Και, βέβαια, δεν έκανε "λάθος" ο Κ. Σημίτης, όταν, με τη δευτερολογία του στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ στο Ναύπλιο, προσέδιδε στις δημοτικές εκλογές διάσταση "δημοψηφισματική" για την αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή του. Ούτε του ...ξέφυγε "εν τη ρύμη του λόγου του", όπως επιχείρησαν να μας πείσουν ορισμένοι, ούτε το έκανε για λόγους και μόνο εσωκομματικής συσπείρωσης, όπως, ομόφωνα, έσπευσαν να εκτιμήσουν όλοι οι αναλυτές και τα στελέχη των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Από την άλλη, ο πρωθυπουργός δεν εννοούσε, βέβαια, την αυτονόητη σημασία, που έχει κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ηταν κάτι παραπάνω από σαφής, όταν έλεγε ότι με το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών "πρέπει να φανεί ότι εμπνέουμε εμπιστοσύνη και ότι έχουμε εντολή να συνεχίσουμε". Αυτό που επιθυμεί διακαώς ο Κ. Σημίτης - και, βέβαια, παίρνει όσα μέτρα μπορεί για να το πετύχει - είναι να χρησιμοποιήσει την ψήφο του λαού στις δημοτικές εκλογές για να νομιμοποιήσει τις μέχρι τώρα αντιλαϊκές επιλογές τους, αλλά και να τη χρησιμοποιήσει για να προχωρήσει με εντεινόμενους ρυθμούς στη νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή επέλαση. Αυτό που επιθυμεί να προλάβει είναι να "αφεθεί" η διάχυτη δυσαρέσκεια που υπάρχει στα λαϊκά στρώματα για τα αντιλαϊκά μέτρα να εκφραστεί στις δημοτικές εκλογές, στις οποίες, συνήθως, τα "διλήμματα χαλαρώνουν" και επιτρέπουν μια "πιο ελεύθερη" έκφραση της λαϊκής βούλησης.

Απλούστατα, γιατί συμπλέουν με αυτήν και είναι πλήθος οι περιπτώσεις, που οι δήμαρχοι ή νομάρχες που στηρίζονται από τα δύο αυτά κόμματα πρωτοστατούν στην επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής, που υπαγορεύει η κυβέρνηση Σημίτη. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για την ηγεσία του ΣΥΝ, που κινδυνεύει να χάσει τα "ερείσματά" της στην ΤΑ, ενώ βλέπει να πλήττεται η ιδέα της "στρατηγικής συνεργασίας" με το ΠΑΣΟΚ, που επιθυμεί διακαώς, γιατί αντιλαμβάνεται ότι στο τέλος θα συρθεί και θα υποστηρίξει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ...