Με μια ...οργισμένη(!) ανακοίνωση, το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ ότι με το «μίνι-ασφαλιστικό», που κατέθεσε προχτές στη Βουλή, «αποδεικνύει την πελατειακή και χωρίς κανένα όραμα λογική αυτής της κυβέρνησης, επειδή χαρακτηρίζεται από τη σκανδαλώδη εύνοια ομάδων συμφερόντων που οδηγεί σε στρέβλωση του ανταγωνισμού, επιβράβευση της επιχειρηματικής ασυνέπειας και περαιτέρω επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων». Παράλληλα, καταθέτει τον «πόνο» του για την οικονομική αιμορραγία του ΙΚΑ, καθώς οι οφειλές των εργοδοτών έχουν εκτιναχτεί στα 3,6 δισ. ευρώ το 2006. Και προειδοποιεί ότι «θα αντιδράσει με σφοδρότητα εντός κι εκτός της Βουλής σε οποιαδήποτε ρύθμιση αντίκειται στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και στην κοινωνική δικαιοσύνη».

Οι λεονταρισμοί, η υποκρισία και το θράσος του ΠΑΣΟΚ μόνο αγανάκτηση μπορούν να προκαλούν σε κάθε εργαζόμενο, που διαθέτει την ελάχιστη μνήμη και βιώνει από πρώτο χέρι τις συνέπειες από την αντιασφαλιστική επίθεση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια επίθεση που επάξια συνεχίζει η ΝΔ και μάλιστα με πανομοιότυπο τρόπο, ακόμα και στο ζήτημα της ρύθμισης των χρεών προς το ΙΚΑ για τους μεγαλοοφειλέτες. Γιατί οι σημερινοί συντάκτες του νομοσχεδίου της ΝΔ είχαν «δασκάλους» τους συναδέλφους τους στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι σαν κυβέρνηση, το καλοκαίρι του 2002, με τις ψήφους και των βουλευτών της ΝΔ, «πέρασαν» από τη Βουλή τροπολογία - πρόκληση με την οποία, όπως και τώρα, χαρίζονταν περίπου 300 δισ. δραχμές από αυτά που χρωστούσαν επιχειρηματίες στο ΙΚΑ. Τι προέβλεπε η τροπολογία; Μείωση των προσαυξήσεων για οφειλόμενες εισφορές κατά 80%, εάν αυτές καταβληθούν εφάπαξ και κατά 50% εφόσον αυτές καταβληθούν σε δόσεις.

Εκτοτε, ακολούθησε το 2004 μια ακόμα ρύθμιση χρεών προς το ΙΚΑ από την κυβέρνηση της ΝΔ και ο τρίτος κατά σειρά μποναμάς προς τους μεγαλοοφειλέτες έρχεται με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προχτές. Αδιαμφισβήτητο το συμπέρασμα ότι οι πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι πανομοιότυπες. Εχοντας κοινό στρατηγικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, κόβουν και ράβουν σε βάρος των εργαζόμενων: από τη μια απαλλάσσουν τους εργοδότες από τις οφειλές και από την άλλη, αξιοποιώντας ξετσίπωτα σαν επιχείρημα τα «χρεοκοπημένα» ταμεία, προωθούν εναλλάξ και σε συμφωνία την αντιασφαλιστική πολιτική τους. Οπως και να 'χει, ένα πράγμα παραμένει σίγουρο: ότι τα δικά τους αντεργατικά «χρέη» δεν πρέπει - και δεν πρόκειται - να τους τα χαρίσουν οι εργαζόμενοι...