Από τις συμβάσεις καλλιέργειας με τους παραγωγούς, θα εξαρτηθεί και το μέλλον των εργοστασίων ζάχαρης

Μέχρι τώρα, για λόγους δημιουργίας εντυπώσεων, το μόνο που διαδίδεται είναι ότι η κυβέρνηση δε θέλει να κλείσει κανένα εργοστάσιο... Μάλιστα, στην κάθε περιοχή όπου υπάρχει εργοστάσιο της ΕΒΖ γίνονται δηλώσεις από επίσημα χείλη πως ειδικά αυτό το εργοστάσιο δε θα κλείσει... Εδώ εκτός των άλλων, βρωμάει έντονα το διαίρει και βασίλευε. Από την άλλη, λέγεται ανεπισήμως πως αναμένεται πρώτα να γίνουν οι συμβάσεις καλλιέργειας με τους παραγωγούς, οι οποίες θα ξεκινήσουν να υπογράφονται μετά τις 15 του Γενάρη και κατόπιν θα ληφθούν οι όποιες αποφάσεις, για το μέλλον των εργοστασίων. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ μέχρι τώρα δεν έχει βγει ακόμα το τελικό κείμενο της απόφασης που πάρθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ τον περασμένο Νοέμβρη. Οπως λέγεται σχετικά, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπάρχουν διαφωνίες για το πώς ερμηνεύονται τα όσα αποφασίστηκαν κατά τη διάρκεια των παζαριών.

Αναφέρεται, για παράδειγμα, πως στην Ειδική Επιτροπή Γεωργίας της ΕΕ τέθηκε θέμα ότι η ενίσχυση που θα δοθεί δε θα πρέπει να καλύπτει το 64,2 της απώλειας εισοδήματος των τευτλοπαραγωγών, αλλά το 60%, όπως ήταν στην αρχική πρόταση. Αν γίνει έτσι, η έτσι κι αλλιώς κολοβή αντιστάθμιση θα μειωθεί κι άλλο. Επίσης, κάποιοι πρότειναν να ξανασυζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, έχοντας κατά νου χειροτέρευση των αποφάσεων, γιατί δε βγαίνουν τα νούμερα... Πάντως, με βάση το σχεδιασμό των Βρυξελλών, οι αποφάσεις του Νοέμβρη θα ψηφιστούν χωρίς συζήτηση (ως σημείο Α) στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας του Φλεβάρη. Αλλά θα υπάρχει και συνέχεια, αφού θα πρέπει να βγουν και οι εφαρμοστικοί κανονισμοί, οι οποίοι θα χρειαστούν μερικούς μήνες. Δηλαδή, οι τευτλοπαραγωγοί θα γνωρίζουν επακριβώς τι έχει αποφασιστεί, αφού θα κοντεύουν να μαζέψουν τη σοδειά του 2006...

Ομως και σε πιο πρακτικά θέματα παίζεται ένα κυβερνητικό κρυφτούλι σε βάρος των τευτλοπαραγωγών. Οι τευτλοπαραγωγοί κάνουν αιτήσεις και καλούνται να υπογράψουν συμβάσεις χωρίς να γνωστοποιείται η τιμή που θα δώσει η ΕΒΖ. Αυτό που λένε γενικώς μέχρι τώρα παράγοντες της βιομηχανίας είναι πως θα υπάρξει μια μείωση της τιμής, αλλά θα υπάρχει και επιδότηση. Από την άλλη, πληροφορίες αναφέρουν πως σε σχετικές επαφές που έγιναν με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, εκπρόσωποι της διοίκησης της ΕΒΖ δήλωσαν πως η βιομηχανία δε σκοπεύει να δώσει τίποτα παραπάνω από την ελάχιστη τιμή που ορίζεται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ. Βέβαια, πολύ σύντομα η διοίκηση της ΕΒΖ πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά της και να ανακοινώσει τιμή αγοράς των τεύτλων.

