Τραγούδια, που βαδίζουν στην πεπατημένη αναπαραγωγής κυρίαρχων μουσικών δρόμων, έδωσαν τον τόνο στην προχτεσινή, πρώτη βραδιά του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Οι εξαιρέσεις (λχ το εκπληκτικό παραδοσιακό τραγούδι «Της άρνης το νερό» του Σταύρου Σιόλα) επιβεβαίωσαν ότι το Φεστιβάλ έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αν θέλει να γίνει μια πραγματικά κινητήρια δύναμη για το ελληνικό τραγούδι. Τα πεπραγμένα, εξάλλου, της διοργανώτριας ΕΡΤ, που πριν μερικούς μήνες έδωσε ρεσιτάλ υποκουλτούρας, με τη «Γιουροβίζιον», δύσκολα πείθουν για τις αγαθές προθέσεις της για το καλό τραγούδι.

Στην προχτεσινή βραδιά κυριάρχησαν μπαλάντες και τραγούδια με στοιχεία ροκ, χιπ χοπ και ποπ, που παρά την όποια διαφορετικότητά τους είχαν κάτι πανομοιότυπο, ενώ απουσίαζε παντελώς το λαϊκό τραγούδι και ο ήχος του μπουζουκιού. Ο στίχος σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξε αφελής, με δόσεις εξυπνακίστικων λογοπαιγνίων. Τα δέκα τραγούδια που επιλέχτηκαν και διαγωνίζονται σήμερα είναι τα: «Περί φυσικής», «Ψευδαισθήσεις», «Λίγο πριν ξημερώσει», «Τζερώνυμο», «Νότες μαγικές», «Το τραγούδι των ψυχών», «Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος», «Της άρνης το νερό», «Τι ζητάς», «Η μπαλάντα του...».

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις των διαγωνιζόμενων, από την πρώτη βραδιά έλειπε η «ψυχή» των τραγουδιών, η συγκίνηση που τα περισσότερα δυστυχώς δεν κατάφεραν να μεταδώσουν. Μουσική και ερμηνευτική «όαση» αποτέλεσε η συναυλία του Δημήτρη Μητροπάνου, με τη συνοδεία του «Τρίφωνου» και με τραγούδια - «σταθμούς» της πορείας του μεγάλου λαϊκού ερμηνευτή. Το Φεστιβάλ ολοκληρώνεται με τον αποψινό τελικό, όπου θα επιλεγούν τραγούδια για τα τρία πρώτα βραβεία, και τρία ακόμη τραγούδια για τα ειδικά βραβεία στίχου, ερμηνείας και σύνθεσης.