Καμία αντίρρηση και αμφισβήτηση για την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνησή του δε σηκώνει ο πρωθυπουργός, όπως προκύπτει από τον απόλυτο τρόπο των διατυπώσεων της χτεσινοβραδινής ομιλίας του.

Ομως η στοχοπροσήλωση και η επίδειξη αποφασιστικότητας για πιο γρήγορο τρέξιμο στο μονόδρομο της βάρβαρης και απάνθρωπης κυρίαρχης πολιτικής δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα μόνο του Κ. Καραμανλή. Το ίδιο συνέβαινε και με τους προηγούμενους διαχειριστές αυτής της πολιτικής, οι οποίοι «έφυγαν νύχτα» και κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Ο λόγος είναι απλός. Η πολιτική τους ενισχύει συνεχώς τον πόλο του «πλούτου» και παράγει διαρκώς μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση για τις λαϊκές μάζες. Οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες και αντιθέσεις.

Ο νυν πρωθυπουργός αισθάνεται παντοδύναμος, γιατί αντλεί δύναμη από την υποστήριξη της πλουτοκρατίας, τη στρατηγική συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ κ.ά.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, αργά ή γρήγορα, θα έχει την τύχη των επίδοξων «ατρόμητων» διαχειριστών που διαδέχτηκε. Ομως το ζήτημα δεν είναι αυτό, αλλά το πώς θα αλλάζουν οι κοινωνικοπολιτικοί συσχετισμοί, ώστε να ανατραπεί η εφαρμοζόμενη πολιτική μαζί με τους πολύχρωμους υποστηρικτές τους.