Πάντως, η πραγματικότητα λέει πως τα τελευταία χρόνια, οι τευτλοπαραγωγοί έπαιρναν μια τιμή γύρω 50 ευρώ τον τόνο και από φέτος η ελάχιστη τιμή πέφτει στα 32,9 ευρώ τον τόνο. Για παράδειγμα, ένα στρέμμα με τεύτλα που δίνει γύρω στους έξι τόνους παραγωγής έδινε μεικτά 300 ευρώ περίπου, ενώ φέτος με βάση την ελάχιστη τιμή οι έξι τόνοι θα δώσουν 197,4 ευρώ συν την αντιστάθμιση 40,4 ευρώ το στρέμμα. Να σημειωθεί πως η αντιστάθμιση είναι αποδεσμευμένη ενίσχυση, η οποία θα οριστικοποιηθεί ανά παραγωγό, αφού προσδιοριστεί η ιστορική περίοδος, που μπορεί να είναι ένα ή και περισσότερα έτη στο διάστημα 2000 - 2006. Με αυτά τα δεδομένα, ο τζίρος που θα κάνει ένα στρέμμα θα είναι γύρω στα 240 ευρώ. Δηλαδή, με την πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου καθεστώτος 60 ευρώ το στρέμμα κάτω! Βγαίνει με αυτά τα λεφτά ένα τευτλοπαραγωγός; Προφανώς δε βγαίνει, γιατί όπως έχει αναφερθεί και από παράγοντες της ΕΒΖ, το κόστος παραγωγής για ένα στρέμμα με τεύτλα είναι 230 με 240 ευρώ περίπου. Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί ένας τευτλοπαραγωγός που θα γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει να επιλέξει να καλλιεργήσει και να μην προτιμήσει να πάρει τα 40,4 ευρώ το στρέμμα καθαρά χωρίς κόπο και κόστος; Τελικά, αν δεν υπογράψουν φέτος τις συμβάσεις οι τευτλοπαραγωγοί θα φταίνε αυτοί, δηλαδή, για ό,τι συμβεί;...

Το ζήτημα, βέβαια, είναι πολυσύνθετο, γιατί το όλο πράγμα δεν έχει να κάνει μόνο με τους τευτλοπαραγωγούς. Εχει να κάνει επίσης με το μέλλον των εργοστασίων της ΕΒΖ και τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Ομως ακόμα κι αν φέτος η ΕΒΖ δώσει και λίγα ευρώ παραπάνω στην τιμή και από κεκτημένη ταχύτητα σπαρούν τελικά 400.000 στρέμματα με τεύτλα και δουλέψουν και τα πέντε εργοστάσια, τι θα γίνει από το 2007 και μετά; Να υποθέσουμε μήπως ότι η κυβερνητική πολιτική είναι άντε να δούμε πώς θα σκαπουλάρουμε το 2006 και μετά βλέπουμε;.. Ομως το μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας και των εργοστασίων της ΕΒΖ προδιαγράφεται δυσοίωνο. Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί το 2006 και στην περίπτωση που σπαρούν για παράδειγμα 300.000 στρέμματα ή και λιγότερα, από το 2007 η ελάχιστη τιμή πέφτει ακόμα πιο κάτω στα 29,8 ευρώ ανά τόνο, για να πάει το 2008 στα 26,7 και το 2009 στα 26,3. Με αυτή την τιμή, μπορεί κανείς στην Ελλάδα να καλλιεργήσει τεύτλα ακόμα και αν η επιδότηση φτάσει τα 66,2 ευρώ το στρέμμα, που θα είναι το ανώτατο ποσό το 2009; Οι γνωρίζοντες το χώρο εκτιμούν πως σίγουρα όχι. Εκτός κι αν δοθούν μεγαλύτερες τιμές και εθνικές ενισχύσεις που θα συγκρατήσουν ένα μέρος της τευτλοκαλλιέργειας. Αλλά θα το πράξει αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ, που έχει διακηρύξει ότι είναι κατά των εθνικών ενισχύσεων; Προφανώς, δε θα το κάνει. Τα ίδια ισχύουν κι αν ήταν ή γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που γίνεται πλέον φανερό μέρα με τη μέρα είναι ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν για τη ζάχαρη, όπως και όλες οι αποφάσεις που πάρθηκαν στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ και των επιταγών του ΠΟΕ, θα δημιουργήσουν τρομερά προβλήματα στον αγροτικό τομέα και την ελληνική ύπαιθρο. Θα βγάλουν εκτός καλλιέργειας δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες, θα οδηγήσουν σε κλείσιμο πολλές δεκάδες μεταποιητικές επιχειρήσεις αγροτικών προϊόντων, οδηγώντας στην ανεργία χιλιάδες εργάτες, ενώ και πολλοί επαγγελματίες που εξαρτούν την επιβίωσή τους από την αγροτική δραστηριότητα θα αναγκαστούν να σταματήσουν τις δουλιές τους. Και εδώ η στάση που ακολουθούν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί σκέτη κοροϊδία. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν πλέον το ίδιο μερίδιο ευθύνης και την ίδια συνενοχή για ό,τι άσχημο συμβαίνει και θα συμβεί στον αγροτικό τομέα. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση θα πρέπει στο κάθε προϊόν, αλλά και συνολικά, να στηθεί μέτωπο αγώνα, των αγροτών, των εργαζομένων και των επαγγελματιών, ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, του ξεκληρίσματος και της ανεργίας.