Διαδικασία επεξεργασίας μεταξιού. Στο Σουτζού βρίσκεται το πιο φημισμένο εργοστάσιο παρασκευής μεταξιού

«Υπήρξε εξαιρετικά γρήγορη ανάπτυξη από τη στιγμή που εφαρμόστηκαν οι μεταρρυθμίσεις», υποστηρίζει ο Ξο Γκουοκιάνγκ, αναπληρωτής γραμματέας της επιτροπής του ΚΚ Κίνας στο Σουτζού και μέλος της τοπικής κυβέρνησης. «Το ΑΕΠ της πόλης το 1995 ήταν 5 δισεκατομμύρια δολάρια και το 2005 έφτασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Την τελευταία αυτή δεκαετία, η αξία των συνολικών μας εξαγωγών από μερικές δεκάδες χιλιάδες δολάρια έφτασε τα 140 δισεκατομμύρια».

Σύμφωνα με τον Ξο Γκουοκιάνγκ, το μέσο ετήσιο εισόδημα το 2005 έφτασε τα 8.000 γιουάν (800 ευρώ) συμπληρώνοντας ότι «το ετήσιο εισόδημα των κατοίκων της πόλης (65% του συνολικού πληθυσμού) είναι μεγαλύτερο και αγγίζει τα 16.000 γιουάν (1.600 ευρώ περίπου). Οι διαφορές ανάμεσα στην πόλη και την ύπαιθρο είναι μεγάλες, αλλά δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι πολλές φτωχές οικογένειες ζουν και μέσα στις πόλεις: Σύμφωνα με τους τελευταίους μας υπολογισμούς από τα 6 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης, οι 50.000 ζουν, όντως, κάτω από το όριο της φτώχειας και βασίζουν την επιβίωσή τους στο επίδομα βοηθείας που χορηγεί η τοπική κυβέρνηση».

Οπως ισχυρίζεται ο Ξο Γκουοκιάνγκ «η αύξηση του ΑΕΠ της περιοχής μας, αναμφιβόλως, οφείλεται στη δραστηριοποίηση ξένων και μεικτών επιχειρήσεων και στη συνολική αύξηση της παραγωγής. Οι κύριοι τομείς βιομηχανικής δραστηριότητας είναι ο τηλεπικοινωνιακός (επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας) που καλύπτει το 30% αυτού του ΑΕΠ, και ακολουθούν η κατασκευή μηχανημάτων, η χαλυβουργία και η υφαντουργία. Αντίθετα, μειώνεται σταθερά η αγροτική παραγωγή (σήμερα καλύπτει 2,6% του ΑΕΠ) και ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται με τη γεωργία. Η τοπική κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών για εξαγωγές ή εισαγωγές προϊόντων κατευθείαν από το εξωτερικό. Ο κύριος εταίρος μας, σήμερα, είναι οι ευρωπαϊκές χώρες», καταλήγει ο Κινέζος επίσημος.

Ο αναπληρωτής γραμματέας της επιτροπής του ΚΚ Κίνας στο Σουτζού παραδέχεται ότι υπάρχουν αρκετές, μικρότερης εμβέλειας κυρίως, επιχειρήσεις «που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στους ρυθμούς ανάπτυξης και στην όξυνση του ανταγωνισμού, που εισήγαγαν οι μεταρρυθμίσεις. Στην ευρύτερη περιοχή, έκλεισαν περίπου 2.000 επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά ταυτόχρονα λειτούργησαν άλλες 60.000, διαφόρων μορφών ιδιοκτησίας (κρατική, μεικτή, ιδιωτική)».

Υποστηρίζει ότι η τοπική κυβέρνηση προσπαθεί, μέσα από τη λήψη διαφόρων μέτρων, να ανταποκριθεί στα όποια προβλήματα προέκυψαν από την εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων». Συγκεκριμένα, ο Ξο Γκουοκιάνγκ λέει ότι «η κυβέρνηση έχει θέσει ως όρο λειτουργίας στην περιοχή της, τόσο στις μεικτές όσο και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, να διασφαλίζει η διοίκηση μέρος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της ασφάλισης και της συνταξιοδότησης των εργαζομένων σε αυτές. Το ποσό αυτό, συνήθως, λαμβάνεται εν μέρει από το συνολικό μισθό, ενώ υπάρχει και συμμετοχή των επιχειρήσεων».

Και συνεχίζει, ισχυριζόμενος ότι «ειδικά μέτρα λαμβάνονται και για όσους μένουν χωρίς δουλιά: αν βρίσκονται κοντά στα όρια συνταξιοδότησης, τότε, η κυβέρνηση τους χορηγεί ένα επίδομα μέχρι να πάρουν τη σύνταξή τους. Αν είναι νεότεροι, τότε τους χορηγείται επίδομα ανεργίας μέχρι να βρουν νέα εργασία, ενώ αν ενδιαφέρονται για μετεκπαίδευση, τότε η κυβέρνηση καλύπτει τα έξοδά της».

