Η Χαρτς κατάφερε πέρσι, ύστερα από πολλά χρόνια να σπάσει το διπολισμό στο πρωτάθλημα Σκοτίας, της Σέλτικ και της Ρέιντζερς και να μπει σφήνα εξασφαλίζοντας την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ αφήνοντας τη Ρέιντζερς εκτός νυμφώνος. Για την επιτυχία του εγχειρήματος αυτού πολλά χρωστάει στον Ρούντολφ Σκάτσελ που είχε φύγει ως μετριότητα από τον Παναθηναϊκό. Φέτος όμως, δε θα τον έχει και τα... κάστανα από τη φωτιά αναμένεται να βγάλει ο Πολ Χάρτλεϊ, που αν και όχι καθαρόαιμος επιθετικός είναι η δύναμη μπροστά (κυρίως από τα πλάγια). Ντόχερτι και Τζόνσον συμπληρώνουν τη μεσαία γραμμή που σίγουρα είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Χαρτς. Από κει και πέρα η παρουσία του Τάκη Φύσσα στα μετόπισθεν είναι επιβλητική. Στα μειονεκτήματα της Χαρτς συγκαταλέγονται οι ιδιορρυθμίες του προέδρου της Ρομανόφ που δε διστάζει να παρέμβει στο έργο της τεχνικής ηγεσίας όταν κάτι δεν του αρέσει, με συνέπεια την αναστάτωση στην ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι πέρσι άλλαξε τρεις προπονητές χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.