Μετατροπή του ωραρίου των τραπεζών σε ωράριο σούπερ μάρκετ και το μετασχηματισμό των τραπεζοϋπαλλήλων σε πωλητές, φοβούνται οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, για τους οποίους - να σημειωθεί - πως ακόμα κι αυτές οι 38,20 ώρες δουλιάς σήμερα μόνο στα χαρτιά υφίστανται.

Στον ιδιωτικό τομέα, όπου κυριαρχούν οι όμιλοι Αλφα Τράπεζας Πίστεως,Πειραιώς (Μιχ. Σάλα) και Γιούρομπανκ,παρατηρείται μεγάλη παραβίαση του ωραρίου, αλλά και άλλων δικαιωμάτων. Η Γιούρομπανκ παραμένει ανοιχτή ως και τις 4 μ.μ., έχει καταργήσει τους οργανισμούς προσωπικού, όπως εξάλλου και η Πειραιώς, ενώ δεν προσλαμβάνει με τη Σύμβαση Εργασίας. Στην Πίστεως οι εργαζόμενοι δουλεύουν υπερωρίες, τις οποίες όμως δεν πληρώνονται κανονικά.

Οπως θα μας πει ο Θ. Λάππας,εργαζόμενος στην Τράπεζα Πίστεως: "Θεωρητικά το ωράριο εργασίας τηρείται. Πρακτικά όμως όχι. Οταν σου λένε ότι η δουλιά δεν τελείωσε ή όταν εσύ δεν μπορείς να φύγεις αφήνοντας εκκρεμότητες, τότε αναγκάζεσαι να κάνεις υπερωρίες, τις οποίες όμως δεν πληρώνεσαι ή θα πληρωθείς ένα μικρό μέρος".

Αναφορικά με τις συνθήκες εργασίας θα μας πει: "Διαπιστώνεται φοβερή εντατικοποίηση κι αυτό εξαιτίας της μειωμένης σύνθεσης προσωπικού. Οι ειδικότητες σταδιακά καταργούνται, κύρια στις ιδιωτικές ελληνικές και ξένες τράπεζες, στο όνομα της μείωσης του κόστους".

Ο Θ. Λάππας επιρρίπτει σοβαρότατες ευθύνες στην πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, αλλά και σ' αυτές των συλλόγων που "κινούνται σε πορεία συναίνεσης και συνδιαλλαγής". Συνεχίζοντας επισημαίνει: "Δυστυχώς οι τράπεζες μετατρέπονται σε σούπερ μάρκετ. Μπορεί να δουλεύουμε 35 ώρες, αλλά 6 σήμερα και 3 αύριο. Να περιμένουμε τηλέφωνο σε ποιο υποκατάστημα θα πάμε να εργαστούμε την επόμενη μέρα"...

...Μας μιλάει και για τη νέα νοοτροπία που προσπαθούν να περάσουν στους τραπεζοϋπαλλήλους, σημειώνοντας: "Μας πλασάρουν την ιδέα του πωλητή. Λένε ότι δεν κάνουμε τραπεζική δουλιά, αλλά ότι πουλάμε. Πουλάμε προϊόντα, δάνεια, μετοχές, χορηγήσεις. Η ΕΣΑΚ πριν δέκα χρόνια είχε προειδοποιήσει ότι θα έχουμε τρεις γραμμές παραγωγής. Η πρώτη θα είναι οι πωλητές, ανειδίκευτοι, εκτελεστικά όργανα, η δεύτερη γραμμή θα εκτελεί χρέη υποστήριξης και πιθανόν ελέγχου και η τρίτη θα είναι η κεντρική, με εξειδικευμένους εργαζόμενους, πολύ λιγότερους από τις άλλες δύο γραμμές σε αριθμό".

Στις κρατικές τράπεζες η εικόνα παρουσιάζεται βελτιωμένη, όχι όμως άψογη. Ο Σπ. Συριανός εργάζεται στην Αγροτική Τράπεζα και θα μας πει: "Στις κρατικές τράπεζες παρουσιάζεται το φαινόμενο των λιγοστών προσλήψεων τα τελευταία 10 χρόνια. Η πίεση που ασκείται στο προσωπικό είναι αφόρητη". Η εργασία δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στους τέσσερις τοίχους του χώρου εργασίας, όπως θα μας πει: "Οι νέες τεχνολογίες και η εκμάθηση των νέων προϊόντων απαιτούν ώρες μελέτης εντός και εκτός εργασίας. Στις μέρες αιχμής κανείς δε φεύγει κανονικά και αν γίνει αυτό, θα δημιουργήσει πρόβλημα στους άλλους που θα παραμείνουν. Εχεις λοιπόν δύο επιλογές, να φύγεις και να φορτώσεις τη δουλιά σε συναδέλφους, κάτι που κανένας συνειδητός εργαζόμενος δεν το κάνει ή να φύγεις το βράδυ από τη δουλιά"...

Για τον τρόπο πληρωμής των παραπάνω ωρών εργασίας τονίζει: "Για την πληρωμή της υπερεργασίας απαιτείται έγκριση και αυτό δε γίνεται πάντα. Το μοντέλο του υπαλλήλου με δικαιώματα θεωρείται ξεπερασμένο και προβάλλεται το μοντέλο του υπαλλήλου - επιχειρηματία, που με ταχυδακτυλουργικό τρόπο θα λύνει εργολαβικά τα όποια προβλήματα με ανταμοιβή... την προαγωγή σε τραπεζίτη...".