Οικονομικά «κίνητρα», κυρίως φοροαπαλλαγές, προς το κεφάλαιο του οπτικοακουστικού χώρου είναι το «φάρμακο» του νοσούντος ευρωπαϊκού κινηματογράφου για τους υπουργούς Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως προκύπτει από την προχτεσινή τους συνάντηση στις Κάννες.

Ανάμεσα στην πραγματικότητα της διαρκούς σύνθλιψης των εθνικών κινηματογραφιών από την κυριαρχία του Χόλιγουντ και της εντολής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου του οπτικοακουστικού τομέα προς τις κυβερνήσεις της ΕΕ να προχωρήσουν σε μέτρα ενίσχυσης της ασυδοσίας του - στο όνομα πάντα της «ανταγωνιστικότητας» και της «ενίσχυσης» της «ευρωπαϊκής ταυτότητας» - οι υπουργοί δυσκολεύτηκαν μόνο στο πώς θα «χαϊδέψουν» και πάλι τα «αυτιά» των κινηματογραφιστών.

Στην ομιλία του, ο υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, διαπίστωσε ότι «η υπεροχή των αμερικανικών δικτύων διανομής και η δυναμική παρουσία του ασιατικού κινηματογράφου, έχουν διαφοροποιήσει τους όρους λειτουργίας της παγκόσμιας κινηματογραφικής αγοράς, παράλληλα με τους όρους πρόσληψης της κινηματογραφικής δημιουργίας από το φιλότεχνο κοινό». Αρα: «Παίζουμε με τους δικούς τους όρους». Αυτοί όμως είναι οι όροι που θέτει ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε δήλωση «συμπάθειας» προς τις εθνικές κινηματογραφίες.

Για τον ελληνικό κινηματογράφο ο υπουργός ανέφερε τα γνωστά: «παροχή κινήτρων» στις πολυεθνικές της διανομής, για να μας προτιμήσουν, οργάνωση ειδικών αφιερωμάτων στον ελληνικό κινηματογράφο σε μεγάλα φεστιβάλ, σε χώρες εκτός ΕΕ και συμφωνίες για συμπαραγωγές με χώρες εκτός ΕΕ. Μίλησε και για διανομή οπτικοακουστικών έργων σε ψηφιοποιημένη και διαδικτυακή μορφή λες και η Ελλάδα έχει «κατακτήσει» την εγχώρια διανομή της κινηματογραφίας της και το μόνο που της λείπει είναι το... ίντερνετ.

Ουσιαστικά, όλα έχουν σαν φόντο τη στρατηγική της Λισαβόνας και την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο Ελληνας υπουργός το έθεσε πιο ξεκάθαρα στις δηλώσεις του: «Οι υπουργοί Οικονομίας θα πρέπει να συμβάλλουν σ' αυτή την προσπάθεια παρέχοντας οικονομικά κίνητρα, αλλά και φοροαπαλλαγές, ώστε να μπορέσει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος να αντέξει στο διεθνή ανταγωνισμό»...