Αφού οι λειτουργικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, θα ανατεθούν σε ιδιώτες, δεν αποκλείεται να πληρώνουμε «διόδια» και για μια βόλτα στο κτήμα Συγγρού...

Τι είναι, όμως, οι Συμπράξεις του δημοσίου (στην προκειμένη περίπτωση των Δήμων) με τον ιδιωτικό τομέα; Οι ίδιοι οι θιασώτες των ΣΔΙΤ ομολογούν απερίφραστα τη μισή, όμως, αλήθεια. Στη σχετική, ειδικότερα, εισήγηση της Διοίκησης προς το Δημοτικό Συμβούλιο (ως σχέδιο Προγραμματικής Σύμβασης) αναφέρεται:

«Οι Συμπράξεις των δήμων με τον Ιδιωτικό Τομέα είναι μια μορφή μακροχρόνιας συνεργασίας των δύο μερών με σκοπό τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και τη λειτουργία δημοτικών έργων ή και υπηρεσιών.

Στις Συμπράξεις ο Ιδιωτικός τομέας συμμετέχει ενεργά στο σχεδιασμό, κατασκευή, χρηματοδότηση, λειτουργία και συντήρηση των απαραίτητων υποδομών και την παροχή των υπηρεσιών και πληρώνεται ανάλογα με τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται είτε από το Δήμο είτε απευθείας από τους πολίτες - χρήστες των υποδομών και των υπηρεσιών είτε με συνδυασμό τους».

1. Το Κεφάλαιο κατοχυρώνει και διευρύνει παραπέρα την παρέμβασή του, όχι μόνο στο σχεδιασμό, τον οποίο τώρα κατοχυρώνει και θεσμικά, και στην υλοποίηση αλλά και στη χρηματοδότηση και στη λειτουργία βασικών τομέων δράσης των δήμων, υψηλής, ασφαλώς, κερδοφορίας.

Οσον αφορά, ειδικότερα, στις δημοτικές υπηρεσίες που ενδέχεται να αναληφθούν από τον ιδιωτικό τομέα, στο πλαίσιο της υπόψη Προγραμματικής Σύμβασης, αυτές κατονομάζονται με σαφήνεια στο άρθρο 2, το οποίο με προκλητική ειλικρίνεια ξεκαθαρίζει:

«Σκοπός της Προγραμματικής Συμφωνίας είναι η σε βάθος εξέταση της δυνατότητας ύπαρξης σχημάτων συνεργασίας με τον Ιδιωτικό Τομέα για το σύνολο των υπηρεσιών που παρέχονται από το Δήμο», οι οποίες, στη συνέχεια, κατονομάζονται συγκεκριμένα:

Εξυπηρέτηση Δημότη (Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών), Παιδικοί Σταθμοί, Λειτουργία και συντήρηση σχολείων, Λειτουργία και συντήρηση αθλητικών χώρων, Λειτουργία και συντήρηση μουσείων, Λειτουργία συστήματος καθαριότητας, Λειτουργία και συντήρηση πρασίνου, Λειτουργία και συντήρηση ηλεκτροφωτισμού, Λειτουργία και συντήρηση συγκοινωνίας, Συστήματα στάθμευσης, Λειτουργία και συντήρηση συστημάτων πληροφορικής, Λειτουργία πολιτιστικών χώρων και ανάληψη πολιτιστικών δράσεων, Λειτουργία και συντήρηση δημοτικών κτιρίων, Λειτουργία συστήματος είσπραξης χρεών.

Πρόκειται δηλαδή για πλήρη παράδοση στο κεφάλαιο όλων «εν δυνάμει» των υπηρεσιών του δήμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μαρουσιώτικο λαό γενικά, αλλά και για τους εργαζόμενους στο μηχανισμό του δήμου και των δημοτικών επιχειρήσεων ειδικότερα. Τι αφήνουν απ' έξω; Πρακτικά τίποτα ή μάλλον κάτι αφήνουν: Τη Δημοτική Αστυνομία, έτσι για να μην ξεχνάμε το νέο ρόλο, και στον τομέα της καταστολής, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

2. Ομολογείται, επίσης, ότι για τις πιο πάνω παρεχόμενες από τους ιδιώτες, για λογαριασμό του δήμου, υπηρεσίες, ο μαρουσιώτικος λαός θα πληρώνει, κατά κανόνα, απ' ευθείας στο κεφάλαιο. Με άλλα λόγια (σύμφωνα πάντα με την Προγραμματική Σύμβαση που ψήφισε σύσσωμη η παράταξη του κ. Δημάρχου) θα βάλει στην καθημερινή του ζωή δεκατέσσερις ακόμη «Αττικές οδούς». Δηλαδή θα πληρώνει:

