Η παρτίδα που θα δούμε σήμερα παίχτηκε στη Βιέννη πριν από 136 χρόνια, μεταξύ των Αυστριακών Λ. Χάμπε και Π. Μάιτβερ και όπως θα δούμε το παιχνίδι τους παρουσιάζει περισσότερο μια έμφυτη δεξιοτεχνία, παρά κάποια θεωρητική κατάρτιση, ειδικά κατά το άνοιγμα. Βέβαια την εποχή εκείνη το αγωνιστικό σκάκι βρισκόταν σχεδόν στα πρώτα του βήματα και ήταν λογικό και φυσιολογικό, να υπάρχει η σχετική άγνοια. το παιχνίδι, τότε, ήταν τελείως ερασιτεχνικό, χωρίς όμως να σημαίνει ότι ο ερασιτεχνισμός αυτός τού στερούσε τίποτα από τη θεαματικότητα και τη μαχητικότητά του. Παρά το ότι η παρτίδα από τη δεύτερή της κίνηση, ξεφεύγει από τα γνωστά και καθιερωμένα του ανοίγματος, (παίχτηκε το «Βιεννέζικο άνοιγμα») εντούτοις έχει πολλά στοιχεία ενδιαφέροντος και δυναμισμού.

Η σκληρή μάχη για την επιβίωση που κάνει ο παίκτης με τα λευκά, για να σωθεί από τις επιθέσεις του αντιπάλου του, μας δείχνει σαφέστατα το μέγεθος του ταλέντου και της τόλμης που διέθεταν οι παίκτες εκείνης της εποχής. Ας δούμε την παρτίδα: 1. ε4 ε5 2. Ιγ3 Αγ5 3. Ια4;! Αζ2+! 4. Ρζ2 Βθ4+ 5. Ρε3 Βζ4+ 6. Ρδ3 δ5. Σήμερα, θα ήταν πολύ δύσκολο να δούμε κάποιον Ρουά, να βγαίνει... περίπατο στη μέση της σκακιέρας από την τρίτη κίνηση! 7. Ργ3 Βε4 8. Ρβ3 Ια6 9. α3 Βα4+! Ο λευκός άνοιγε διάδρομο για να κρύψει τον Ρουά του, αλλά ο μαύρος τον υποχρεώνει να βγει πιο έξω! 10. Ρα4 Ιγ5+ 11. Ρβ4 α5! 12. Ργ5. Ο λευκός βασιλιάς αναγκαστικά μαζεύει ό,τι βρεθεί μπροστά του! 12... Ιε7 13. Αβ5+! (η μοναδική άμυνα για τα λευκά). 13... Ρδ8 14. Αγ6 β6+ 15. Ρβ5 Ιγ6 16. Ργ6!; (καλό δεν ήταν το 16. Ρα4; Ιδ4! και ματ με 17... Αδ7) 16... Αβ7+! (βλέπε διάγραμμα. Είναι η τελευταία παγίδα που στήνουν τα μαύρα προκειμένου να αιχμαλωτίσουν επιτέλους τον... περιπλανώμενο βασιλιά. Αν 17. Ρβ7; Ρδ7! 18. Βη4+ Ρδ6 και το ματ θα γίνει 19~ Παη1+!). Ομως τα λευκά 17. Ρβ5! Αα6+ 18. Ργ6! Αβ7+ και ισοπαλία με επανάληψη κινήσεων!