Τώρα είναι η κρίσιμη ώρα για τον αγώνα των εκπαιδευτικών.

Οι πιέσεις της κυβέρνησης και των διαφόρων μηχανισμών της προς τους δασκάλους, που ήδη έκλεισαν τρεις βδομάδες απεργίας, εντείνονται σε μεγάλο βαθμό. Αρχικά η κυβερνητική αδιαλλαξία συνοδεύτηκε από τη βίαιη καταστολή, τον αυταρχισμό και την προκλητική στάση απέναντι στα αιτήματά τους. Ακόμα και το πολυσυζητημένο επίδομα, που τους είχε υποσχεθεί από τις αρχές του καλοκαιριού, το «έσπασε» σε έξι εξαμηνιαίες δόσεις, πράγμα που σημαίνει ότι θα το πάρουν ολόκληρο (105 ευρώ) το 2009! Δηλαδή, αντί να τους «δώσει» (κάτι που είχε ήδη υποσχεθεί) τους αφαίρεσε κιόλας (από αυτά που περίμεναν).

Οι προκλήσεις αυτές συνοδεύτηκαν από την προσπάθεια της κυβέρνησης και των προσκείμενων σε αυτή ΜΜΕ να σπιλώσουν τον αγώνα των εκπαιδευτικών και να τους φέρουν σε αντιπαράθεση με άλλους εργαζόμενους. Εκεί στόχευε η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι τάχα κανένας δε θα συμφωνήσει με τις παράλογες απαιτήσεις των δασκάλων για αυξήσεις 45% ή 47,5%. Τον ίδιο ρόλο παίζουν και δεκάδες πρωτοσέλιδα ή ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων που υπερπροβάλλουν το πρόβλημα των γονιών πού να αφήσουν τα παιδιά τους, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι οι περισσότεροι γονείς δεν τα βάζουν με τους δασκάλους, αλλά με την κυβέρνηση.

Τον αυταρχισμό και την άτεγκτη στάση της κυβέρνησης ακολουθούν, τώρα, εκκλήσεις για άνοιγμα των σχολείων και η δήθεν «υπεύθυνη» στάση, δηλαδή ότι τάχα «δεν υπάρχουν χρήματα». Με διάφορους τρόπους προσπαθούν να σπέρνουν την ηττοπάθεια στους εκπαιδευτικούς, τη λογική της παραίτησης, του «δεν κερδίζουμε τίποτα»...

Τις επιθέσεις της κυβέρνησης, όμως, συνοδεύει με τη στάση του και το ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρός του Γ. Παπανδρέου κάλεσε αόριστα τον πρωθυπουργό να κάνει κάποιο βήμα ως προς τα οικονομικά αιτήματα του κλάδου, αν οι εκπαιδευτικοί δεχτούν την «αξιολόγηση», το βασικό μοχλό δηλαδή για την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών κι εκπαιδευτικών, για την ιδιωτικοποίηση και την ένταση των ταξικών φραγμών. Ουσιαστικά, πρότεινε στον πρωθυπουργό να εξαγοράσει τους εκπαιδευτικούς με μερικά ψίχουλα!

Παράλληλα, η όποια τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία περιορίζεται στα κονδύλια και σκόπιμα δεν τοποθετείται για τις αναδιαρθρώσεις που αλλάζουν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, αφού συμφωνεί πλήρως με αυτές. Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς η λεγόμενη αποκέντρωση των σχολείων, δηλαδή η διαφοροποίηση της μόρφωσης που παρέχουν από περιοχή σε περιοχή, ο ταξικός διαχωρισμός τους. Προτείνει, ακόμα, να πολλαπλασιαστούν οι χορηγοί, οι ιδιώτες που χρηματοδοτώντας σχολεία και εκπαιδευτικά προγράμματα θα παρεμβαίνουν άμεσα στο περιεχόμενο της παρεχόμενης μόρφωσης, για να διαμορφώνουν οι ίδιοι τους αυριανούς πειθήνιους εργάτες που θα ξεζουμίζουν.

Γι' αυτό, λοιπόν, τώρα είναι η πιο κρίσιμη ώρα για τους εκπαιδευτικούς και συνολικότερα για τον αγώνα της Παιδείας. Γιατί οι αναδιπλώσεις και οι πολύπλευρες πιέσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς τους εκπαιδευτικούς δείχνουν στην πραγματικότητα ότι αυτή που πιέζεται είναι η πολιτική τους, η πολιτική που έρχεται σε σύγκρουση με τις ανάγκες των εργαζομένων.

Αυτή η πίεση πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Είναι ανάγκη οι δάσκαλοι να «κρατήσουν», οι καθηγητές να κλιμακώσουν τον αγώνα κι όλοι μαζί να αναδείξουν σε πρωτεύοντα αυτά τα μεγάλα ζητήματα που συγκινούν και ανοίγουν δρόμους κοινού αγώνα με τους γονείς, τους εργαζόμενους, τη νεολαία. Ηδη οι ταξικές δυνάμεις στους εργαζόμενους έχουν βάλει την Παιδεία στην πρώτη γραμμή της πάλης τους, οι αγωνιστικές διεργασίες στους μαθητές και τους φοιτητές εντείνονται. Αυτός ο αγώνας μπορεί να βάλει φραγμούς, μπορεί να έχει νίκες.