Την πολιτική της ΕΕ σε ό,τι αφορά την εφαρμοζόμενη δημοσιονομική πολιτική, τις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την «ανταγωνιστικότητα» των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων έρχεται να στηρίξει ειδική -κατά παραγγελία - μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας με θέμα τη «διερεύνηση των επιδράσεων στην εμμονή και τη δυναμική του πληθωρισμού». Η μελέτη αυτή - που έγινε κατά παραγγελία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις «εθνικές» κεντρικές τράπεζες - υιοθετεί την κλασική αντιδραστική θεωρία ότι για τον πληθωρισμό φταίνε οι μισθοί και όχι τα κέρδη και υπερκέρδη των επιχειρήσεων. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι αφήνει έξω από κάθε πεδίο προβληματιμού και διερεύνησης, τη συμμετοχή που έχουν στο φούσκωμα του πληθωρισμού η εκρηκτική άνοδος των επιχειρηματικών κερδών και τα αστρονομικά ποσοστά κέρδους.

Ωστόσο, ακόμη και αυτή η μελέτη «αποενοχοποιεί», κατά κάποιον τρόπο, τη συμμετοχή της εισοδηματικής πολιτικής στη διαμόρφωση του πληθωρισμού. Οπως αναφέρουν οι συντάκτες της μελέτης, «ορισμένα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας δε φέρουν την κύρια ευθύνη για τη σχετικά αυξημένη εμμονή του πληθωρισμού στην Ελλάδα». Τηρώντας, όμως, τα «κριτήρια» που τους έθεσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να υπεραμυνθούν, δηλαδή, της θεωρίας ότι για τον πληθωρισμό φταίνε οι μισθοί, προσθέτουν αμέσως πως «αυτό δε σημαίνει ότι οι επικρατούσες συνθήκες στην αγορά εργασίας και η διαμόρφωση των αμοιβών δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του πληθωρισμού στην Ελλάδα»!

Οι πραγματικές βλέψεις των συντακτών της έκθεσης προκύπτουν και από τα παρακάτω:

• Εμμεση φορολογία: Αποφαίνονται πως η «μόνιμη μεταβολή του ποσοστού της έμμεσης φορολογίας δε δημιουργεί επίμονο πληθωρισμό, καθώς δεν επηρεάζεται το μισθολογικό κόστος»...
• Εργοδοτικές εισφορές: Σε αντίθεση με το προηγούμενο, ισχυρίζονται πως «η μόνιμη μεταβολή του ποσοστού των εργοδοτικών εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης, επομένως και του κόστους εργασίας, δημιουργεί επίμονο πληθωρισμό στην ελληνική οικονομία».
• «Ανταγωνιστικότητα»: Επιχειρούν να ξεπεράσουν το σκόπελο της εκρηκτικής κερδοφορίας των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και των τεράστιων ποσοστών κέρδους, παπαγαλίζοντας την καραμέλα της «έλλειψης ανταγωνισμού». Σε αυτό το πλαίσιο, ισχυρίζονται πως η «ενίσχυση του ανταγωνισμού μπορεί να συμβάλει από μόνη της στην άμβλυνση του προβλήματος της εμμονής του πληθωρισμού στην Ελλάδα».
• Δημοσιονομική πολιτική: Ισχυρίζονται πως μια δημοσιονομική διαταραχή «δημιουργεί ιδιαίτερα επίμονο και επιταχυνόμενο πληθωρισμό». Και από το συγκεκριμένο γίνεται ολοφάνερη η προσπάθεια «τεκμηρίωσης» με ...επιστημονικό μανδύα των αποφάσεων και της εφαρμοζόμενης πολιτικής από την ΕΕ.