Σε όλες τις τράπεζες υπάρχουν λίγοι μεγάλοι πελάτες που ποτέ δεν περιμένουν στο γκισέ, όπως οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ή ο "λαός" των παράπλευρων κειμένων. Περνάνε απευθείας στα σαλόνια των κεντρικών καταστημάτων και κάνουν "μπίζνες" με τους διευθυντές του τομέα μεγάλων πελατών (private banking επί το "ελληνικότερο"). Οι πελάτες αυτοί δανείζονται από τις τράπεζες τεράστια ποσά με πολύ χαμηλά επιτόκια της τάξης του 12,5% ή 13%.
Πρόκειται κυρίως για μεγάλες επιχειρήσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μεγαλοϊδιώτες που έχουν "ιδιαίτερη" σχέση με την τράπεζα. Τα ποσά που χορηγούνται με τέτοια χαμηλά επιτόκια, σε σχέση με το σύνολο των τραπεζικών χορηγήσεων, ποικίλουν από τράπεζα σε τράπεζα, ωστόσο στις "συνήθεις" τράπεζες με εκτεταμένο δίκτυο καταστημάτων και μεγάλο αριθμό πελατών κυμαίνεται γύρω στο 30% - 50%. Η χρηματοδότηση μεγάλων πελατών, πάντως, αποφέρει στα τραπεζικά ιδρύματα χαμηλότερη ποσοστιαία απόδοση από την αντίστοιχη ενός μικρού καταναλωτή - πελάτη.
Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι οι δεκάδες τράπεζες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας χάνουν όταν χορηγούν δάνεια με τα παραπάνω χαμηλά επιτόκια. Αντίθετα, τραπεζικά στελέχη επισημαίνουν με κατηγορηματικό τρόπο ότι το κέρδος είναι διπλό.
Συμπερασματικά, η τράπεζα βγαίνει και εδώ ωφελημένη και μάλιστα χωρίς ουσιαστικά να διατρέχει κίνδυνο να μην εισπράξει τα χρήματά της. Οι δανειοδοτήσεις αυτές, πάντως, συνεπάγονται κόστος που πηγάζει από το χαμηλό χορηγητικό επιτόκιο. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για τα επιτόκια καταθέσεων, καθώς για τα τεράστια ποσά που δανείζουν στην τράπεζα οι μεγαλοϊδιώτες εισπράττουν αναλογικά πολύ περισσότερα - επιβαρύνοντας την τράπεζα αντίστοιχα - σε σχέση με τους τόκους που εισπράττουν οι μικροκαταθέτες.