Associated Press

Οι μερίδες της άρχουσας τάξης μπορεί να αντιμάχονται μεταξύ τους αλλά ενωμένες χτυπάνε το λαϊκό κίνημα

Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί παρατηρητές που θεωρούν τις αποκαλύψεις αυτές εκπορευόμενες από ισλαμιστικούς κύκλους, που, έτσι, φέρονται να αντεπιτέθηκαν στις εντεινόμενες πιέσεις του κοσμικού κατεστημένου. Ως συνήθως, η πραγματική διακύβευση είναι το ποιος θα νέμεται την εξουσία στη γείτονα - και η μάχη ανάμεσα στους εκπροσώπους του «ισλαμιστικού» κυβερνώντος κόμματος και του «ισλαμιστικού» κεφαλαίου και στο «κεμαλικό» κατεστημένο και τους υπέρμαχους του «κοσμικού» προσανατολισμού της χώρας καλά κρατεί. Οι δύο αντιμαχόμενοι «πόλοι», το πολιτικό ισλάμ και οι φιλοδυτικοί, έχουν μεν διαφορές, αλλά ασφαλώς διεκδικούν τον πρώτο λόγο ως εκφραστές της τουρκικής αστικής τάξης. Και ασφαλώς, τόσο το πολιτικό ισλάμ (που επανασυστάθηκε ως «απάντηση» στην κομμουνιστική ιδεολογία αρχής γενομένης από τη δεκαετία του '60) όσο και οι «κεμαλιστές» δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συνεργάζονται για την πάταξη κάθε αριστερής δύναμης στη χώρα...

Καθώς ο στρατός έως την Παρασκευή σιωπούσε -διατηρώντας χαμηλό προφίλ μετά την έκρηξη του Α/ΓΕΕΘΑ, Χιλμί Οζγκιόκ, ο οποίος είχε καλέσει πρόσφατα να ενταθούν οι «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις κατά των ισλαμιστών με αφορμή τη διαδήλωση για την επίθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που αποτέλεσε μπούμερανγκ για τους στρατηγούς - ο TUSIAD, ο σύνδεσμος των Τούρκων βιομηχάνων, πήρε τη σκυτάλη κάνοντας μια επιθετική πολιτική παρέμβαση. Σε μια συνέντευξη Τύπου του προεδρείου του με παρόντες κορυφαίους εκπροσώπους του «κοσμικού» επιχειρηματικού κατεστημένου (μέλη των οικογενειών Κοτς και Σαμπαντζί), εγκάλεσε την κυβέρνηση διότι φέρνει στο πολιτικό προσκήνιο «θρησκευτικά ζητήματα» και ούτε λίγο ούτε πολύ την κάλεσε να επανέλθει στη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων, την οποία έχει «ξεχάσει».

Από την άλλη, η «ισλαμοδημοκρατική» κυβέρνηση χρησιμοποίησε πολύ έξυπνα τις αποκαλύψεις για το παρακράτος προς όφελός της. Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η - προσκείμενη στο κυβερνών ισλαμιστικό κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚ) - εφημερίδα «Zaman» έγραφε την Παρασκευή ότι οι διάφορες οργανώσεις του παρακράτους, που «κατηγορούνται για πολλά εγκλήματα, από εκβιασμούς έως δολοφονίες που αποδόθηκαν σε άγνωστους δράστες», πλέον φέρονται να «ετοιμάζονται να σύρουν τη χώρα στο χάος, δίνοντας νέα διάσταση στο ζήτημα».

Εντύπωση προκαλεί η δήλωση του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου, Τόνι Σνόου, την περασμένη Τετάρτη, ο οποίος είπε: «Υποστηρίζουμε τη δημοκρατία στην Τουρκία και το 'χουμε πει αυτό πολλές φορές. Υποστηρίζουμε, επίσης, την ειρηνική μετάβαση εξουσίας, όπως κάναμε όταν ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν πήρε την εξουσία»! Θυμίζουμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν ο Πολ Γούλφοβιτς (σήμερα πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας), τότε υφυπουργός Αμυνας, είχε περίπου εγκαλέσει το στρατό διότι δεν είχε προβεί σε ...πραξικόπημα μετά την άρνηση της κυβέρνησης Ερντογάν να δώσει γην και ύδωρ για την επίθεση στο Ιράκ. Τώρα, και μετά τη δημοσίευση ενός ιδιαίτερα επικριτικού για τη στάση της Ουάσιγκτον κύριου άρθρου στην εφημερίδα «The New York Times», με το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση καλείται να «προωθήσει τη δημοκρατία στην Τουρκία χρησιμοποιώντας τους μακρόχρονους δεσμούς της με τους Τούρκους στρατηγούς για να τους πει ότι θα επιδείξει μηδενική ανοχή στην ανάμειξη του στρατού» στην πολιτική, φαίνεται να αλλάζει τακτική. Σε κάθε περίπτωση, αναλυτές επισημαίνουν ότι η αποδοχή από πλευράς Λευκού Οίκου της επίσκεψης Ερντογάν στην Ουάσιγκτον «θα αποτελέσει ένα σημαντικό παράγοντα για την εξέλιξη της εσωτερικής δυναμικής στην Τουρκία».