Πραγματοποιήθηκε στις 28 του Γενάρη στο Καράκας η 5η Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων από τη Λατινική Αμερική και τη Νότια Ευρώπη με τη συμμετοχή 16 κομμάτων από 15 χώρες. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε μια φάση σημαντική για την περιοχή, όπου σημειώνονται αγώνες και επιτυχίες των λαϊκών κινημάτων, ενώ παράλληλα εντείνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα με κάθε τρόπο. Ηταν, μάλιστα, ακριβώς εκείνες τις μέρες που αποκαλύφθηκαν κατασκοπικές δραστηριότητες στελεχών του στρατού με την καθοδήγηση της αμερικανικής πρεσβείας στο Καράκας, και μια βδομάδα μετά την πρωτοφανή πρόκληση του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα (με την ανάρτηση προβοκατόρικων φωτεινών μηνυμάτων στην πρόσοψη του κτιρίου).

Η αισιοδοξία, μα και ο προβληματισμός δεν έλειψαν από τη Συνάντηση, η οποία αποτέλεσε και το μοναδικό διεθνές πολιτικό γεγονός τις μέρες που πραγματοποιούνταν στο Καράκας το Δεύτερο Κοινωνικό Φόρουμ της Αμερικής ως περιφερειακή εκδήλωση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (ΠΚΦ).

Αξίζει να σημειώσουμε πως βασικοί παράγοντες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ δεν έκρυβαν τη δυσφορία τους, ενώ απουσίαζαν ορισμένες μεγάλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που γενικά σπονσοράρουν το ΠΚΦ. Τα παράπονα ότι τα συνθήματα «υπερπολιτικοποιούνται», ότι «δεν υπάρχει χώρος για την κοινωνία των πολιτών», κατηγορίες για «Φόρουμ Τσαβισμού» και πως η κυβέρνηση «καπέλωσε» την εκδήλωση, οι προσπάθειες να βάλουν οι διοργανωτές όρους (!) στην κυβέρνηση και τον Τσάβες δείχνουν απλώς την αμηχανία και την εχθρότητα των «βασικών παικτών» του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ προς τα λαϊκά κινήματα, την μπολιβαριανή διαδικασία στη Βενεζουέλα και τη συζήτηση για το σοσιαλισμό που έχει ανοίξει στη χώρα.

Ο Βραζιλιάνος Κάντιντο Γκριμπόβσκι, μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου του Φόρουμ, βρήκε αφορμή ...να δώσει μαθήματα, δηλώνοντας πως «στη Βενεζουέλα εξακολουθεί να απουσιάζει μια πολιτική κουλτούρα με κόμματα και κοινωνικά κινήματα ανεξάρτητα και εδραιωμένα»!!! Ενας σύντροφος, μας θύμισε πως το 2002, λίγο πριν από το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, επιτράπηκε στον Τσάβες να συμμετάσχει στο ΠΚΦ, και σχολίασε πως στο Πόρτο Αλέγκρε δεν εκφράστηκε καμία ενόχληση από κανέναν ούτε για τον Λούλα, ούτε για τους υπουργούς από τη Γαλλία και άλλες χώρες που περιδιάβαιναν στο Φόρουμ. Εκλεκτικές συγγένειες...

Η Συνάντηση άνοιξε με ενός λεπτού σιγή για τον πρώην ΓΓ του ΚΚ Σαλβαδόρ και στέλεχος του Μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί του Σαν Σαλβαδόρ, Σαφίκ Χαντάλ, και για «όλους τους επαναστάτες που πέθαναν όρθιοι», όπως σημείωσε ο Πρόεδρος του ΚΚ Βενεζουέλας, Πέδρο Ορτέγκα Ντιάζ.

Ο Πρόεδρος του ΚΚ Βενεζουέλας, μιλώντας για τη διαδικασία στη Βενεζουέλα, είπε χαρακτηριστικά ότι «είδαμε να μπαίνουν σε κίνηση όνειρα ζωής, καταστάσεις που πριν δεκαετίες περιγράφαμε στις εισηγήσεις και τα ντοκουμέντα» και εξέθεσε επιγραμματικά ορισμένες από τις φάσεις που πέρασαν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού ενάντια στο λαϊκό κίνημα της χώρας.

Από την αρχή, πριν ακόμη γίνει πλειοψηφικό ρεύμα το κίνημα αυτό, οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να το χειραγωγήσουν. Τον Απρίλη του 2002 έγινε το πραξικόπημα. Η ήττα του έγινε δυνατή χάρη σε μια πραγματική πολιτικοστρατιωτική συμμαχία με κυρίαρχο το ρόλο του λαού, γεγονός πρωτοφανές για τα χρονικά της Λατινικής Αμερικής, ιδιαίτερα καθώς όλο το Γενικό Επιτελείο είχε περάσει με το πραξικόπημα. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ καθοδήγησαν την κρίση στην εταιρία πετρελαίου. Οταν οι ΗΠΑ είδαν ότι δεν μπορούν να επιτύχουν μια εκλογική ανατροπή, μαζί με την αντιπολίτευση προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα των εκλογών.

