«Συνάδελφοι! ...σα συναδέλφους σας βλέπουμε, γιατί κι εμείς αύριο εργαζόμενοι θα είμαστε, έρχεται ένας νόμος βόμβα»!

Με λόγια απλά και καθαρά, φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά εξήγησαν χθες σε εργαζόμενους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος τι φέρνει ο νέος νόμος - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, ποιες θα είναι οι συνέπειές του για τις λαϊκές οικογένειες και ζήτησαν από τους εργάτες να σταθούν στο πλευρό τους.

«Θα καταργηθούν τα δωρεάν βιβλία, θα μπουν δίδακτρα, θα καταργηθούν οι μεταγραφές (δηλαδή μια οικογένεια για να σπουδάσει τα παιδιά της θα πρέπει να συντηρεί δυο και τρία σπίτια στην επαρχία), από την άλλη θα φέρνουν και τις επιχειρήσεις ως χορηγούς να μας κάνουν μάθημα, για παράδειγμα στο Ναυτιλιακό θα μας φέρνουν πλοιοκτήτες σαν αυτούς του "Σαμίνα" για να μας διδάξουν ..."ασφάλεια πλοίων"!».

Μέσα από παραδείγματα, ο Νίκος Σταματόπουλος, εκ μέρους του Συντονιστικού, μίλησε γι' αυτούς που θέλουν την επιστήμη ως μέσο για να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, ενώ ο ρόλος της επιστήμης είναι να βοηθάει τους ανθρώπους να ζουν καλύτερα, να τους απαλύνει από τον κόπο...

«Το ότι δουλεύουμε εδώ πέρα, μέρα - νύχτα, για ποιον το κάνουμε; Για τα παιδιά μας δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε;», ρώτησε, παίρνοντας το λόγο εκ μέρους του ΠΑΜΕ, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, και κάλεσε να γίνει υπόθεση των σωματείων ο αγώνας ενάντια στα μέτρα που έρχονται στο χώρο της Παιδείας και «όχι ν' αφήσουμε τους φοιτητές μόνους τους να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα»!

«Μα, έτσι κι αλλιώς, σήμερα δεν πληρώνουμε; Ενα σωρό λεφτά δίνουμε στα φροντιστήρια», ρώτησε ένας από τους εργαζόμενους για να πάρει την απάντηση από τα παιδιά του Συντονιστικού: «Δε σας καλούμε να υπερασπιστούμε αυτό που υπάρχει σήμερα, αλλά να παλέψουμε ώστε να μην πληρώνει κανείς, για να σπουδάσει και να βγαίνει πραγματικός επιστήμονας που θα υπηρετεί το λαό»!

Σύνταγμα. Το κέντρο της χλιδής. Κι όμως, αρκεί μια ματιά πίσω από τη χλιδάτη βιτρίνα για να δεις την κούραση και το μπούχτισμα για «όλα όσα ζούμε, έτσι όπως ζούμε». Εμπορικό κέντρο «Attica», στην καρδιά της Αθήνας, και περίπου 800 εργαζόμενοι - στην πλειοψηφία τους νέες γυναίκες - «φτύνουν αίμα», δε στέκονται λεπτό, φορτώνονται βαριά δέματα, μένουν όρθιες -οι, παρόλο που «ο κόσμος δεν ψωνίζει» και οι πάγκοι είναι άδειοι, αλλά «βλέπεις "παίζει" και ο καμεροχαφιές...».

Κοντά τους βρέθηκαν, χθες το πρωί, φοιτητές που συσπειρώνονται στο Συντονιστικό των πανεπιστημίων, μαζί με την Μαρία Τσαγκατάκη, από τους εμποροϋπαλλήλους, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, στα πλαίσια εξόρμησης για το σημερινό φοιτητικό συλλαλητήριο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. «Η Παιδεία μας αφορά όλους», λέει η Μ. Τσαγκατάκη. Και δε χρειάστηκε να περιμένει να βρει ανταπόκριση. Η εργοδοτική τρομοκρατία έχει πάει ήδη περίπατο, καθώς η αγανάκτηση είναι τέτοια και τόση που τα στόματα δε μένουν κλειστά. Σχεδόν σε κάθε όροφο πέφτεις πάνω σε μια φοιτήτρια ή απόφοιτη που αναγκάστηκε να βρει μια οποιαδήποτε δουλιά, έστω και με δίμηνη σύμβαση.

«Είναι εκμετάλλευση, αλλά χρειάζομαι κι αυτά τα ψίχουλα που παίρνω». «Δίκιο έχετε. Είμαι στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και χρυσοπληρώνω τις σπουδές μου». «Κάνω δύο δουλιές, δε γίνεται αλλιώς και με το όριο φοίτησης που βάζουν τώρα, πώς να μην πεταχτώ έξω».

Η κουβέντα, όπως είναι αναμενόμενο, πάει αλλού. Και οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή:

- «Μαρία, με την αύξηση τι γίνεται; Πότε θα την πάρουμε».

- «Δεν έχει υπογραφεί ακόμη, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι μόνο 77 λεπτά, οπότε μην ανοίγεσαι».

- «Κι έλεγα με αυτά τα λεφτά να αγοράσω οικόπεδο» (ξεσπούν όλοι σε γέλια).

- «Τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Θα το παλέψουμε».