• «Διόδια» για να μπαίνει στο ΚΕΠ.
• «Διόδια» για να αφήνει το παιδί του στο παιδικό σταθμό.
• «Διόδια» για να πηγαίνει το παιδί του στο σχολείο.
• «Διόδια» για να τρέξει σε κάποιο δημοτικό γήπεδο, να επισκεφτεί το λαογραφικό μουσείο ή το μουσείο φυσικής ιστορίας, να παρακολουθήσει μια πολιτιστική εκδήλωση.
• «Διόδια» για να χρησιμοποιεί την τοπική συγκοινωνία.
• «Διπλά Διόδια» για τη διαχείριση των σκουπιδιών και του πρασίνου, και πολλά άλλα ακόμη.

α. Για να αρχίσει η παροχή πολλών από τις πιο πάνω «αναβαθμισμένες» δήθεν υπηρεσίες στους δημότες, απαιτούνται οι αντίστοιχες υποδομές, που με τη σειρά τους απαιτούν σημαντικούς οικονομικούς πόρους. Φυσικά οι πόροι αυτοί υπάρχουν, προέρχονται από την άμεση και έμμεση φορολογία των εργαζομένων, όμως το αστικό κράτος, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ βρίσκεται στην κυβέρνηση, φροντίζει να τους διοχετεύσει εκεί που υπαγορεύει το μεγάλο πολυεθνικό συμφέρον και όχι οι ανάγκες του λαού.

Πού θα βρεθούν, επομένως, τα χρήματα για τις αρχικές επενδύσεις; Η άρχουσα τάξη δίνει την απάντηση μέσω των ΣΔΙΤ, βάζοντας το τραπεζικό κεφάλαιο και στην παραγωγή μικρών και μεσαίων έργων: θα δανειστεί ο εργολάβος από τις τράπεζες αλλά με την εγγύηση του δημοσίου, ενώ τους υψηλότατους τόκους, μαζί με το αρχικό κεφάλαιο και τα δικά του κέρδη, θα τα πληρώνει ο λαός μέσω των «διοδίων» που προαναφέραμε. Μας ζητάνε δηλ. να υποθηκεύσουμε οικονομικά το μέλλον μας, όχι μόνο το δικό μας αλλά και των παιδιών μας και των εγγονιών μας.

β. Αλλά και σε τομείς όπου οι υποδομές είναι ήδη διαμορφωμένες (π.χ. καθαριότητα, τοπική συγκοινωνία, δημοτικά κτίρια, σχολεία) και το ζητούμενο είναι να ανατεθεί η «λειτουργία και συντήρησή τους» σε ιδιώτες - αναδόχους, οι εξελίξεις θα είναι εξίσου δυσμενείς για τις τσέπες, περιορισμένων έτσι και αλλιώς δυνατοτήτων, του μαρουσιώτικου λαού.

• Η πολυδιαφημιζόμενη «δωρεάν δημοτική συγκοινωνία» (δωρεάν, βέβαια, δεν ήταν, αφού ο δημοτικός προϋπολογισμός, δηλ. τα λεφτά των δημοτών, τη χρηματοδοτούσε) θα πάψει και κατ' όνομα να είναι δωρεάν.
• Το κόστος συντήρησης των σχολικών κτιρίων θα βαδίσει την ανιούσα.
• Η καθαριότητα της πόλης θα μπει σε νέες περιπέτειες, με μόνο βέβαιο την παραπέρα αύξηση των ανταποδοτικών τελών.

γ. Επιδεινώνονται παραπέρα, αν δεν αποδιαρθρώνονται τελείως, οι εργασιακές σχέσεις στις δημοτικές επιχειρήσεις και στα νομικά πρόσωπα του δήμου, καθώς όλο το αντικείμενο των εργαζομένων στους πιο πάνω φορείς, και όχι μόνο αυτό, αποτελεί εν δυνάμει και αντικείμενο των ιδιωτών, μέσω των ΣΔΙΤ.

