποδόσφαιρο» και «πολλά περιθώρια βελτίωσης τα οποία θα κάνουμε στους επόμενους δύο μήνες». Αποφεύγοντας φυσικά να πει ποιον θα ωφελήσουν οι «βελτιώσεις». Ενώ (και) ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Β. Γκαγκάτσης, χαρακτήρισε τη δημιουργία της «Σούπερ Λίγκας» ως «προσπάθεια για να αλλάξουμε σελίδα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο». Φυσικά και αυτός δεν προχώρησε σε... λεπτομέρειες, υπέρ ποιου και τι περιλαμβάνει η σελίδα.

Κυβέρνηση, ΕΠΟ και σημαντική μερίδα των ΠΑΕ λοιπόν τάσσονται υπέρ της «Σούπερ Λίγκας» (οι διαφωνούντες, δεν αντιδρούν για την ουσία, αλλά για διαδικαστικά και εξουσιαστικά ζητήματα) παρουσιάζοντάς τη σαν «νέα σελίδα». Με το «θολό» αυτό προσδιορισμό, επιχειρούν να κρύψουν την ουσία. Οτι δηλαδή προχωρούν σε μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, προς όφελος των εκμεταλλευτών του. Οι νέες συνθήκες (ενδεικτικότερη όλων η ένταξη, κατ' επιταγή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, (και) του ποδοσφαίρου στη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου...) ενισχύουν τη φιλοσοφία τους, σύμφωνα με την οποία το άθλημα αποτελεί προϊόν. Ετσι κυβέρνηση, επιχειρηματίες, αθλητικές αρχές φροντίζουν να την επεκτείνουν ακόμα περισσότερο, ώστε να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Μόνο που όλα αυτά καμιά σχέση δεν έχουν με το άθλημα και τις αρχές του, ούτε βέβαια με τις λαϊκές ανάγκες.