Γρηγοριάδης Κώστας

Τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται όλο και πιο συχνά και έντονα και στο χώρο της Ευρώπης. Είναι εξελίξεις παρήγορες, που μπορούν να συμβάλουν στην ενθάρρυνση και ενίσχυση των εργατικών και πλατύτερα των λαϊκών αγώνων ενάντια στη συνεχή αφαίρεση κατακτημένων λαϊκών ελευθεριών στο αστικό σύστημα. Αλλά και των πολιτικών αγώνων που, βέβαια, κοινωνικά και ιστορικά αυτοί είναι προορισμένοι να ανατρέψουν την εξουσία της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητάς της που ραγδαία εντείνεται.

Μέσα από την πληθώρα των πιο πρόσφατων στοιχείων αυτής της αυταρχικής και συγκεντρωτικής εξουσίας είναι χρήσιμο να αναφερθούν σύντομα δύο από αυτά. Φαίνονται ότι δε σχετίζονται άμεσα με τις τρέχουσες εσωτερικές διαδικασίες περιορισμού των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, όμως, μαζί με άλλα, παρόμοια, αποτελούν κυρίαρχους υπερκείμενους όρους, με τους οποίους, προαιρετικά ή υποχρεωτικά, βαθμιαία συμμορφώνεται και στη χώρα μας η κυρίαρχη πολιτική.

1) Στις αρχές του Φλεβάρη δόθηκε στη δημοσιότητα η Εκθεση του Πενταγώνου (ΗΠΑ) για την ανά τετραετία αναθεώρηση της αμερικανικής «αμυντικής» πολιτικής. Παρουσιάζει σχέδιο αντιτρομοκρατικού πολέμου που χαρακτηρίζεται ως «Μακρύς πόλεμος». Από αρμόδιους στρατιωτικούς και πολιτικούς παράγοντες των ΗΠΑ διακηρύσσεται ότι «βρισκόμαστε σε περίοδο αναμόρφωσης της παγκόσμιας στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ», ότι εννοούν «τον πόλεμο κατά του εξτρεμισμού και της ιδεολογίας που τον τρέφει», περιέχει δε και πλήθος άλλων παρόμοιων τρομοκρατικών για την ανθρωπότητα χαρακτηρισμών, προγραμμάτων και δράσης.

2) Στην Ελληνική Βουλή εκκρεμεί για ψήφιση νομοσχέδιο (έχει ψηφιστεί στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής) με το οποίο επικυρώνεται και ως εσωτερικός νόμος «Πρωτόκολλο Συμφωνίας και Συναντίληψης» που έχει ήδη συναφθεί μεταξύ ΝΑΤΟικών και ελληνικών στρατιωτικών παραγόντων. Με αυτό προσδιορίζονται και παραχωρούνται περιοχές της «φιλοξενούσας χώρας», δηλαδή της Ελλάδας, στις οποίες εγκαθίστανται δυνάμεις του ΝΑΤΟ για ασκήσεις και για επιθετικές επιχειρήσεις. Από την εγκατάστασή τους, οι περιοχές αυτές της χώρας μας θεωρούνται περιοχές του ΝΑΤΟ και θα διοικούνται από το ΝΑΤΟικό διοικητή όποιας εθνικότητας, που σημαίνει περιοχές στις οποίες τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού απεμπολούνται στο ΝΑΤΟ και υποτάσσονται σ' αυτό, δηλαδή στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και σχέδια. Περιέχει και άλλες παρόμοιες διατάξεις. Και για τα δύο αυτά περιστατικά μάλλον δε χρειάζεται παραπέρα σχολιασμός, αφού είναι αυτονόητες οι συντριπτικές αρνητικές συνέπειες για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού και βασικά για τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Ακόμα πρέπει να επισημανθεί, για να καταπολεμηθεί η γενικευμένη βαρβαρότητα που αυξάνεται με τη νομιμοποίηση αυτής της κυριαρχίας και την τρομοκρατική απειλή που απλώνεται σαν παραλυτικό δίχτυ πάνω από τη ζωή και την πολιτική και κοινωνική αντίδραση των λαών όλου του κόσμου.

Ειδικότερα για την κρίση των δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας μας είναι χρήσιμο να αναφερθούν και τα εξής:

Για το Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης (ΕΕΣ). Ακόμα και η φραστική προστασία του Ελληνα πολίτη από το να εκδοθεί στις αστυνομικές και δικαστικές εξουσίες και τα σωφρονιστικά συστήματα άλλων κρατών, πέρα από το ότι αναφέρεται εντελώς πενιχρά και διστακτικά στο νόμο (έχει αυτό την εξήγησή του), πρακτικά μπορεί να εξουδετερωθεί εντελώς από το πλήθος της περιπτωσιολογίας και των προϋποθέσεων που τίθενται στις σχετικές διατάξεις (νόμος 3251/2004 άρθρα 10-13).

Στη χώρα μας το «ευρωσύνταγμα» κυρώθηκε με νόμο από τις γνωστές πλειοψηφίες της ελληνικής Βουλής. Αν ενεργοποιηθούν και πάλι οι σχετικές διαδικασίες της ΕΕ, που διακόπηκαν μετά τα απορριπτικά δημοψηφίσματα στη Γαλλία και στην Ολλανδία (Μάης και Ιούνης του 2005), στην Ελλάδα θα ισχύσει αμέσως.

