Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος για το «σκανδιναβικό μοντέλο απασχόλησης», το οποίο προβάλλεται ως πρότυπο για τις κυβερνήσεις όλων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ως «σκανδιναβικό μοντέλο» ορίζεται το σύνολο των μέτρων που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της Δανίας και της Σουηδίας για τη μείωση της ανεργίας. Ο κ. Αλογοσκούφης, μάλιστα, δεν έκρυψε το θαυμασμό του για το «σκανδιναβικό θαύμα».

Σε τι συνίσταται, λοιπόν, αυτό το μοντέλο, πώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας;

Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων, δηλαδή το δικαίωμα των εργοδοτών να απολύουν χωρίς όριο και με εξαιρετικά χαμηλές αποζημιώσεις. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, για τον οποίο το «σκανδιναβικό μοντέλο» είναι τόσο δημοφιλές στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις.

Δηλαδή, πρόκειται για πολιτική ακόμη σκληρότερη από αυτήν της κυβέρνησης Ντε Βιλπέν στη Γαλλία, η οποία «απελευθερώνει» τις απολύσεις των νέων (κάτω των 26 ετών). Ενώ η κυβέρνηση του Ράσμουνσεν, στη Δανία, «απελευθερώνει» τις απολύσεις ανεξαρτήτως ηλικίας!

Βεβαίως, με τέτοια μέτρα, σε συνδυασμό με τις πολιτικές της «ευέλικτης» εργασίας, εξηγείται γιατί στη Δανία κάπου 30% των εργαζομένων αλλάζει δουλιά κάθε χρόνο...

Με το ποσοστό αυτό, η Δανία κατατάσσεται στην τρίτη θέση ως προς το βαθμό «εργασιακής ευελιξίας» μετά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι η κυβέρνηση Ράσμουνσεν από τα μέσα της δεκαετίας του '90 βρέθηκε στην «πρωτοπορία», με την απόφασή της να περικόψει τα επιδόματα ανεργίας και να μειώσει κατά 50% το χρόνο επιδότησης των ανέργων, με το επιχείρημα ότι τα επιδόματα οδηγούσαν τους ανέργους στην ...τεμπελιά!