Διαστάσεις παίρνει η ασυδοσία των τραπεζών σε βάρος των πελατών τους, εξέλιξη που οφείλεται και στην επέκταση του τραπεζικού κεφαλαίου στη λεγόμενη εντός ΟΝΕ εποχή. Η πραγματικότητα αυτή φανερώνεται ακόμη και από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χτες ο λεγόμενος Τραπεζικός Μεσολαβητής. Παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός δεν έχει τα τυπικά και ουσιαστικά εχέγγυα να διαμεσολαβεί μεταξύ των τραπεζών και των πελατών τους, μια και είναι όργανο που ίδρυσαν και ελέγχουν οι τραπεζίτες, τα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα σκιαγραφούν με το δικό τους τρόπο την αυξανόμενη ασυδοσία των τραπεζιτών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στο πρώτο τρίμηνο του έτους τα παράπονα που διατυπώθηκαν τηλεφωνικά και εξετάστηκαν από τον τον «Τραπεζικό Μεσολαβητή» υπερδιπλασιάστηκαν. Συγκεκριμένα, έφτασαν σε αριθμό τα 582, από 260 που ήταν στο αντίστοιχο περσινό διάστημα. Ταυτόχρονα ο αριθμός των παραπόνων που διατυπώθηκαν γραπτώς και εξετάζονται έφτασε σε 131. Κύρια αιτία διαμαρτυρίας των πελατών είναι η «συμπεριφορά» των τραπεζών για τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια, δηλαδή για τον τομέα της καταναλωτικής πίστης, που σημειώνει ραγδαία αύξηση και έχει οδηγήσει στην υπερχρέωση των νοικοκυριών της χώρας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του «Τραπεζικού Μεσολαβητή», το 80% των υποθέσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που επιλύθηκαν με συμβιβασμό των δυο μερών, έκλεισαν «υπέρ των πελατών» και το 70% από αυτές «διευθετήθηκε» από τις ίδιες τις τράπεζες. Το γεγονός αυτό, εάν μη τι άλλο, αποδείχνει ότι ακόμη και οι ίδιες οι τράπεζες παραδέχτηκαν στις περισσότερες περιπτώσεις το δίκιο του πελάτη τους. Να σημειώσουμε πως ο «Μεσολαβητής» εξετάζει μόνον τις περιπτώσεις που εμπίπτουν στον κανονισμό λειτουργίας του, ενώ δε δημοσιοποιεί και τις διαμαρτυρίες που διατυπώνονται εναντίον του από πελάτες των τραπεζών.

Αυξημένος αριθμός παραπόνων αφορά και τις μεγάλες επιχειρήσεις που συνεργάζονται με τράπεζες. Στην κατηγορία αυτή αναφέρονται χορηγήσεις καρτών για «διευκόλυνση» εξόφλησης αγαθών, χωρίς προηγούμενη επαρκή ενημέρωση. Για τα δάνεια αναφέρονται πολλά κρούσματα πρόσθετων επιβαρύνσεων για προεξόφληση δανείων, πέραν της ρήτρας πρόωρης εξόφλησης και για τις καταθέσεις παρεμβάσεις των τραπεζών σε λογαριασμούς για διόρθωση λαθών χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των δικαιούχων.