Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή. Δεν είναι μοναδική - συμβαίνει, απ' ό,τι φαίνεται, πολύ συχνά - αλλά είναι χαρακτηριστική για τον τρόπο που το τραπεζικό κεφάλαιο αντιμετωπίζει τα θύματά του: Εμάς. Δε φτάνει που μας χαρατσώνει μέσω της αισχροκέρδειας, αλλά μας ταλαιπωρεί από πάνω! Το παράδειγμα που παραθέτουμε, στη συνέχεια, είναι δεόντως αποκαλυπτικό.

Μισθωτός αποφάσισε να μεταφέρει το υπόλοιπο δανείου για αγορά αυτοκινήτου από την «Αλφα» στην «Εθνική». Η αποπληρωμή του δανείου έγινε από τη δεύτερη στην πρώτη μέσω εμβάσματος στις 15/7/2005. Ο μισθωτός της ιστορίας μας, θεωρώντας ότι είχε «ξεμπερδέψει» με τη μεταφορά του υπολοίπου του, πήρε την άδειά του και έφυγε για το χωριό του. Επιστρέφοντας μετά από 15 μέρες ζήτησε τηλεφωνικά από την «Αλφα» τη βεβαίωση εξόφλησης του δανείου, ώστε να αρθεί η παρακράτηση του αυτοκινήτου από την αντιπροσωπεία. Εκπληκτος, όμως, άκουσε την κοπέλα από το τηλέφωνο να του λέει ευγενικά, πως δε βλέπει καμία εξόφληση δανείου και ότι θα έπρεπε να «επισκεφτεί» οποιοδήποτε υποκατάστημα διότι εκεί έχουν πρόσβαση σε «άλλο» σύστημα!

Ηταν Σάββατο και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο εκτός από το να αρχίζει να «βράζει» στο ζουμί του και να προσπαθήσει να μη λέει φωναχτά όλα όσα σκεφτόταν για τις τράπεζες και τις διαφημίσεις για τα «καλά» της μεταφοράς υπολοίπων. Τη Δευτέρα το πρωί «επισκέφθηκε» κάποιο υποκατάστημα της «Αλφα», αλλά και εκεί του είπαν πως το σύστημα στους υπολογιστές είχε «πέσει» και τον κάλεσαν να ξαναπεράσει μετά από μία ώρα. Αντ' αυτού, ο «ήρωάς» μας πήγε σε άλλο υποκατάστημα της ίδιας τράπεζας που έτυχε να βρίσκεται μερικά στενά πιο πέρα. Ως «εκ θαύματος» το «σύστημα» εκεί δεν ήταν «πεσμένο» αλλά δεν έδειχνε να έχει αποπληρωθεί το δάνειο! Η υπάλληλος τηλεφωνεί στα «κεντρικά» τα οποία επαναλαμβάνουν πως «δεν ξέρουν τίποτα», αλλά του λένε πως η καταχώριση κάνει 15-20 μέρες να γίνει!

Τα «φίδια» είχαν αρχίσει να «ζώνουν» για τα καλά το μισθωτό μας. Πηγαίνει στην «Εθνική» και διηγείται την κατάσταση. Φεύγει με παραστατικά και βεβαιωτικά αποπληρωμής του δανείου, αλλά επειδή έπρεπε να πάει και στη δουλιά, το αφήνει για την επομένη. Την επομένη λοιπόν επιστρέφει στην «Αλφα» με τα αποδεικτικά στοιχεία. Και πάλι όμως η υπάλληλος (ήταν η ίδια που την προηγούμενη υποστήριζε πως το σύστημα ήταν «πεσμένο») δε βρίσκει τίποτα στον υπολογιστή. Τα ίδια της λένε και από το τηλέφωνο.

Ο μισθωτός μας επιστρέφει στην «Εθνική» και ζητά βοήθεια. Η υπάλληλος αρχίζει να τηλεφωνεί στην «Αλφα» και μετά από διάφορες «πάσες» που της κάνουν σε διάφορα τηλέφωνα και αφού περνά περίπου μισή ώρα, ανακαλύπτει πως ο μισθωτός μας θα πρέπει να πάει σε συγκεκριμένο κατάστημα της «Αλφα» για να πάρει τη βεβαίωση εξόφλησης!

Η περιπέτειά του έληξε σε 10 λεπτά. Τόσο κρατά η σχετική διαδικασία που για την «Αλφα» χρειάστηκε δύο μέρες, χωρίς να υπολογιστούν τα νεύρα του ήρωά μας. Τραπεζικό στέλεχος (δεν έχει σημασία ποιας τράπεζας και για ευνόητους λόγους δε δημοσιοποιούμε τα στοιχεία του) εμπιστεύτηκε στο μισθωτό μας το συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει μετά από πολλά αντίστοιχα παράπονα πελατών. Και το συμπέρασμα ήταν πως εσκεμμένα οι τράπεζες που χάνουν τους πελάτες τους μέσω μεταφοράς υπολοίπων τους δημιουργούν αυτά τα προβλήματα. Πιο απλά: τους «τιμωρούν» επειδή χάνουν μερίδιο στην αγορά!