Associated Press

Στιγμιότυπο από διαμαρτυρία Δανών εργαζομένων το 2005, όταν καταψήφιζαν το «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα»

Οι κυβερνήσεις, τόσο οι σοσιαλδημοκρατικές όσο και οι δεξιές, επιβεβαίωναν σε κάθε ευκαιρία, ιδιαίτερα κάθε φορά που γινόταν συζήτηση για συνθήκες σε σχέση με την ΕΕ, ότι οι παραπάνω κατακτήσεις είναι αδιανόητο να θιχτούν, αντίθετα οι σκανδιναβικές χώρες θα ήταν το πρότυπο για τη μελλοντική Ενωμένη Ευρώπη της ευημερίας.

Η πράξη σήμερα επιβεβαιώνει το ακριβώς αντίθετο. Το έδαφος εδώ ήταν πιο πρόσφορο για την άμεση εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και τον κύριο ρόλο για τη διεκπεραίωση αυτού του στόχου ανέλαβαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία ανήκουν στη σοσιαλδημοκρατία.

Ενα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι τα υψηλά ποσοστά οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα τους.

Στις σκανδιναβικές χώρες, κατά παράδοση, οι κυβερνήσεις δεν εμπλέκονται στις διαδικασίες των συλλογικών συμβάσεων, αυτές γίνονται μεταξύ ενώσεων εργοδοτών και ομοσπονδιών των εργαζομένων. Παράλληλα εφαρμόζονται οι λεγόμενες αποκλειστικές συμβάσεις, βάσει των οποίων οι εργοδότες υποχρεούνται να προσλαμβάνουν μόνο οργανωμένους στα συνδικάτα εργαζόμενους και μ' αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων και σε επιχειρήσεις που απασχολούν μικρό αριθμό εργαζόμενων και δεν υπάρχουν δυνατότητες για εκλογές εκπροσώπων τους, οπότε τον έλεγχο αναλαμβάνουν τα σωματεία.

Πριν δυο βδομάδες, στο Στρασβούργο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μετά από προσφυγή κάποιου Δανού εργαζόμενου που δεν ήθελε να οργανωθεί, αποφάσισε ότι αυτό το σύστημα των αποκλειστικών συμβάσεων στρέφεται ενάντια στην ατομική ελευθερία και το δικαίωμα του κάθε πολίτη να μη συνδικαλίζεται.

Η Ενωση Εργοδοτών πανηγύρισε αμέσως και ο υπουργός Απασχόλησης δήλωσε ότι συμφωνεί απόλυτα με την απόφαση και θα συντάξει, το συντομότερο, νόμο που θα καταργεί τις εν λόγω συμβάσεις.

Οι πουλημένοι εργατοπατέρες εκπρόσωποι της δανέζικης Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων εννοείται ότι συμφώνησαν και αυτοί, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του ατόμου να αποφασίζει ελεύθερα.

Ενα άλλο αξιοσημείωτο φαινόμενο τελευταία είναι η εισαγωγή εργατών ιδιαίτερα από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες για τα εδώ δεδομένα συνθήκες και αμείβονται με μισθούς ανάλογους από τις χώρες προέλευσής τους.

Σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ, ο εργολήπτης υπάγεται στο καθεστώς της χώρας από την οποία προέρχεται. Ετσι πολλές κατασκευαστικές εταιρίες έχουν κάνει παραρτήματα, ιδιαίτερα στην Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες, και μ' αυτό τον τρόπο νόμιμα εισάγουν εργάτες από τις χώρες αυτές και τους πληρώνουν με μεροκάματα πολύ χαμηλότερα των αντίστοιχων για τους Σκανδιναβούς εργάτες.

Ιδιαίτερα το σωματείο των οικοδόμων, που είναι και από τα λίγα με ταξικό προσανατολισμό, αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα όταν κάνει διαδηλώσεις έξω από τα εν λόγω εργοτάξια και απαιτεί να εφαρμοστούν οι δανέζικες συλλογικές συμβάσεις για τους εργαζόμενους, γιατί επεμβαίνει η αστυνομία και οι δίκες πέφτουν «βροχή» ενάντια στους συνδικαλιστές.

