«Σήμερα αντικειμενικά τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχουν κάθε συμφέρον να συσπειρωθούν γύρω από τους άξονες πάλης που προτείνει η ΚΝΕ και η Πανσπουδαστική, να παλέψουν και να εξασφαλίσουν δημόσια δωρεάν παιδεία και δουλιά με δικαιώματα. Μέσα από αυτό τον αγώνα θα αναδεικνύεται και η ανάγκη αλλαγών στην κοινωνία, θα συναντιέται η πάλη των φοιτητών - σπουδαστών με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, θα καταλαβαίνει ο νέος τι μπαίνει εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ονείρων του».

Σ' αυτή την ανάγκη επικεντρώνεται η προσοχή μέσα από τα πρώτα συμπεράσματα της ΚΝΕ για τις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές με βάση τα αποτελέσματά τους.

Τα όργανα και οι οργανώσεις της ΚΝΕ συζητούν αυτά τα αποτελέσματα και τη δράση τους, ενώ παράλληλα στο πλαίσιο της προσυνεδριακής διαδικασίας η Οργάνωση επεξεργάζεται θέματα που αφορούν συνολικότερα στην αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος.

Για όλα αυτά είχαμε μια πρώτη συζήτηση με τον Θέμη Γκιώνη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, που μας μετέφερε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα που αντλούνται από το αποτέλεσμα των εκλογών, τόσο για τη δράση της ΚΝΕ και της Πανσπουδαστικής, όσο και γενικότερα για το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα ως βασικό τμήμα του νεολαιίστικου κινήματος.

Μιλώντας για το κατά πόσο οι σαρωτικές εξελίξεις που έχουμε στην ανώτατη εκπαίδευση (νέο νόμο πλαίσιο και επαπειλούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16) μπήκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στις σχολές και έγιναν κριτήριο ψήφου για τους φοιτητές και σπουδαστές, ο Θ. Γκιώνης μας επισήμανε ότι όπου επιτεύχθηκε αυτό «οφείλεται, κατά τη γνώμη μας, αποκλειστικά στην προσπάθεια που έκανε η ΠΚΣ το προηγούμενο διάστημα να ενημερώσει, να συζητήσει με τον κόσμο, γιατί όλες οι άλλες δυνάμεις δεν έκαναν ούτε μια ανακοίνωση, ούτε μια ενημέρωση μες στο αμφιθέατρο... Το ότι εμείς καταφέραμε να μπει η συζήτηση σε αυτό το ζήτημα, το θεωρούμε καλό και αυτή η προσπάθεια ανέδειξε επίσης τη σοβαρή δυσκολία και της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, που προσπαθούν να υπερασπιστούν την πολιτική των κομμάτων τους».

Σχολιάζοντας, ειδικότερα, τις όποιες πρωτοβουλίες της ΠΑΣΠ για την υπεράσπιση δήθεν του άρθρου 16, ο Θ. Γκιώνης σημείωσε ότι «η ΠΑΣΠ έχει συμβάλει στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, δεχόμενη την αξιολόγηση, υπερψηφίζοντας τα Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης κλπ.» και χαρακτήρισε την κίνηση της ηγεσίας της ΠΑΣΠ ως «ελιγμό», που έκανε γιατί τη δυσκολεύει η πολιτική γραμμή του ΠΑΣΟΚ, που είναι σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα της νεολαίας.

Για τη διατήρηση της ΔΑΠ στην πρώτη θέση (εκλογικά), ο Γραμματέας της ΚΝΕ σημείωσε ότι αυτό «έχει να κάνει με τη γενικότερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νεολαιίστικο κίνημα, την αναντιστοιχία ανάμεσα στην επίθεση που δέχεται και την απάντηση που δίνει. Γεγονός, όμως, είναι ότι η ΔΑΠ είναι καιρό τώρα καθηλωμένη σε αυτά τα εκλογικά επίπεδα. Ενώ η ΠΚΣ από το 1990 έχει τετραπλασιάσει τις δυνάμεις της στα πανεπιστήμια, σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για το νεολαιίστικο κίνημα κι αυτό είναι θετικό στοιχείο».

Οσο για τα «ιδιωτικά πανεπιστήμια», τόνισε ότι πρέπει να απασχολήσει το κίνημα τι συνέπειες θα έχει αυτή η εξέλιξη για τα δημόσια ιδρύματα. «Το ζήτημα είναι αν η πολιτική αυτή, από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ξεκινώντας, εξασφαλίζει στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων το δικαίωμα να σπουδάσουν», επισήμανε και υπογράμμισε: «Δε γίνεται συζήτηση στα αμφιθέατρα, δεν υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση, ενημέρωση του κόσμου, προφανώς η ΔΑΠ συγκεκαλυμμένα αποπροσανατολίζει ως προς το κύριο ζήτημα στο πανεπιστήμιο και τι αυτό αντανακλά αύριο στη ζωή του ως εργαζόμενου, αν θα έχει δικαιώματα, αν θα δουλεύει, με τι όρους κλπ.».

