Ο Μάνος Χατζιδάκις σε νεαρή ηλικία

Μοιάζει σαν παραμύθι, σήμερα... Πριν από 61 χρόνια, ένα μέλος της ΕΠΟΝ, νεαρός καλλιτέχνης ήταν, ανέλαβε να ψυχ-αγωγήσει τα μικρότερα παιδιά, τα Αετόπουλα, γράφοντας ένα κείμενο με υπέρτιτλο «Τ' αετόπουλά μας», αποτελούμενο από πολύ σύντομες ιστοριούλες, ποιηματάκια και σπαζοκεφαλιές, για το πασχαλιάτικο φύλλο (αριθμός 49, 5 Μάη 1945) της εφημερίδας της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά». Το κείμενο αυτό έφερε την υπογραφή «Πέτρος Γρανίτης». Ενθετο στο κείμενο του «Πέτρου Γρανίτη» ήταν ένα άλλο, επίσης όμορφο κείμενο για παιδιά, με τίτλο «Η αδελφούλα της Ανοιξης», το οποίο έφερε την υπογραφή «Νίκη Στέφη». Επρόκειτο για ένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε στη «Νέα Γενιά» η σπουδαία ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη.

Η υπογράφουσα ξεφυλλίζοντας και διαβάζοντας την ύλη ενός σωζόμενου (κακέκτυπου) αντιτύπου αυτού του φύλλου της «Νέας Γενιάς», «γλυκάθηκε» πραγματικά με το κείμενο του «Πέτρου Γρανίτη» και αναρωτιόταν ποιο να ήταν το πραγματικό όνομά του. Απάντηση στο ερώτημα έδωσε ο Νίκος Καραντηνός, αρχισυντάκτη της «Νέας Γενιάς». Ο «Πέτρος Γρανίτης» ήταν ο αλησμόνητος, μεγάλος συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος έγραφε και δημοσίευε κείμενά του και σε άλλα έντυπα της ΕΠΟΝ.

Παιδιά, απολαύστε το κείμενο που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις, για όλα τα παιδιά, όλων των εποχών:

Η "Νέα Γενιά" σάς εύχεται καλό Πάσχα. Ελάτε να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά μας και να πούμε χρόνια πολλά και χαρούμενα. Εδωσα παραγγελία να στολίσουν γιορτάσιμα σήμερα τις σελίδες σας, να τις κάμουν πραγματικά ανοιξιάτικες. Και να βάλουν παραμυθάκια, ποιήματα και παιχνίδια.

Φέρτε κι εσείς, καλά μου παιδιά, το τραγούδι σας, τη δροσιά και το κέφι σας και τότε θα γιορτάσουμε πολύ όμορφα την Ανοιξη και την Πασχαλιά.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Τα παιδιά που 'ναι λουλούδια

μεγαλώνουν με τραγούδια.

Το τραγούδι είν' η χαρά

τραραρό, τραραραρά.

* * * *

Τραγουδάμε την ειρήνη

π' όλα τα καλά μας δίνει.

Σαν πουλάκια στα κλαριά

νιώθουμε τη λευτεριά.

* * * *

Ντο, ρε, μι, εμπρός, ελάτε

τραγουδάτε και γελάτε!

Και κατόπι θα σας πω

κάποιο χαρωπό σκοπό.

* * * *

ΕΙΡΗΝΗ

Η Ειρήνη χάραξε

και χαρά στην πλάση,

σε μεγάλους και παιδιά,

σ' ουρανούς και δάση.

* * * *

Αχ, ειρήνη, Ρήνα μου,

έλα στα παιδάκια

να ξεχάσουν πόλεμους

πείνες και φαρμάκια.

* * * *

Τώρα χίλια φαγητά

θε να τρώμε πάλι

κι όχι αυτή την άνοστη

σούπα του μπακάλη.

* * * *

Τα χλομά τα μάγουλα

σ' άντρες και κορίτσια

θα γινούνε κόκκινα

σαν την ντοματίτσα

* * * *

Γιατί η Ρήνη (Ειρήνη μας)

νάτη με τραγούδια

κι έχει το σακούλι της

φίσκα με καλούδια.

ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΝΙΤΗΣ

* * * *

Η ΔΑΣΚΑΛΑ

Σ' ένα δημοτικό σχολειό σε μια γειτονιά της Αθήνας τα παιδιά, τραγουδούσαν στα διαλείμματα τα λεβέντικά τους τραγούδια.

- Απαγορεύεται να τραγουδάτε αντάρτικα τραγούδια, είπε η δασκάλα. Κι ένα αετόπουλο πετάχτηκε.

- Κυρία, είδατε το ουράνιο τόξο;

- Γιατί; ρώτησε ξαφνιασμένη.

- Για να δείτε πόσο τους αγαπούσαν εκεί τους αντάρτες.

Η δασκάλα χαμογέλασε, ίσως ευχαριστημένη.

* * * *

Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Εδώ και λίγες μέρες, στα Σφαγεία, τα παιδάκια της γειτονιάς, αποφάσισαν να βγάλουν τον αρχηγό τους.

Μια και δυο λοιπόν, μαζεύτηκαν ένα απόγεμα κ' έβγαλαν τον Κωστάκη το αετόπουλο.

- Γιατί διαλέξατε τον Κωστάκη, ρώτησε κάποιος τα παιδιά.