Παράλληλα, τα ΜΜΕ κάνουν μεγάλη προπαγάνδα στον κόσμο ότι έχει όφελος από την παραπάνω κατάσταση, γιατί μπορεί να χτίσει το σπίτι του ή να εξασφαλίσει άλλες υπηρεσίες πολύ φτηνά... Συγκεκριμένα θα αναφέρω ότι ενώ το μέσο ωρομίσθιο για έναν οικοδόμο σήμερα στη Δανία ανέρχεται σε 20 έως 25 ευρώ την ώρα, πιάστηκαν πρόσφατα κάποιοι Λιθουανοί που δούλευαν με σύμβαση για 1 ευρώ την ώρα. Μιλάμε για νόμιμη εργασία με υπογραμμένα συμβόλαια. Η μεγαλύτερη δανέζικη κατασκευαστική εταιρία, η MTH, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα φτιάξει καινούριο τμήμα όπου θα προσλαμβάνονται μόνο Πολωνοί εργάτες.

Στη Σουηδία εκκρεμεί αυτή την εποχή η υπόθεση Βάξχολμ. Στο Δήμο Βάξχολμ ανέλαβε την κατασκευή σχολείου κάποια λιθουανική εταιρία, η οποία αρνήθηκε να υπογράψει συλλογική σύμβαση με τη σουηδική ΓΣΕ για τους Λιθουανούς εργαζόμενους. Η σουηδική ΓΣΕ έκανε μπλόκο στο συγκεκριμένο μέρος και εμπόδισε τους εργαζόμενους να δουλέψουν. Η λιθουανική εργοδοτική εταιρία προσέφυγε στο εργατικό δικαστήριο με κάλυψη όλων των εξόδων από τον Ενωση Εργοδοτών Σουηδίας. Το σουηδικό εργατικό δικαστήριο παρέπεμψε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Παράλληλα, ο επίτροπος της ΕΕ κ. Μc Creevy, σε επίσκεψή του στη Σουηδία, δήλωσε ότι θα προκαλέσει τη σουηδική κυβέρνηση να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις και να καθορίσει κατώτατο μισθό στη Σουηδία. Η σουηδική ΓΣΕ δήλωσε ότι σε περίπτωση που η λιθουανική εταιρία δικαιωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τότε πρέπει να ξανασκεφτούμε αν η Σουηδία εξακολουθήσει να είναι μέλος στην ΕΕ.

Στη Φινλανδία, η εφοπλιστική εταιρία VIKING, σε ένα από τα καράβια της, που εκτελεί δρομολόγιο μεταξύ Φινλανδίας και Εσθονίας, άλλαξε την έδρα του πλοίου από τη Φινλανδία στην Εσθονία και ασφαλώς και τα μισθολόγια και τις συνθήκες εργασίας σύμφωνα με τα εσθονικά δεδομένα, που δε συγκρίνονται με τα φινλανδικά.

Η φινλανδική ομοσπονδία ναυτεργατών κήρυξε απεργία στο εν λόγω πλοίο, υποστηριζόμενη από τη διεθνή ομοσπονδία μεταφορών, την ITF, που έχει έδρα στο Λονδίνο. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός αυτό ο σύλλογος εφοπλιστών κατήγγειλε την ITF, σε δικαστήριο στο Λονδίνο, όπου βγήκε καταδικαστική απόφαση και απαγορεύει στην ομοσπονδία να προχωρήσει σε απεργίες και εκδηλώσεις συμπαράστασης. Η απόφαση τονίζει συγκεκριμένα ότι οι μορφές αγώνα που διάλεξε η ομοσπονδία ναυτεργατών έρχονται σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Μετά από ένσταση, η ομοσπονδία δικαιώθηκε προσωρινά και αποφασίστηκε να παραπεμφθεί το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για να αποφασιστεί κατά πόσο η απόφαση της ομοσπονδίας ναυτεργατών είναι αντίθετη με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Εδώ μπαίνει και ένα θέμα αρχής πώς μια υπόθεση για μια φινλανδέζικη εταιρία, που λειτουργεί στη Φινλανδία, μπορεί να δικαστεί στο Λονδίνο. Και κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε μια ευρωπαϊκή χώρα ισχύουν και για τις υπόλοιπες.

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, έχει μπει σε εφαρμογή. Οι εργαζόμενοι σε όλη την Ευρώπη πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους όσο είναι ακόμα καιρός.

Η απεμπλοκή τους από τα κόμματα που συμφώνησαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και η άμεση ενεργοποίησή τους στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι μονόδρομος για να μπει φρένο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και βαρβαρότητα.