Ο νέος οργανισμός που βάζει «πόδι» στα σχολεία - με την έγκριση του υπουργείου Παιδείας - και φιλοδοξεί να διδάξει στους μαθητές ...υψηλές αξίες, ακούει στο όνομα Quality Net Foundation (QNF - Ιδρυμα Δικτύου Ποιότητας). Πρόκειται για έναν οργανισμό που αυτοδιαφημίζεται ως «"πλατφόρμα αλληλεπίδρασης" μεταξύ των επιχειρήσεων και της κοινωνίας, για την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής»!

Το QNF προωθεί δράσεις που στόχο έχουν:

• «να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν το επιχειρηματικό κοινό για την υιοθέτηση εκ μέρους τους, κοινωνικά υπεύθυνης συμπεριφοράς και δράσης
• να προωθήσουν την έννοια της κοινωνικής υπευθυνότητας στο ευρύ κοινό, κάνοντάς το συμμέτοχο στην προώθηση της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης
• να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη προγραμμάτων συνεργασίας μεταξύ επιχειρηματικών μονάδων και κοινωνικών φορέων».

Με λίγα λόγια, προωθεί την ιδέα ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για τα προβλήματα που γεννά το κεφάλαιο, ότι πρέπει να ανασκουμπωθούμε για τα κέρδη των επιχειρήσεων (γιατί αυτό σημαίνει ανάπτυξη), πρέπει να τηρούμε υπεύθυνη στάση, δηλαδή να απεμπολούμε δικαιώματα και να σκιζόμαστε για την κερδοφορία του κεφαλαίου... κι από την άλλη, οι ίδιες οι επιχειρήσεις πρέπει να κάνουν πού και πού και καμιά χορηγία, να δείξουν ότι νοιάζονται για το γενικό καλό! Είναι αυτό που κάποιοι άλλοι το λένε «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»...

Αυτό το ίδρυμα λοιπόν, που δε μασάει τα λόγια του και δεν κρύβει τους στόχους του, μπαίνει στα σχολεία μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος (με σχετικές οδηγίες σε μορφή SD ROM) που μπορεί να προμηθευτεί όποιος εκπαιδευτικός θέλει και να το εφαρμόσει στην τάξη.

«Ο ξένος, ο άλλος, ο διαφορετικός: Μήπως είμαι εγώ;», έχει τίτλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πλασάρει στα σχολεία το QualityNet Foundation για να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα φυλετικών, πολιτισμικών διαφορών και σε θέματα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η φιλοσοφία του προγράμματος, όπως φαίνεται από την εισαγωγική περιγραφή του, είναι συγκεκριμένη:

Εμμεσα καλλιεργείται η αντίληψη ότι ο ρατσισμός κι ο εθνικισμός εμφανίζεται λόγω έλλειψης της κατάλληλης εκπαίδευσης κι όχι ως αποτέλεσμα συγκεκριμένης ιδεολογικής παρέμβασης του αστικού εποικοδομήματος που σκόπιμα καλλιεργεί το εθνικιστικό μίσος και την ανταγωνιστική διαίρεση των εργαζομένων με βάση την εθνικότητα, ως αντιστάθμισμα στην αντικειμενικά υπαρκτή ταξική διαίρεση της κοινωνίας, συγκαλύπτοντας τις ταξικές αντιθέσεις, για να μην ενωθούν οι λαϊκές δυνάμεις, που το ίδιο το σύστημα σπρώχνει στην εξαθλίωση, ενάντια στον κοινό τους εχθρό, την άρχουσα τάξη, να μη μετατραπούν της Γης οι κολασμένοι σε νεκροθάφτες του καπιταλισμού.

Βλέποντας το ρατσισμό ως εκπαιδευτικό πρόβλημα αυτόματα η κυρίαρχη προπαγάνδα τον αναγάγει σε ατομικό πρόβλημα που όσοι διακατέχονται απ' αυτόν πρέπει να τον αποβάλουν. Αντίστοιχα ανάγονται σε ατομική ευθύνη και οι κάθε είδους κοινωνικές διακρίσεις, που είναι σύμφυτες με τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες, επομένως ατομική είναι και η ευθύνη για την αντιμετώπισή τους. Η θεραπεία που προτείνουν, λοιπόν, είναι να αποκτήσει κάθε παιδί επίγνωση και να αποδεχτεί τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων («διαφορές φύλου, ηλικίας, φυλής, πολιτιστικές, κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές κ.ά.»), να ξεπεράσει στερεότυπα και προκαταλήψεις, να αποκτήσει θετική ιδέα και σεβασμό για τους άλλους, αμερόληπτη συμπεριφορά απέναντι σε όλους... Ετσι όμως, το παιδί κατανοεί τις αιτίες που γενούν το ρατσισμό, ως ηθικό ατομικό του πρόβλημα, πέρα και έξω από την κυρίαρχη ιδεολογία. Του σερβίρουν μια συνταγή «καλής συμπεριφοράς», αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ρατσισμός γεννιέται από τη διαφορετικότητα που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, άρα αιώνιο θα είναι και το πρόβλημα (ανακάλυψαν κοινωνικό ρατσισμό ακόμα και στην αρχαία Σπάρτη!), δεν αντιμετωπίζεται, πάντα κάποιοι θα μπαίνουν στο περιθώριο και το μόνο που σου μένει είναι να φορέσεις ένα γλυκό, ψυχοπονιάρικο χαμόγελο απέναντί τους!!

Βέβαια, όλο αυτό το μοντέλο πλασάρεται στα παιδιά με πολύ ενδιαφέρουσες αποσπασματικές δραστηριότητες, μελετημένες ειδικά για την κάθε ηλικία (π.χ. προτάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και παραμυθιών, κάποια από τα οποία είναι πράγματι αξιόλογα, προτάσεις του τύπου «γράψτε μια ιστορία με ερέθισμα ένα αντιπολεμικό έργο τέχνης», ζωγράφισε εικόνες που φαντάζεσαι ότι υπάρχουν σε μια άλλη χώρα, συζήτηση και ανάλυση προοδευτικών τραγουδιών για τους μετανάστες, κείμενα του ΟΗΕ κλπ.) τις οποίες μπορεί να επιλέξει είτε ο δάσκαλος είτε ο γονιός.