Ομως, η όλη συνεδρίαση της Βουλής ανέδειξε και κάτι άλλο, παρά την μπόλικη μελάνη σύγχυσης και παραπλάνησης, που σκόρπισαν οι διάφορες ομιλίες των δικομματικών εταίρων. Αποτελεί ανάγκη, που γίνεται καθημερινά περισσότερο έντονη και επιτακτική, να πάρει χαρακτήρα μομφής και δυσπιστίας, η ογκούμενη συνεχώς λαϊκή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, απέναντι στις γαλαζοπράσινες πολιτικές και ενάντια σε όλους όσοι εφαρμόζουν και στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Με στόχο - και αυτό είναι το δεύτερο αλλά μείζον αυτονόητο - την αντικατάσταση της πολιτικής που εφαρμόζουν οι δικομματικοί εταίροι και οι παραφυάδες τους, από μια άλλη, ριζικά διαφορετική. Την πολιτική, που δε θα έχει ανάγκη και ούτε θα επιδιώκει να κρυφτεί πίσω από την εντυπωσιοθηρία, τον αποπροσανατολισμό και τη "συνταγματοϊατρολογία", για τον απλούστατο λόγο ότι δε θα είναι αντιλαϊκή. Αυτή, η άλλη πολιτική, δε θα ασχολείται, ούτε θα προβληματίζεται με τα "αδιέξοδα" που δημιουργούν στους πολιτικούς υπαλλήλους της ολιγαρχίας, ο καρεκλοκενταυρισμός, τα σύνδρομα νομής της εξουσίας και η αναζήτηση των μεταξύ τους ανύπαρκτων και κάλπικων διαφορών.

***

Αυτός είναι και ο λόγος που ψάχνουν άλλους τρόπους διαφοροποίησης από την κυβέρνηση. Αφού συμφωνούν με την ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, επιδίδονται άλλοτε σε "αντιπολίτευση" επί του... περιτυλίγματος, και άλλοτε σε σκιαμαχίες, για κάποια αυτονόητα. Εν προκειμένω, βέβαια, το αυτονόητο είναι πως ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του και η ανάγκη της αντικατάστασής του έχει γίνει πλέον εξόφθαλμη.

Και ως συνήθως, βρίσκουν και τα κάνουν. Ο ένας εταίρος δίνει συνήθως τις αναγκαίες αφορμές στον άλλον. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί τη διαιώνιση του δικομματισμού και της αντιλαϊκής του πολιτικής, όπως εύστοχα σημείωσε στη Βουλή ο Αντώνης Σκυλλάκος. Γι' αυτό και είναι ακόμη μεγαλύτερες οι ευθύνες της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο εφαρμόζει τη γνωστή σε όλους φιλομονοπωλιακή πολιτική, αλλά παίζει και το "μία σου, μία μου" με τη ΝΔ. Επιχειρεί ακόμη και τη μετατροπή των δικών του προβλημάτων - π.χ. την εξόφθαλμη και γελοία ανικανότητά του να αντικαταστήσει τον Α. Παπανδρέου - σε πολιτικό του όπλο και σε πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Κι όμως, την ώρα που οι πάντες γνωρίζουν τους υπόλογους για τη δίμηνη σχεδόν "Ωνασειολογία", την ώρα που η κυβέρνηση ομολογεί ότι τίποτα δεν τίθεται υπεράνω της ενότητάς της (βλέπε: της διατήρησης της εξουσίας), έρχονται οι δήθεν "αντίπαλοί της" και όχι μόνο χρησιμοποιούν την πρόταση μομφής για να παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό, αλλά και για να αμβλύνουν τις εντάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, να το συσπειρώσουν, ενώ υποτίθεται πως θέλουν να το ρίξουν...! Είναι φανερό, ότι η αξιωματική αντιπολίτευση - και όχι μόνο - δεν πρέπει να αισθάνεται καλά στην ιδέα, να υποστεί ρήγμα ο δικομματισμός από ενδεχόμενα διασπαστικά φαινόμενα στο ΠΑΣΟΚ.

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η συνεδρίαση της Βουλής ανέδειξε, παρά την μπόλικη μελάνη σύγχυσης και παραπλάνησης που σκόρπισαν οι διάφορες ομιλίες των δικομματικών εταίρων, την ανάγκη να πάρει χαρακτήρα μομφής και δυσπιστίας η ογκούμενη συνεχώς λαϊκή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, απέναντι στις γαλαζοπράσινες πολιτικές και ενάντια σε όλους όσοι εφαρμόζουν και στηρίζουν αυτές τις πολιτικές