Ο καθορισμός και ο έλεγχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο από τη μια των διαβαθμίσεων των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού κι από την άλλη των κατευθύνσεων της ερευνητικής παραγωγής, μπαίνουν όπως φαίνεται στο επίκεντρο της συζήτησης των υπουργών Παιδείας της ΕΕ, στην άτυπη σύνοδό τους, που ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα στη Βιέννη.

Το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων (EQF), που αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα της συνόδου, αφορά στην κατάταξη των γνώσεων που αποκτά κανείς από την τυπική εκπαίδευση αλλά και από διάφορες άλλες σκόρπιες μαθήσεις (στο πλαίσιο της διά βίου κατάρτισης ή απλώς μέσα από την εμπειρία!) σε οχτώ επίπεδα αναφοράς. Δηλαδή πάμε προς έναν ευτελισμό της εκπαίδευσης, όπου δε θα μετράει το πτυχίο και οι σπουδές που έχει κάνει κανείς, αλλά η κατάταξή του ανάλογα με τις πιστωτικές μονάδες που έχει συγκεντρώσει στις βαθμίδες από το 1 έως το 8. Με άλλα λόγια, δε θα λέμε πλέον π.χ. έχω σπουδάσει χημικός, αλλά έχω πιστοποιημένες δεξιότητες χημείας, μαγειρικής και... πακεταρίσματος, που με κατατάσσουν στο επίπεδο 6 του EQF!

Στην ουσία, οι σκόρπιες δεξιότητες αντικαθιστούν την όποια ολοκληρωμένη συστηματική εκπαίδευση υπήρχε μέχρι τώρα, με προοπτική να ακυρώνονται οι τίτλοι που παραχωρεί το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα και να υπάγονται τελικά στην κρίση των εργοδοτών, που θα πιστοποιούν μέσω διαφόρων οργανισμών τα «προσόντα» του καθενός. Είναι επίσης προφανές ότι διευρύνοντας σε 8 τα γενικά επίπεδα «προσόντων», αυξάνονται τα φίλτρα και οι ταξικοί φραγμοί, η μεγάλη μάζα θα μένει στα χαμηλά επίπεδα και μόνο μια μικρή ελίτ θα φτάνει στα πιο πάνω επίπεδα.

Παραπέρα, στη σύνοδο συζητιέται η πρόταση για δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΙΤ) που θα συγκεντρώνει τα «λαμπρότερα» επιστημονικά μυαλά, θα έχει χαρακτήρα κορυφαίου κέντρου αριστείας και θα διεξάγει υψηλού επιπέδου έρευνα, πάντα στην υπηρεσία του κεφαλαίου και στο πλαίσιο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ελληνίδα υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, στην τοποθέτησή της έκλινε προς την άποψη που θέλει το ΕΙΤ να είναι ένα κέντρο που θα δίνει τις κατευθύνσεις, θα συντονίζει και θα ελέγχει την έρευνα που ήδη διεξάγεται από τα μεγάλα ευρωπαϊκά ιδρύματα.