Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

«Οι ενορίτες της εκκλησίας μας θα μπορούσαν να καυχηθούν, αν δεν το κάνουν ήδη, ότι έχουν μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες με τον πιο εντυπωσιακό πολυέλαιο και χώρους για παρκάρισμα μιας και οι νεοέλληνες "καβάλα παν' στην εκκλησιά..." ακόμα κι αν απέχει λίγα μέτρα από την κατοικία τους. Τα απόβραδα του Σαββατοκύριακου, με τις γαμήλιες τελετές, χρειάζεται τροχονόμος για να ρυθμίσει την κυκλοφορία στην πέριξ περιοχή. Αληθινά ο ναός είναι μαστορικά καμωμένος από χρωματιστή πέτρα πελεκητή, στο μέσον της ευρύχωρης πλατείας, με την πλούσια βλάστηση ολόγυρα να σχηματίζουν μία ευχαρίστηση να σχηματίζουν μία ευχάριστη εικόνα που δύσκολα συναντάει κανείς στην απεραντοσύνη της τσιμεντούπολης. Στον ελεύθερο χώρο τα παγκάκια δεν επαρκούν για τους συνταξιούχους και τους άνεργους που πληθαίνουν διαρκώς, με αποτέλεσμα στις συζητήσεις που διεξάγονται περισσότεροι να είναι όρθιοι από τους καθιστούς.

Στο "ημερήσιο πρόγραμμά" τους, κυριαρχεί η καθημερινότητα: ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, διαφθορά, νοθεία και όλοι τα έχουν με το ξενόφερτο ευρώ, που κοντεύει να γίνει δραχμή από απόψεως αγοραστικής δύναμης. Γκρινιάζουν οι ηλικιωμένοι με τη λειψή σύνταξη, που τους εξαναγκάζει να φυτοζωούν και πάνω στο θυμό τους τα βάζουν με τα κόμματα εξουσίας, που άλλα λένε και άλλα κάνουν για τους απόμαχους της βιοπάλης. Ομως όσο και αν εξορίζονται σήμερα και να νιώθουν πίκρα και απογοήτευση, δεν αποκλείεται όταν έρθει η ώρα της κάλπης, να δώσουν δύναμη ξανά σ' εκείνους που χορηγούν συντάξεις πείνας.

Οι άνεργοι πάλι τι σου λένε; Αυτοί και αν έχουν φάει το ψέμα με τη σέσουλα! Μιλούν οργισμένοι για την κατάντια τους, τα μάτια τους ξεχειλίζουν από θυμό και δηλώνουν αποφασισμένοι ν' αγωνιστούν για το δικαίωμα της εργασίας.

Στη μεγάλη πλατεία που περιβάλλεται από ψηλά δέντρα υπάρχει και η απαραίτητη για τον παιδόκοσμο "παιδική χαρά", που όμως έχει τα χάλια της χωρίς κανείς από τους αρμόδιους παράγοντες να ενδιαφέρεται, παρά το ότι αποτελεί στίγμα για την αδιαφορία τους και την όμορφη κατά τα άλλα εικόνα της περιοχής.

Θα ήταν παράλειψη στο χώρο αυτό να μην υπήρχαν και πουλιά. Τα περιστέρια που τριγυρίζουν τους συνομιλητές για κάτι φαγώσιμο κουνώντας συνεχώς το κεφάλι έχοντας και αυτά την ίδια έννοια με τους ανθρώπους, την επιβίωση. Τα σπουργίτια εντελώς αδιάφορα πετούν εδώ κι εκεί και κάτι τσιμπολογούν. Θα μπορούσε να τα παρομοιάσει κανείς με αετονύχηδες, που χώνουν τη μύτη τους παντού και σκαρφαλώνουν σε ρετιρέ του άδικου καπιταλιστικού οικοδομήματος, του οποίου άλλωστε είναι δημιουργήματα.

Ολόγυρα στην Ομορφοκκλησιά υπάρχει πευκοδασάκι όπου παίζουν παιδιά και αποπατούν σκύλοι! Οι πινακίδες "ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ" βρίσκονται καταγής ανάμεσα στις ακαθαρσίες. Ας μείνουμε εδώ, Ελλάντα είμαστε!»