- Γιατί αυτός, απάντησαν όλοι, μίλαγε στη γειτονιά με το χωνί και μοίραζε προκηρύξεις όταν ήταν ακόμα οι Γερμανοί. Γιατί ο Κωστάκης είναι Αετόπουλο.

* * * *

ΜΑΤΙΣΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥΣ

Το περίπτερο ήταν καταστόλιστο με λογής περιοδικά και εφημερίδες. Δυο παιδιά χάζευαν, κοιτάζοντας τις εικόνες. Αξαφνα το μεγαλύτερο παιδί άφησε μια χαρούμενη φωνή.

- Η "Νέα Γενιά"! είδες;

- Πόσο να 'χει;

- 40 δραχμές, είπε ο περιπτεριούχος.

Τα τέσσερα μάτια δεν ξεκολλούσαν από το καλλιτεχνικό της εξώφυλλο.

- Πόσα έχεις Γρηγόρη;

- 25 δραχμές.

- Στάσου να δω κι εγώ. Εχω θαρρώ άλλες 15. Ελα να ματίσουμε τα λεφτά μας. Κι ο Γρηγόρης, κι ο Νίκος πήραν τη "Νέα Γενιά". Υστερα αγκαλιάστηκαν άνοιξαν το περιοδικό κι άρχισαν να διαβάζουν χαρούμενα.

Μπορεί να μην ήταν αετόπουλα;

* * * *

ΘΕΛΕΤΕ "ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ";

Ενα παιδί 14 χρονών μπήκε μ' ορμή μες στην κάμαρα. Τα ματάκια του χαμογελούσαν.

- Τι θέλεις μικρέ, τούπαμε με γέλιο. Ανοιξε δειλά το σακούλι του κι έβγαλε ένα περιοδικό.

- Είναι η "Νέα Γενιά" το περιοδικό της ΕΠΟΝ. Θέλετε να το αγοράσετε;

- Και βέβαια θέλουμε.

Τα μάτια του άστραψαν από χαρά. Πήρε τις 40 δραχμές κι ύστερα είπε:

- Να πάω και στο διπλανό σπίτι;

- Να πας, να πας. Ποιος μπορεί ν' αρνηθεί σε μια τέτοια παιδική καρδιά;

Πήγαν και στο διπλανό σπίτι και το παιδί πήρε αράδα τις πόρτες.

Σε λίγο έπαιζε θριαμβευτικά στον αέρα το άδειο σακούλι του, σα να 'χει κερδίσει μια μάχη.

* * * *

Θα σας πω σήμερα μερικά παιχνίδια, για να διασκεδάσετε και να τα μάθετε και στα άλλα παιδιά.

Προσέξτε, λοιπόν, καλά.

Ο άνθρωπος με τους αριθμούς

Μπορείτε να φτιάξετε και σεις έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν που βλέπετε στην εικόνα, γράφοντας κατά σειρά τους αριθμούς 1 έως 10;

Τα 8 οχτάρια

Μπορείτε να γράψετε 8 οχτάρια έτσι που να σχηματίζουν άθροισμα 1.000;

Μιάμιση κότα

Για να 'χω πολλά αυγά το Πάσχα αγόρασα έξι κότες. Μα τα 'μπλεξα στο λογαριασμό. Βοηθήστε με, καλά μου αετόπουλα.

Μιάμιση κότα, σε μιάμιση μέρα, κάνει ενάμισι αυγό. Πόσα αυγά έκαμαν σε έξι μέρες κι οι έξι μου κότες;

Το γεράκι

Το παιχνίδι αυτό παίζεται στις ανοιξιάτικες εκδρομές, κάτω από τα δέντρα.

Ενα παιδί κάνει το γεράκι και κυνηγά τ' άλλα.

- Σας έπιασα, τους φωνάζει.

- Είμαστε αετόπουλα κι έχουμε φτερά! απαντούνε και φεύγουν. Μα όλο στριφογυρίζουν το γεράκι πειράζοντάς το.

Αν κινδυνεύουν να πιαστούν, αρπάζονται απ' τα κλαδιά των δέντρων, χωρίς να πατούν στη γη. Τότε δεν έχει δικαίωμα να τα πιάσει το γεράκι. Οποιο πιαστεί, γίνεται γεράκι και το παιχνίδι συνεχίζεται.

* * * *

ΚΑΨΕΡΟΥΛΑ

Δεν πηγαίνει στο σκολειό...

Πώς να πάει η καψερούλα,

αφού έμεινε στο σπίτι

μοναχή νοικοκυρούλα;

* * * *

Η μανούλα έχει πεθάνει.

Φταίν' τα βάσανα κι η πείνα,

τότε με τις λαχανίδες.

- Τι φριχτά τα χρόνια εκείνα!

* * * *

Μόνη φτιάχνει το φαγί τους.

- Ναι, καλέ, μην κοροϊδεύεις.

Εφτασε έντεκα χρονώ

κι αν τη δεις δεν το πιστεύεις.

* * * *

Αχου, ποιος να τη βοηθήσει;

- Αχ, με ποιόνε να τα βάνει;

και κει πάνω που σκουπίζει

το παράπονο την πιάνει.

* * * *

Κλαίει, κλαίει η καψερούλα

κλαίει η σκούπα, το φαράσι...

- Εντεκα χρονώ κορίτσι

να μη ξέρει να διαβάσει!

ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΝΙΤΗΣ»