Μέσα Ιούνη και οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ Λυκείου έχουν αρχίσει να «μετρούν ανάποδα» για να βάλουν τέλος στην εξεταστική περίοδο, που, όπως φαίνεται, έγινε αιτία να τους «χαρίσει» μερικές από τις πιο άσχημες αναμνήσεις. Σε ένα από τα εκατοντάδες εξεταστικά κέντρα, το σχολικό συγκρότημα της Πετρούπολης, συναντήσαμε δεκάδες μαθητές της Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Συναντήσαμε δεκαεξάρηδες και δεκαεφτάρες με τα μάτια πρησμένα από το διάβασμα και το ξενύχτι πάνω από τις σημειώσεις, με χαμόγελο σβησμένο και με περίσσιο άγχος για το επόμενο μάθημα.

Η πρώτη «ξενυχτισμένη» ήταν η Ειρήνη Μπρούτζου . «Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου, διαβάζω όλο το βράδυ κάθε βράδυ. Να ξεμπερδέψουμε με αυτό το μαρτύριο και να φύγουμε. Πολλά από τα μαθήματα ήταν δύσκολα και χρειάστηκε πολύ διάβασμα, ειδικά αυτά που αφορούσαν την κατεύθυνση. Τόσους μήνες ξεχάσαμε τι θα πει ξενοιασιά. Σχολείο-σπίτι-φροντιστήριο. Και να θες να κοιμηθείς δεν μπορείς, το μυαλό σου είναι στις εξετάσεις. Προσωπικό χρόνο δεν είχαμε καθόλου. Τώρα όλα όσα χάσαμε θα προσπαθήσουμε να τα αναπληρώσουμε το καλοκαίρι», επισήμανε η Ειρήνη, μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου.

Για τις δυσκολίες που συνάντησαν όλο αυτό το διάστημα μίλησε ηΚατερίνα Κοσύφη, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου. «Περάσαμε πολύ δύσκολα. Οι χρόνοι μας ήταν πιεσμένοι και εμείς καταπιεσμένοι» , υπογράμμισε η Κατερίνα. «Τα μαθήματα που έπρεπε να δώσουμε ήταν τόσα πολλά, συνέχισε η Κατερίνα, η ύλη μεγάλη, οι μοναδικές στιγμές που βρεθήκαμε με τους συμμαθητές μας ήταν πριν να μπούμε στην τάξη και τώρα. Τις υπόλοιπες ώρες είναι ο καθένας σπίτι του και διαβάζει. Αμάν να τελειώσουμε».

Ανάμεσα στις διευκρινίσεις και την ανταλλαγή απαντήσεων στα θέματα της μέρας, η συζήτηση έρχεται, αναπόφευκτα, και στις καλοκαιρινές διακοπές. Είναι οι στιγμές που τα πρόσωπα φωτίζονται και μόνο στην ιδέα της ξενοιασιάς και της ξεκούρασης. Και κάποια από αυτά σκιάζονται και μόνο στην ιδέα πιθανής αποτυχίας στις εξετάσεις.

«Δεν είναι το θέμα αν τα μαθήματα θεωρούνται εύκολα ή δύσκολα. Το ίδιο διάβασμα πρέπει να κάνεις για όλα, το ίδιο άγχος περνάς τόσο για τα εύκολα, όσο και για τα δύσκολα. Είναι πολύ μεγάλη δοκιμασία για την ηλικία μας. Για τους περισσότερους από μας είναι η πρώτη φορά που θυσιάζουμε πράγματα για να πετύχουμε κάτι. Είναι μια δοκιμασία που θα τη θυμάμαι για όλη μου τη ζωή και σίγουρα δε θα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι θα περάσω τα ίδια και του χρόνου», είπε χαρακτηριστικά άλλη μια μαθήτρια της Β΄ Λυκείου, η Αθανασία Γεωργακοπούλου.

Εκείνη την ώρα κατεβαίνει και ο Γιώργος . «Ασε με, δε θέλω να πω τίποτα. Δεν πρέπει να πήγα καλά», μας λέει και πηγαίνει μόνος του σε μια γωνία προβληματισμένος.«Εντάξει, είμαι μόνο 16 χρόνων, δε λέει να το βάλω κάτω από τώρα...», μας φωνάζει από μακριά.