Με διάταξή του προσδιορίζεται η ιθαγένεια της ΕΕ στους πολίτες των χωρών - μελών της, που έτσι γίνονται και υπήκοοι αυτής της πολιτειακής ένωσης (της ΕΕ). Με αυτό το δεδομένο, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η ΕΕ δε θα αξιοποιήσει τη δυνατότητα που της παραχωρείται πάνω σ' αυτούς τους υπηκόους της, για να εφαρμόσει λ.χ. τη δική της Συμφωνία Εκδοσης με τις ΗΠΑ και να παραδίνει σ' εκείνη τη μαύρη ιμπεριαλιστική εξουσία τον Ελληνα υπήκοό της κι αν ακόμα με βάση τους ελληνικούς νόμους δεν έχει υποχρέωση να τον εκδώσει η Ελλάδα; Κι ακόμα χειρότερα: Με δεδομένο ότι με ρητή διάταξη του «ευρωσυντάγματος» η νομοθεσία της ΕΕ επικρατεί ακόμα και έναντι των Συνταγμάτων των χωρών - μελών (όπως αναγνωρίζεται πια και από το άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος, που τα κόμματα εξουσίας τα διαμόρφωσαν έτσι στην αναθεώρηση του 2001), τι απομένει για την προστασία του Ελληνα πολίτη από την παράδοσή του σε αυτής της ποιότητας δικαιοσύνη των εξουσιών όπως του Μπους και του Μπλερ;

Τέλος, μια πολύ σύντομη αναφορά των εξής γεγονότων: Αναγγέλθηκε πρόσφατα από τον πρωθυπουργό η αναθεώρηση του Συντάγματος. Σ' αυτή τη διαδικασία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων μεταρρυθμίσεων, με σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος των κατακτήσεων του ελληνικού λαού, και η επιδίωξη της κυβέρνησης να ιδρυθεί Συνταγματικό Δικαστήριο. Πρόκειται για ένα θεσμό θεμελιακής σημασίας για τον ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο της δικαιοσύνης, για την ακόμη παραπέρα αντιδραστικοποίησή της, ώστε κρίσιμες αποφάσεις της για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού να είναι πάντα σύμφωνες με την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Είναι παρήγορο ότι από το νομικό κόσμο, δικαστικές ενώσεις και δικηγορικούς συλλόγους αυτή η κυβερνητική εξαγγελία αποδοκιμάστηκε έντονα.

Ηδη από το φθινόπωρο ενεργοποιήθηκε η διαδικασία για την αναθεώρηση των ποινικών κωδίκων (του Ποινικού Κώδικα Ποινικής Δικονομίας).

Μπροστά στις δρομολογημένες εξελίξεις που προαναφέρονται και πάρα πολλές άλλες σε βάρος των κατακτημένων δικαιωμάτων και ελευθεριών του ελληνικού λαού είναι δικαιολογημένη η διάχυτη σφοδρή ανησυχία για την κατεύθυνση προς την οποία θα γίνει τελικά η αναθεώρηση και αυτών των θεμελιακών νομοθετημάτων, με τις δυνατότητες κρίσιμων κυβερνητικών μεθοδεύσεων, άσχετα από τις τυχόν δημοκρατικές προθέσεις αξιόλογων επιστημόνων μελών των επιτροπών.

Η πρόβλεψη είναι ότι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων της ολιγαρχίας θα συνεχίσουν να προωθούν και να επεκτείνουν την κυριαρχία αυτής της νέας τάξης. Εγκαθιδρύουν με άμεση και έμμεση βία και εξουσιαστική τρομοκρατία το... «νομικό πολιτισμό» αυτής της κυριαρχίας. Ηδη στον Πειραιά φάνηκαν αδρά αυτά τα συμπτώματα στην περίπτωση της απεργίας των ναυτεργατών με την εφαρμογή του πολιτικά έσχατου αλλά και νομικά τόσο σφοδρά αμφισβητημένης νομιμότητας μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης εργατών σε απεργία που είχε, μάλιστα, δικαστικά κριθεί νόμιμη.

Μέσα από αυτή την πραγματικότητα, αλλά και την προοπτική της διαρκώς επεκτεινόμενης ποινικοποίησης των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων και δράσης των καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων είναι πιθανό τα δικαστήρια, οι δικαστές και τα δικηγορικά σώματα να κληθούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση των εργασιακών, κοινωνικών, προνοιακών, ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. τα συλλογικά τους όργανα, δηλαδή οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι δικαστικές ενώσεις και τα επιστημονικά σωματεία των αντίστοιχων κλάδων βαρύνονται με την ευθύνη της ενημέρωσης των μελών τους. Με κοινές διοργανώσεις και αγωνιστικές εκδηλώσεις πρέπει να προσανατολίσουν τη σκέψη και τη δράση τους προς την κατεύθυνση της κοινωνικής σημασίας των νομικών επαγγελμάτων και ότι τα «νομικά» πρέπει να αξιοποιούνται για την ανακούφιση των καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων και την ενθάρρυνση των αγώνων του ελληνικού λαού για να διατηρήσει και να επεκτείνει τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματά του. Τις μορφές και γενικά την πρακτική αυτής της ευθύνης τους θα τη δείχνουν οι περιστάσεις και ειδικότερα οι ανάγκες των λαϊκών αγώνων, καθώς θα εντείνονται οι διώξεις που θα ασκούν οι εξουσίες των κυρίαρχων συμφερόντων. Το δικηγορικό σώμα φέρει το φορτίο της ευψυχίας των επαγγελματικών προγόνων του της παρόμοιας παρατεταμένης νύχτας της περιόδου 1945-1974. Τώρα βαρύνεται και με την ευθύνη να διεγείρει, σ' αυτή την κατεύθυνση, και την αντίστοιχη ευθύνη των δικαστών και των οργανώσεών τους, μπροστά στο γεγονός ότι αυτός ο κλάδος είναι ο πιο έντονα δεσμευμένος μέσα στο σύστημα της κρατικής εξουσίας αυτής της κυριαρχίας.

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι πάντα έτοιμη να βοηθήσει σ' αυτές τις προσπάθειες.