Ο Θ. Γκιώνης επισήμανε την ανάγκη συμμετοχής των φοιτητών στις συλλογικές διαδικασίες: «Εμείς θέλουμε να συμμετέχουν οι φοιτητές στις γενικές συνελεύσεις και εκεί να γίνεται συζήτηση ιδεολογική, πολιτική αντιπαράθεση κλπ. Ετσι να δουλεύει το κίνημα. Το θέμα είναι ότι οι άλλες δυνάμεις δεν μπαίνουν σε συλλογικές διαδικασίες του κινήματος, σε συνελεύσεις, ώστε να ενημερώνονται οι φοιτητές για το τι γίνεται στη σχολή τους».

«Το τελευταίο διάστημα - συνέχισε - έγιναν συνελεύσεις με μεγαλύτερη μαζικότητα από πριν. Αλλά, για παράδειγμα, στην ΑΣΟΕΕ σε καθημερινή βάση κινούνται 3.000 φοιτητές. Οταν στο αμφιθέατρο είναι 600 στη γενική συνέλευση, υπολείπονται πολλοί»... Τόνισε λοιπόν ότι το ζήτημα που απασχολεί την ΚΝΕ είναι πώς το σύνολο των φοιτητών θα μπει στη δράση και εξήγησε: «Το κρισιακό φαινόμενο στο φοιτητικό κίνημα είναι ότι δε γίνεται καμιά προσπάθεια από τα διοικητικά συμβούλια, από τις άλλες δυνάμεις να ενημερώσουν τους φοιτητές, να γίνει μια γενική συνέλευση, να γίνει μια ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση - ανεξάρτητα ποιος θα κερδίσει τη γενική συνέλευση, το κύριο είναι να συμμετέχουν οι φοιτητές».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους μηχανισμούς διαφθοράς, διαπλοκής, εκβιασμών των φοιτητών - ακόμα και απέναντι σε μέλη της ΚΝΕ - και τα φαινόμενα νοθείας. «Εμείς προεκλογικά τα καταγγείλαμε, "ανοίξαμε" αυτό το θέμα στις σχολές, χρειάζεται όμως να το "ανοίγουμε" από την πρώτη μέρα, όχι μόνο προεκλογικά. Προσπάθειες κάνουμε, όχι μόνο για να μη γίνονται νοθείες, αλλά κυρίως για να μην περνάει αυτό το κλίμα του εκβιασμού και της νοθείας στη νεολαία, σήμερα στους φοιτητές αύριο στους εργαζόμενους», είπε, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη.

Ο Θ. Γκιώνης εκτίμησε ότι «η Πανσπουδαστική έκανε μια σοβαρή προσπάθεια όλη τη χρονιά και στις εκλογές. Προφανώς εξετάζουμε και τις αδυναμίες μας. Δε στεκόμαστε στις αδυναμίες μας αδιάφορα. Τις εξετάζουμε, όμως, στο φόντο των προσπαθειών που πρέπει κάνουμε για να οργανωθεί η πάλη του φοιτητικού κινήματος με καλύτερους όρους ώστε να βάλει φραγμό στην επίθεση που δέχεται και παράλληλα να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες του φοιτητή, για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, για δουλιά με δικαιώματα, για κοινή δράση με το εργατικό λαϊκό κίνημα, με το ΠΑΜΕ. Ετσι θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας κι όχι στο φόντο που το βλέπουν οι άλλες δυνάμεις, δηλαδή να καταμετρήσουν τη δύναμή τους μόνο και να έχουν εγκλωβισμένους τους φοιτητές και το κίνημα».

Μιλώντας για τις αδυναμίες της δουλιάς στους φοιτητές, στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη «να δουλεύουμε πλατιά στις μάζες. Να μάθουμε να δουλεύουμε με τον κόσμο που κινείται γύρω μας, που στηρίζει το Συντονιστικό δηλαδή, και που τον καλούμε απλώς (τώρα) να συμμετέχει, να μπει στην ενεργό δράση. Από τον κόσμο που συζητάμε και ερχόμαστε σε επαφή, φαίνεται ότι η πολιτική μας, η θέση μας κερδίζει. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται με αποφασιστικότητα να απευθυνθούμε πολύ πιο πλατιά στον κόσμο».

«Προκύπτει ανάγκη - τόνισε ακόμα - το Συντονιστικό να συντονίζει, να οργανώνει την πάλη του φοιτητικού κινήματος. Αλλά προκύπτει και η ανάγκη να διαμορφωθούν όροι και προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός πόλου συσπείρωσης στα πανεπιστήμια που με καλύτερους όρους, πιο συστηματικά, μόνιμα, σταθερά, θα οργανώνει την πάλη του φοιτητικού κινήματος. Θα συμβάλλει στην αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος από όλες τις πλευρές (θα απαντά και στα ζητήματα των αξιών). Αυτός ο πόλος είναι που θα παλέψει: τη συσπείρωση μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, τους συλλόγους, τις συνελεύσεις ετών, τμημάτων.

Το θέμα είναι να αλλάξει η κατεύθυνση γιατί οι άλλες δυνάμεις δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν τίποτα. Εμείς δουλεύουμε συστηματικά με το πλαίσιο πάλης που έχουμε, με βάση τα προβλήματα, το τι ανάγκες έχει σήμερα ο φοιτητής, τα αιτήματα. Στην πορεία θα υπάρχουν ξεσπάσματα και τότε θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα να έχει προσανατολισμό».