Οι επιτυχίες, επιστέγασμα των οποίων είναι και η είσοδος του ΚΚ Βενεζουέλας στη Βουλή όπου για πρώτη φορά στην ιστορία του κατέχει και θέση αντιπροέδρου, δεν εμποδίζουν τους Βενεζουελάνους κομμουνιστές να βλέπουν με ψυχραιμία τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Δυσκολίες και εμπόδια που αφορούν και στην προετοιμασία, οργάνωση και ετοιμότητα του λαϊκού παράγοντα - πρώτα και κύρια της εργατικής τάξης, καθώς η ντόπια ολιγαρχία και αντίδραση παραμένει ισχυρή και το ζήτημα της εξουσίας δεν έχει ακόμα λυθεί.

Εχει, βέβαια, ανοίξει μια έντονη συζήτηση για το σοσιαλισμό: Τι πιο φυσικό αποτέλεσμα μιας αντιιμπεριαλιστικής διαδικασίας, όμως παραμένουν πολλά ζητήματα ανοιχτά, ιδιαίτερα το θέμα των θεμάτων, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Οπως σημείωσε ο πρόεδρος του ΚΚΒ, λύσεις του τύπου «να δώσουμε το εργοστάσιο στα χέρια των εργατών», όσο δε λύνεται το βασικό ζήτημα, σημαίνει ένα μήνα δουλιά και μετά κλείσιμο.

Ο Φερνάντο Ραμίρεζ, επικεφαλής των Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Κούβας, είπε πως οι εξελίξεις ανοίγουν νέες προοπτικές αν και οι συνθήκες παραμένουν δύσκολες, καθώς έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ επιθετικό ιμπεριαλισμό. Κατήγγειλε την έξαρση της επιθετικότητας των ΗΠΑ, που θέλουν να ξεμπερδέψουν με το σοσιαλισμό στην Κούβα.

Σημείωσε πως μόλις έχουν αρχίσει να ξεπερνούν τις δυσκολίες της δεκαετίας του '90, ενώ παράλληλα δίνουν τη δική τους συμβολή στην πάλη για την προώθηση της σοσιαλιστικής ιδέας, συνεχίζοντας την προσπάθεια οικοδόμησης, δίνοντας τη μάχη των ιδεών, και επιμένοντας στη διεθνιστική διάσταση της πολιτικής της Κούβας.

Η ιδιαίτερη προσφορά της Κούβας αποτυπώνεται στο ανακοινωθέν της Συνάντησης, που προετοιμάστηκε από τα ΚΚ Βενεζουέλας και ΚΚ Ισπανίας που συντόνισαν τη συνάντηση: «Σ' αυτές τις στιγμές οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το παράδειγμα, τον ηρωισμό του κουβανικού λαού και την αποφασιστικότητα του συντρόφου Φιντέλ, που κράτησαν ακλόνητη την επαναστατική διαδικασία στις πιο δύσκολες στιγμές της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας».

Οι εξελίξεις στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής είναι σύνθετες και οπωσδήποτε διαφορετικές από τη διαδικασία στη Βενεζουέλα. Αυτό αποτυπώθηκε και στη Συνάντηση, όπου εκφράστηκε μια ποικιλία εκτιμήσεων για τις εξελίξεις.

Από το ΚΚ της Βραζιλίας, ο Αντιπρόεδρος της ΚΕ, Χοσέ Ρεϊνάλντο Καρβάλιο, σημείωσε ότι θεωρεί πως η κυβέρνηση Λούλα είναι ετερογενής, αντιφατική και με πολλά αντικειμενικά όρια, έχει κάνει σημαντικά λάθη, όμως τη στηρίζει, γιατί αυτό κατά τη γνώμη του εξυπηρετεί τη συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτή τη φάση και πιστεύει ότι μια πιθανή ήττα του Λούλα στις φετινές εκλογές θα σημάνει μιαν ευρύτερη υποχώρηση στη Λατινική Αμερική.

Από την άλλη, ο εκπρόσωπος του Βραζιλιάνικου ΚΚ, Κάρλος Τέγιες, μέλος του ΠΓ, επισήμανε ότι το κόμμα έχει περάσει σε θέση αντιπολίτευσης τα τελευταία 2 χρόνια και θεωρεί ότι η κυβέρνηση ακολουθεί συντηρητικούς προσανατολισμούς τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική πολιτική.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Εκουαδόρ, Γκουστάβο Ουρλάντε, μίλησε για τους κινδύνους για την κυριαρχία της χώρας του, ενώ από την Κομμουνιστική Επανίδρυση του Πουέρτο Ρίκο, ο Μιγκέλ Κρους Σάντος σημείωσε την πάλη που κάνει το κόμμα του για την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ, αφού πλέον το Πουέρτο Ρίκο ενσωματώθηκε ως μία ακόμα πολιτεία των ΗΠΑ. Οι σύντροφοι από το ΚΚ Περού, που βρίσκονται μπροστά σε προεδρικές εκλογές, στάθηκαν ιδιαίτερα στο σχέδιο «Κολομβία», στη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή και στα χιλιάδες θύματα που έχει προκαλέσει μέχρι στιγμής ο «πόλεμος χαμηλής έντασης» των ΗΠΑ.

