Καθαρίστριες δημοσίων σχολείων.Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι εργαζόμενες, αλλά κατά την πρόσληψή τους υπογράφουν συμβάσεις έργου σαν εργολάβοι!Οι ίδιες εδώ και 10 περίπου χρόνια έχουν αρχίσει μια μαραθώνια προσπάθεια για την αλλαγή της εργασιακής τους σχέσης, από την οποία πηγάζουν και όλα τα υπόλοιπα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ολες τους οι προσπάθειες όμως έπεσαν στο κενό, αφού συνεχώς παραπέμπονται από τα υπουργεία στην ΚΕΔΚΕ και από την ΚΕΔΚΕ στα υπουργεία, μιας και όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι να επιληφθούν της υπόθεσης, διαιωνίζοντας έτσι μια κατάσταση εκμετάλλευσης κι εμπαιγμού.

Χθες εκπρόσωποι των σωματείων καθαριστριών πραγματοποίησαν πανελλαδική σύσκεψη στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ), όπου ομόφωνα αποφάσισαν να απαντήσουν στην κοροϊδία με μια σειρά κινητοποιήσεων. Συγκεκριμένα, έως τις 15 Φλεβάρη θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στην Αθήνα και διαβήματα στο δήμαρχο Αθηναίων και πρόεδρο της ΚΕΔΚΕ Δ. Αβραμόπουλο,στη Βουλή και στα αρμόδια υπουργεία. Επίσης, τοπικές συσκέψεις με τη συμμετοχή των τοπικών παραγόντων (νομάρχες, βουλευτές, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων), ενώ στις 20 Φλεβάρη θα προχωρήσουν σε 24ωρη πανελλαδική προειδοποιητική απεργία.

Η απόφαση για απεργία πάρθηκε παρά την τρομοκρατία που ασκείται στις καθαρίστριες αρκετών σχολείων ακόμα και από τους επιστάτες, με τον εκφοβισμό της απόλυσης.

Χαρακτηριστικές της κατάστασης που βιώνουν οι χιλιάδες καθαρίστριες δημοσίων σχολείων, είναι οι συζητήσεις με μερικές από αυτές που πήραν μέρος στη σύσκεψη.

Η Ευδοκία Κομπινόγλου,από το Κιλκίς, εργάζεται 10 χρόνια σε δημόσιο σχολείο. Σήμερα καθαρίζει 10 αίθουσες, για τις οποίες πληρώνεται 46.000 το μήνα, ενώ για τους κοινόχρηστους χώρους, παρόλο που καθαρίζονται, δεν πληρώνεται! Η ίδια χαρακτηρίζει, δικαιολογημένα, την κατάστασή της "τραγική". Πολύτεκνη, πρόσφυγες, με τον άντρα της να πάσχει από μερική αναπηρία. Πρόσφατα στο υποκατάστημα του Κιλκίς του ΟΤΕ άδειασε μια θέση καθαρίστριας, έκανε αίτηση, αλλά την απέρριψαν γιατί ήταν 51 χρονών!

Η Μαρία Κωστούλα,από τη Λάρισα, βρίσκεται στην ίδια κατάσταση, πολύτεκνη, ο άντρας της άνεργος, συντηρεί το σπίτι της με 46.000 μισθό! Ακόμα και αυτή τη δουλιά τη βρήκε πριν λίγο καιρό, αφού το 1992 την απέλυσαν από δημόσιο σχολείο της πόλης επειδή ήταν έγκυος!

Η Βάγια Τζέλη,επίσης από τη Λάρισα, εργάζεται 13 χρόνια σαν καθαρίστρια. Δεκατρία χρόνια γεμάτα άγχος, γιατί ποτέ δεν ήξερε αν θα είχε δουλιά την επόμενη μέρα. Η ίδια καταγγέλλει: "Είμαστε στο έλεος του διευθυντή του σχολείου, αυτός μας κανονίζει τη ζωή. Οποτε θέλει μας σχολάει με το πρόσχημα ότι δεν καθαρίζουμε καλά. Τελευταία στα ήδη πολλά προβλήματά μας, ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα. Μας μειώνουν τις αίθουσες, με αποτέλεσμα να μειώνονται και οι αποδοχές μας, ενώ όλο και πιο συχνά οι Σχολικές Επιτροπές αναθέτουν τον καθαρισμό σε ιδιωτικά συνεργεία ".

Κοινός παρονομαστής στα λόγια όλων των συνομιλητριών μας, όπως και όλων όσων πήραν μέρος στη σύσκεψη, είναι η επισήμανση για ένταση του αγώνα μέχρι να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να τις αντιμετωπίσει σαν εργαζόμενες με δικαιώματα και όχι σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας.

Β.Ν.