δ. Αλλά και οι εργασιακές σχέσεις των μονίμων εργαζομένων του δήμου (δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου) θα επιδεινωθούν, καθώς θα τελούν υπό τον μόνιμο εκβιασμό της εκχώρησης και του δικού τους υπηρεσιακού αντικείμενου στον εκάστοτε εγκατεστημένο ανάδοχο (κοινώς «εργολάβο»). Και αυτά, σε μία περίοδο, που η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο έχει ήδη μπει στο στόχαστρο της Κυβέρνησης, ενώ η εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, την οποία από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ψήφισαν στην ΚΕΔΚΕ, έχει ήδη δρομολογηθεί στους δήμους.

ε. Οι προτεραιότητες των έργων και υπηρεσιών, πέραν των κριτηρίων επιλεξιμότητας που θέτει έτσι κι αλλιώς η ΕΕ, θα καθορίζονται με συμπληρωματικά κριτήρια όχι την κάλυψη των πραγματικών κοινωνικών αναγκών σε υποδομές και υπηρεσίες, αλλά:

1. Τι εξυπηρετεί καλύτερα την κερδοφορία των ιδιωτών επενδυτών

2. Πώς θα περιορίζεται η χρηματοδότηση της ΤΑ από τον Κρατικό Προϋπολογισμό με το παραπέρα χαράτσωμα των δημοτών. Η τελευταία αυτή παράμετρος θεωρείται κεφαλαιώδους σημασίας από τον ίδιο τον νόμο για τις ΣΔΙΤ, καθώς θεωρείται ότι αποτελεί στοιχείο «προστασίας του δημοσίου συμφέροντος»! (αρθ.9, παρ.2(ε)).

Το βέβαιο, όμως, είναι ότι το ουσιαστικό περιεχόμενο των επισημάνσεων που προηγήθηκαν αφορά και στη μεγάλη πλειοψηφία των ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού, οι δημοτικές αρχές των οποίων (στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ) υποδέχτηκαν ήδη με ικανοποίηση τις ρυθμίσεις του «ΘΗΣΕΑ» (όπου, μεταξύ των άλλων, θεσμοθετούνταν ως κατ' ουσίαν υποχρεωτική η σύμπραξη των δήμων με τους ιδιώτες για να διαχειριστούν κυρίως χρήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και με την ίδια ικανοποίηση χαιρέτισαν το νέο «εργαλείο», τις ΣΔΙΤ, που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και ολοκλήρωσε η ΝΔ.

Ετσι ή αλλιώς, σε όποιον Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) και αν εφαρμοστούν οι ΣΔΙΤ, θα έχουν ως σκοπό και αποτέλεσμα:

• Αυξημένες ευκαιρίες κερδοφορίας για το Κεφάλαιο σε δραστηριότητες μακριά από τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
• Νέα χαράτσια για το λαό μακρόχρονης διάρκειας και αύξηση των υπαρχόντων, μέσα από την ανταποδοτικότητα των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών, που μέχρι τότε παρείχε ο δήμος.
• Παραπέρα επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στο δήμο και τις οικείες δημοτικές επιχειρήσεις και μάλιστα συνοδευόμενη με απολύσεις.

Αλλωστε, ο υπό αναμόρφωση Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας, με τις νέες αντιλαϊκές του ρυθμίσεις (αναβάθμιση του ρόλου των Δημοτικών Επιχειρήσεων, καθιέρωση των 4ετών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, διεύρυνση των φορομπηχτικών «εργαλείων» της Τοπ. Αυτοδιοίκησης κλπ.) διαμορφώνει έδαφος γόνιμο για την «ανάπτυξη των νέων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών της ΤΑ». Ετσι ονομάζει η άρχουσα τάξη την εκχώρηση στο μεγάλο κεφάλαιο, με την ενεργό συμμετοχή των πολιτικών της εκφραστών στους ΟΤΑ, της δυνατότητας να προγραμματίζει, σχεδιάζει και διαχειρίζεται τα «μικρά» και μεγάλα, τοπικά και περιφερειακά έργα και υπηρεσίες που συνδέονται στενά με τους όρους διαβίωσης του λαού. Στον οποίο δίνεται τώρα μια ακόμη ευκαιρία να κατανοήσει βαθύτερα τον αντιλαϊκό ρόλο που διαδραματίζουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα όργανα της ΤΑ σήμερα, να καταδικάσει τα κόμματα που τα στηρίζουν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ) και να ενισχύσει το ΚΚΕ. Ως προϋπόθεση για τη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, δηλ. για τα δικά του συμφέροντα. Και μπροστά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχει τη δυνατότητα, ενισχύοντας αποφασιστικά τους συνδυασμούς συμπαράταξης που θα στηρίξει το ΚΚΕ να κάνει ένα μεγάλο βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση.