Η Εύβοια, και ιδιαίτερα η Χαλκίδα, βρήκε το... σωτήρα της, αν πιστέψουμε τα όσα είπε πρόσφατα, στον "πανηγυρικό" εορτασμό των 70 χρόνων των "Τσιμέντων Χαλκίδας", ο Ιταλός πρόεδρος της "CONGRETOUM", ιδιοκτήτριας του ομίλου ΑΓΕΤ και τελευταία της τσιμεντοβιομηχανίας της Χαλκίδας (δηλαδή άνω του 52% της ελληνικής παραγωγής τσιμέντου). Οπως είπε, είναι διατεθειμένος, αν έχει τη συμπαράσταση όλων των φορέων της περιοχής, να προχωρήσει στην εξυγίανση και την επιβίωση της εταιρίας. Μπροστά στο ακροατήριο παραγόντων του νομού, που σχεδόν τον παρακολουθούσαν με ανοιχτό το στόμα, την ηγεσία του συνδικάτου και την απουσία των εργαζομένων, ο Μάσιμο Τζιούντιτσι "ορκίστηκε" ότι παρέλαβε μια εταιρία "σε δύσκολη οικονομική κατάσταση" - η γνωστή "καραμέλα", για να εφαρμόσει σε λίγο διάστημα τα αντεργατικά σχέδιά του - και εν μέσω"δακρύων" υποσχέθηκε ότι "πρώτος στόχος είναι η διάσωση της εταιρίας και... όλης της Εύβοιας που απειλείται"! Βεβαίως, η... ευαισθησία του"μεγαλοκαρχαρία" δεν ήταν δυνατό να αφήσει απ' έξω - τη στιγμή που είναι πάγιο αίτημα όλων των Χαλκιδαίων, εδώ και χρόνια - την προστασία του περιβάλλοντος. Φυσικά, έτσι όπως ξέρουν να το "προστατεύουν" οι καπιταλιστές: Με τη δημιουργία "σεληνιακών τοπίων". Μετά από το σύντομο λογύδριο, το παρατεταμένο χειροκρότημα και το ρωμαϊκό γεύμα που ακολούθησε, παράγοντες και παραγοντίσκοι αποχώρησαν, στηριζόμενοι "στην πλάτη" του σωτήρα... έχοντας πλέον "στην τσέπη" την ανάπτυξη της Εύβοιας.

Ομως, οι 800 εργαζόμενοι των "Τσιμέντων Χαλκίδας" και οι χιλιάδες των εργαζομένων και ανέργων της Εύβοιας, μετά από αυτά "πετάγονται στον ύπνο τους", αφού γνωρίζουν ορισμένες πικρές αλήθειες. Γνωρίζουν ότι οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν τις "παραγωγικές ερήμους" του Μαντουδίου. Γνωρίζουν ότι αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι οι 15 κλειστές επιχειρήσεις της τελευταίας 7ετίας και οι 6.000 άνεργοι από αυτές. Γνωρίζουν ότι η ανεργία έχει υπερβεί προ πολλού το 20%, ως αποτέλεσμα "της εξυγίανσης και της ανταγωνιστικότητας". Γνωρίζουν ότι ξεπουλήθηκε "μπιρ παρά" στο ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο η τρίτη σε μέγεθος τσιμεντοβιομηχανία της χώρας και από πάνω χαρίστηκαν 200 δισ. δραχμές στις οικογένειες των Κιοσέογλου - Τακόπουλου. Γνωρίζουν, επίσης, οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της Χαλκίδας, ότι "έχουν φάει την τσιμεντόσκονη με τη σέσουλα", για να θησαυρίζουν ασύδοτα και να κερδοσκοπούν οι ιδιοκτήτες, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι στη γλώσσα των καπιταλιστών, οι λέξεις "διάσωση της εταιρίας", "εξυγίανση", "ανταγωνιστικότητα", σημαίνουν απολύσεις, συρρίκνωση, αλλαγές εργασιακών σχέσεων, ελαστικό ωράριο, υποαπασχόληση, ημιασφάλιση, και άλλα τέτοια "φρούτα" του Μάαστριχτ, της "Λευκής Βίβλου" και των προγραμμάτων "σύγκλισης", που σημαίνουν υπερκέρδη για τους ίδιους τους καπιταλιστές. Γνωρίζουν, τέλος, την εμπειρία από την τρίχρονη διαχείριση της ΑΓΕΤ από τους Ιταλούς. Το τίμημα είναι 500 απολύσεις μέσα σε τρία χρόνια, "οικειοθελείς αποχωρήσεις", εργολάβοι κ.ά. Οι εργαζόμενοι των "Τσιμέντων Χαλκίδας" γνωρίζουν ότι με το που πάτησαν το πόδι τους οι Ιταλοί στην εταιρία, ανακοίνωσαν 70 απολύσεις και ετοιμάζουν χρονοδιάγραμμα συρρίκνωσης του παραγωγικού δυναμικού στο εργοστάσιο, συνοδευόμενο με μεταβίβαση του 50% στον "ΤΙΤΑΝ". Επειδή, λοιπόν, "έχει καεί η γούνα" των εργαζομένων, επανειλημμένα, δε γίνεται να πιστεύουν σε "σωτήρες" ούτε εξ ουρανού, πόσο μάλλον επί γης. Μόνος δρόμος σωτηρίας είναι η πίστη και η θέληση στη δική τους δύναμη και ενότητα, το αγωνιστικό τους φρόνημα, για να αποφευχθούν τα χειρότερα.