Καταλήγει ότι, μέχρι σήμερα, σε καλύτερη θέση από όλους «φαίνεται ότι βρίσκονται οι εργαζόμενοι στις κρατικές επιχειρήσεις, διαφόρων ειδών, κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών. Το ετήσιο εισόδημά τους, στην περιοχή μας, φθάνει τα 60.000 γιουάν (6.000 ευρώ), αλλά έχουν σειρά διευκολύνσεων. Ισως το σημαντικότερο είναι ότι κάθε μήνα παρακρατούνται από το μισθό τους 500 γιουάν και συνεισφέρει μηνιαίως άλλα 500 η κυβέρνηση σε ένα λογαριασμό, τον οποίο μπορούν να χρησιμοποιήσουν στην περίπτωση που θελήσουν να αγοράσουν σπίτι. Στην περιοχή μας, ένα σπίτι περίπου 100 τ.μ. στοιχίζει 700 χιλιάδες γιουάν (70.000 ευρώ)».

Κλείνοντας την παρουσίασή του, ο Ξο Γκουοκιάνγκ επαναλαμβάνει ότι οι «μεταρρυθμίσεις» «είναι μια πολιτική που εφαρμόζουμε τα τελευταία 28 χρόνια. Εφεραν πρόοδο που ικανοποιεί τους πολίτες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Τώρα κρίνονται, άλλωστε, όλα στην πράξη. Παλαιότερα, είχαμε την αντίληψη ότι σοσιαλισμός είναι μόνο εξισωτισμός και κρατική ιδιοκτησία. Σήμερα, δεν το πιστεύουμε αυτό, και δε θεωρούμε ότι ο σοσιαλισμός πρέπει να σημαίνει φτώχεια».

Σπεύδει, βέβαια, να παραδεχτεί ότι «η ελεύθερη αγορά μπορεί να ρυθμίζει καλύτερα την ανάπτυξη και τις εμπορικές σχέσεις, αλλά προκαλεί προβλήματα σε τομείς όπως η Υγεία ή η Παιδεία. Εκεί, οφείλει να επεμβαίνει το κράτος. Παλαιότερα, αν και μιλούσαμε για εντελώς δωρεάν Υγεία και Παιδεία, δεν ήταν ακριβώς έτσι: όλο και κάτι πλήρωναν οι πολίτες. Σήμερα, εδώ στο Σουτζού, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι η τοπική κυβέρνηση να αντιμετωπίζει όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα αυτές τις ελλείψεις. Ετσι, αξιοποιώντας τον πλούτο που εισέρχεται στα ταμεία της, η κυβέρνηση καλύπτει πλέον όλα τα εκπαιδευτικά έξοδα για όλους τους πολίτες της περιοχής της, παρέχοντας πραγματικά δωρεάν Παιδεία».

Εκτός από τα εργοστάσια μεταξιού και τα κανάλια του, το Σουτζού είναι γνωστό, επίσης, για το Βιομηχανικό του Πάρκο, το οποίο αντιπροσωπεύει το 25% του ΑΕΠ της χώρας, αν και ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής δεν αντιστοιχεί παρά στο 4% του συνόλου. Ιδρύθηκε το 1994, μετά από συμφωνία της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης και της Κίνας και, σήμερα, στο πλαίσιό τους δραστηριοποιούνται 2.200 ξένες επιχειρήσεις και 9.000 κινεζικές.

Σήμερα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, αντιπροσωπεύει εγχώριες επενδύσεις ύψους 30 δισεκατομμυρίων γιουάν (300 εκατομμυρίων ευρώ) και ξένες ύψους 23 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εκτιμάται ότι συνολικά, στις επιχειρήσεις του απασχολούνται περισσότεροι από 300.000 εργαζόμενοι, οι οποίοι κατοικούν εντός της περιοχής του Πάρκου, έχοντας όλες τις κατάλληλες υποδομές: σχολεία, νοσοκομεία, χώρους ψυχαγωγίας, υπηρεσίες κλπ.

Στο Συμβούλιο που σχεδιάζει την ακολουθούμενη πολιτική του Πάρκου συμπροεδρεύουν ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης και ο αντιπρόεδρος της Κίνας, ενώ συμμετέχουν όλοι οι υπουργοί, εκατέρωθεν. Το Συμβούλιο συνεδριάζει 1 - 2 φορές ετησίως. Μέχρι σήμερα, στις ξένες επιχειρήσεις που επενδύουν στο Πάρκο χαρίζεται η φορολόγηση τα δύο πρώτα χρόνια, ενώ τα επόμενα τρία φορολογούνται κατά το ήμισυ, σε σύγκριση με όσο θα έπρεπε.

Το ποσό φορολόγησης δεν είναι σταθερό και προσαρμόζεται ανάλογα με την επιχείρηση. Παραδείγματος χάριν, όπως υποστηρίζουν εκπρόσωποι του Πάρκου, οι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης. Γενικά, μικρότερο φόρο πληρώνουν όσες ξένες επιχειρήσεις εξάγουν προϊόντα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε όσες ξένες επιχειρήσεις απευθύνονται στην εσωτερική αγορά.

Μέχρι σήμερα, βάσει στοιχείων, οι επενδύσεις αφορούν είτε στο σύνολο μιας παραγωγικής διαδικασίας (από την πρώτη ύλη μέχρι την τελική φάση) είτε ένα μόνο στάδιό της. Τα σημαντικότερα ερευνητικά προγράμματα που διεξάγονται από το Βιομηχανικό Πάρκο χρηματοδοτούνται, προς το παρόν, από ξένους επενδυτές και υλοποιούνται από Κινέζους επιστήμονες.

(Συνεχίζεται)