Ο Χάιμε Καϊσέδο, ΓΓ του Κολομβιάνικου ΚΚ, αναφέρθηκε στο αίτημα για μια «δημοκρατική ειρήνη» στη Νότια Αμερική, σε αντιπαράθεση με την «ιμπεριαλιστική ειρήνη» που επιχειρείται να επιβληθεί και με τις επεμβάσεις, και σημείωσε πως το «Σχέδιο Κολομβία» δεν πρέπει να χρεώνεται αποκλειστικά στην κυβέρνηση των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ με επικεφαλής τον Μπους, καθώς το κατάστρωσε ο Μπιλ Κλίντον σε συνεργασία με τον τότε Πρόεδρο της Κολομβίας, Παστράνα.

Από την άλλη μεριά, οι εκπρόσωποι του ΚΚ Αργεντινής, όπως και του ΚΚ Χιλής, μίλησαν για τις συνθήκες ανάπτυξης της λαϊκής πάλης στις χώρες τους και την άνοδο του αντιιμπεριαλιστικού λαϊκού κινήματος και της επιρροής των ΚΚ.

Χαιρετήθηκε η απόρριψη του «ευρωσυντάγματος», η ένταση των αγώνων των εργαζομένων στις χώρες της ΕΕ, χωρίς να λείψουν, βέβαια, οι αναφορές στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο - δείγμα αδυναμίας και ανησυχίας και όχι δύναμης, το χαρακτήρισε ο ΓΓ του ΚΚ Ισπανίας Πάκο Φρούτος - καθώς και οι διαφορετικές προσεγγίσεις και εκτιμήσεις που έχουν τα ΚΚ της Ευρώπης αναφορικά με τις εξελίξεις στην ήπειρο και την ΕΕ. Ολα τα κόμματα από τη Νότια Ευρώπη αναφέρθηκαν στις εξελίξεις στις χώρες τους και την Ευρώπη γενικότερα, καθώς και στις ιδιαίτερες απόψεις και προσεγγίσεις τους, σχετικά με την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση.

Στη Συνάντηση συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τους: Δ. Κουτσούμπα, μέλος του ΠΓ, και Ν. Σερετάκη, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ.

Κοινός τόπος της πλειονότητας των συμμετεχόντων ήταν το ότι οι δυσκολίες που συναντά ο ιμπεριαλισμός στην προώθηση της στρατηγικής του, οι διαφωνίες και οι αντιθέσεις που οξύνονται στους κόλπους του μπορούν να δημιουργήσουν σημαντικές ευκαιρίες για τους λαούς και αναδείχνουν τη σημασία της στενής συνεργασίας, του συντονισμού και της αλληλεγγύης των κομμουνιστικών κομμάτων.

Στην ανακοίνωση προς τον Τύπο, που έδωσε στη δημοσιότητα το ΚΚ Βενεζουέλας, σημειώνεται πως η εναλλακτική λύση που παρουσιάζεται στον ορίζοντα βρίσκεται στην ένταση των αγώνων για τα δικαιώματα και την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και για το σοσιαλισμό.

Σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι «χωρίς το παράδειγμα και τον ηρωισμό του κουβανικού λαού, χωρίς την προσφορά του συντρόφου Φιντέλ Κάστρο, που κρατάνε ζωντανή την επαναστατική διαδικασία σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, θα είχε χαθεί για τη Λατινική Αμερική, αλλά και για πολλούς λαούς στον κόσμο ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς, που χωρίς αυτό δε θα υπήρχε και η σημερινή εξέλιξη».

Στη συνέχεια, αφού γίνεται αναλυτική αναφορά στις εξελίξεις στις ξεχωριστές χώρες της Λ. Αμερικής, αλλά και στην πάλη των λαϊκών κινημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο, η ανακοίνωση υπογραμμίζει:

«Καλούμε όλα τα κινήματα και τις οργανώσεις να αντιπαρατεθούμε στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού, να αναπτύξουμε μια πολιτική και κοινωνική αντεπίθεση σε όλο τον κόσμο που θα θέτει με σαφήνεια πως απέναντι στην ΑLCΑ (Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής) υπάρχει η ALBA (Εναλλακτική Μπολιβαριανή Συμφωνία για την Αμερική). Απέναντι σε μια Ευρώπη του ΝΑΤΟ, του νεοφιλελευθερισμού, του ευρωστρατού, του μεγάλου κεφαλαίου, πρέπει να οικοδομηθεί μια Ευρώπη των λαών, της ειρήνης των κοινωνικών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού». Και καταλήγει, τονίζοντας πως οι εξελίξεις θέτουν νέες προκλήσεις για το πώς θα δοθεί ώθηση στην πάλη για το σοσιαλισμό, «τη μοναδική εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό».