Περίπου 500.000 θανάτους θα προκαλέσουν οι καρκίνοι που συνδέονται με τον αμίαντο μέχρι το 2030 στην ΕΕ των «15», ενώ στην Ελλάδα - που ήταν ένας από τους βασικούς προμηθευτές αμιάντου μέχρι πριν λίγα χρόνια - ο κίνδυνος αυτός αφορά περίπου 150.000 άτομα. Την ίδια ώρα, παρά την τυπική απαγόρευση της παραγωγής, χρήσης και εμπορίας του αμιάντου στις χώρες της ΕΕ, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν ήδη εκτεθεί στην καρκινογόνο ουσία, η οποία απειλεί να μολύνει πολύ περισσότερους, αφού ο αμίαντος χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ή δευτερεύουσα ύλη σε 3.500 τεχνικές εφαρμογές και καταναλωτικά προϊόντα (π.χ., κατασκευές σχολείων και νοσοκομείων, μόνωση πλοίων και τρένων, αμιαντοσωλήνες, κτλ.).

Τα παραπάνω τρομακτικά στοιχεία (παρουσιάστηκαν στη χτεσινή πρώτη μέρα σχετικού διημέρου της ΓΣΕΕ και του ΤΕΕ) αποκαλύπτουν το συνειδητό έγκλημα που εξελισσόταν επί χρόνια (και συνεχίζεται) σε βάρος των εργαζομένων σε επιχειρήσεις με αμίαντο, με συνεργούς το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, που αρνούνται μια ολοκληρωμένη πολιτική προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων με ευθύνη του κράτους.

Αυτό επιβεβαιώνει και η διαπίστωση ότι ο στοχευμένος ιατρικός έλεγχος όσων εργαζομένων ήδη ασθενούν ή απειλούνται να ασθενήσουν λόγω έκθεσης σε ίνες αμιάντου αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη διάγνωση και την ιατρική τους υποστήριξη και απαιτεί ένα ολοκληρωμένο δίκτυο υπηρεσιών και μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας σε τόπους δουλιάς. Ωστόσο, η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υιοθετεί την εργοδοτική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η προστασία της ζωής του εργαζόμενου είναι κοστοβόρα. Είναι χαρακτηριστική η ραγδαία εξάπλωση των ιδιωτικών φορέων προστασίας και πρόληψης επαγγελματικού κινδύνου (ΕΞΥΠΠ), κάτι που επανειλημμένα έχουν καταγγείλει οι ταξικές δυνάμεις. Παράλληλα, δεν υπάρχει κρατικός φορέας καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, ενώ η λίστα με τις επαγγελματικές ασθένειες, η οποία συντάχθηκε εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, παραμένει ουσιαστικά ανενεργός.

Αν και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν παγκοσμίως 90.000 άνθρωποι από νοσήματα που έχουν σχέση με τον αμίαντο, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει κατώτατο όριο ασφαλούς έκθεσης σε αμίαντο, η χρήση του αμιάντου δεν έχει απαγορευτεί διεθνώς λόγω διαφωνίας χωρών παραγωγών, όπως ο Καναδάς, αλλά και επειδή υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις από χώρες και συμφέροντα ευρωπαϊκά, αφού σε πολλές περιοχές του πλανήτη (Βραζιλία, Νότια Αφρική, Ζιμπάμπουε, Καναδάς, κ.ά.) υπάρχουν κεφάλαια ευρωπαϊκών πολυεθνικών σε ορυχεία αμιάντου.

Η έκθεση σε αμίαντο, ο οποίος προτιμάται για την ανθεκτικότητα αλλά και το χαμηλό κόστος της παραγωγής και χρήσης του, μπορεί να προκαλέσει από αναπνευστική αναπηρία μέχρι και καρκίνο (πνεύμονα, λάρυγγα), ενώ η ασθένεια μπορεί να εκδηλωθεί από 10 μέχρι και 60 χρόνια μετά την έκθεση.