Την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο που ρυθμίζει τις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης ψωμιού εξέφρασαν χτες οι εκπρόσωποι της Συντεχνίας Αρτοποιών Αθήνας, Προαστίων και Περιχώρων. Μεταξύ άλλων κατήγγειλαν ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η κυβέρνηση εκχωρεί τον κλάδο της αρτοποιίας σε μια χούφτα μονοπώλια και ότι νομιμοποιείται η υποβάθμιση της ποιότητας του ψωμιού.

Ως εδώ καλά, μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Αυτό, όμως, που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα, είναι το γεγονός ότι μετά από αυτές τις διαπιστώσεις η διοίκηση της Συντεχνίας ζητάει να προστατευτεί ο κλάδος της παραδοσιακής αρτοποιίας - οι λεγόμενοι φούρνοι της γειτονιάς που στην πλειοψηφία τους είναι επιχειρήσεις οικογενειακές ή αυτοαπασχολούμενων με ελάχιστους εργαζόμενους - με άξονα τη στρατηγική της... Λισαβόνας και τους νόμους της ΕΕ!

Αραγε δε γνωρίζουν οι επικεφαλής της Συντεχνίας ότι με αυτές ακριβώς τις κατευθύνσεις πορευόμενη και η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις οδηγούν συστηματικά και το δικό τους κλάδο σε συρρίκνωση; Δεν ξέρουν ποιους εξυπηρετούν οι κατευθύνσεις περί «απελευθέρωσης των αγορών» και «ενίσχυσης του ανταγωνισμού» που η κυβέρνηση σέβεται σαν ευαγγέλιο; Δεν ξέρουν ότι ή προστασία και ενίσχυση των μικρών παραγωγικών μονάδων θα έχεις, ή «ελεύθερη αγορά»;

Ε, όλα αυτά δεν είναι απλά αφελή ατοπήματα που λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και επικίνδυνα για το συνδικαλιστικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβερνητικής πολιτικής, που μόνο ανακόλουθη δεν είναι σε ό,τι αφορά τις δεσμεύσεις και τα έργα της, για την προώθηση των ρυθμίσεων και μεταρρυθμίσεων που αποβλέπουν στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.