Βασική προϋπόθεση και στοιχείο αυτής της προσπάθειας ανατροπής των εργασιακών σχέσεων είναι, κατά την έρευνα, "ο κοινωνικός διάλογος στο χώρο των δημοσίων οργανισμών, που παραδοσιακά έπαιξε σπουδαίο ρόλο και σήμερα πρέπει να ενταθεί"...

Συχνά ακούμε από ορισμένους υποστηρικτές της "ελεύθερης αγοράς" ότι η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, η συμμετοχή του "ιδιωτικού τομέα", αλλά και η πορεία προς την "κοινωνία της πληροφορικής" θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Ας δούμε τι λέει η έρευνα της ΕΕ για αυτό το θέμα.

"Οι ιδιωτικές εταιρίες δικτύου, αυτές που παρέχουν υπηρεσίες, καθώς κι εκείνες που εμφανίζονται σε νέους τομείς, όπως κινητή τηλεφωνία και τηλεειδοποίηση, θα έπρεπε να είχαν δημιουργήσει μέχρι σήμερα 114.000 νέες θέσεις εργασίας". Ομως κάτι τέτοιο δεν έγινε και ούτε βέβαια πρόκειται να γίνει στο μέλλον.Γιατί;

"Γιατί η χρήση των νέων τεχνολογιών, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με το βασικό προσωπικό και η αποφυγή πληρότητας προσωπικού χρησιμοποιούνται για να ελαχιστοποιούν τον αριθμό των νέων θέσεων εργασίας".

Για παράδειγμα η "British TELECOM" ενώ έχασε, λόγω ιδιωτικοποίησης από το 1984, 110.000 θέσεις εργασίας, κατά την ίδια περίοδο οι νέες εταιρίες που δημιουργήθηκαν έδωσαν λιγότερες από 40.000 θέσεις εργασίας. Στο Βέλγιο οι νέες εταιρίες δημιούργησαν λιγότερες από 1.000 θέσεις εργασίας κι αυτές για υπερωριακή απασχόληση, ενώ χάθηκαν περίπου 20.000 θέσεις!

Το επόμενο διάστημα σίγουρα θα επιταχύνεται η εμφάνιση εταιριών παροχής υπηρεσιών. Ομως αυτές θα προσλαμβάνουν εξειδικευμένο προσωπικό, που θα μπορεί άμεσα να αποδώσει "και με βασικό στόχο τον υψηλό τζίρο ανά εργαζόμενο". Η ραγδαία εμφάνιση ιδιωτικών εταιριών στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, πέρα από τις εργασιακές σχέσεις, θα έχει και μια άλλη επίπτωση. Θα οδηγήσει στην εξάπλωση της τηλεπικοινωνιακής αγοράς και στην αύξηση της δύναμης - οικονομικής και πολιτικής - των μεγάλων εταιριών παραγωγής και διακίνησης τηλεπικοινωνιακού υλικού, οι οποίες θα διαμορφώνουν και θα ελέγχουν την τηλεπικοινωνιακή αγορά, προωθώντας τις δικές τους γενικότερες στρατηγικές επιλογές.

Υστερα από όσα συνοπτικά αναφέρθηκαν, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι η έρευνα αυτή της ΕΕ δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορους τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου, αλλά και γενικότερα.

Γίνεται φανερό ότι το πολυεθνικό κεφάλαιο στις τηλεπικοινωνίες οργανώνει, ενιαιοποιεί και προωθεί τη δράση και την ιδεολογική του παρέμβαση για την υλοποίηση των στρατηγικών του επιλογών.Στο στόχαστρο αυτής του της προσπάθειας βρίσκεται ο ρόλος και το περιεχόμενο του δημόσιου τομέα και οι εργασιακές κατακτήσεις των εργαζόμενων στις τηλεπικοινωνίες.

Και πρέπει να πάρουμε υπόψη μας πως δεν πρόκειται μονάχα για μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα με προοπτική, αλλά και για έναν τομέα που έχει να κάνει με την πληροφόρηση και την επικοινωνία πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με την έρευνα και την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, τη διαμόρφωση κοινωνικής και πολιτιστικής συνείδησης, "κοινής γνώμης" και κοινωνικής στάσης.

Αν ένα συμπέρασμα είναι αυτονόητο από τη μελέτη αυτή της έρευνας, αυτό είναι η ανάγκη άμεσης, συντονισμένης και καθολικής αντίστασης του συνδικαλιστικού κινήματος, πλατιών κοινωνικών δυνάμεων, σ' αυτά τα σχέδια της ΕΕ και των πολυεθνικών.

Αυτή η αντίσταση δεν μπορεί να εξαντλείται σε κάποιες διαμαρτυρίες, "έξυπνες" προτάσεις, εύστοχες συζητήσεις, ούτε ακόμα ακόμα να περιορίζεται σε κάποιες απεργιακές κινητοποιήσεις. Σε δύο βασικούς άξονες θα πρέπει να κινηθεί η αντίσταση του συνδικαλιστικού κινήματος.

α) Σε μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη ιδεολογική καμπάνια προς ολόκληρο τον ελληνικό λαό, όπου πειστικά και επιχειρηματολογημένα θα καταδείχνονται οι στοχεύσεις αυτής της πολιτικής, οι υπεύθυνοι και οι επιδιώξεις τους, οι άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της στην εθνική οικονομία, στις εργασιακές κατακτήσεις των εργαζόμενων, στο αναπτυξιακό μέλλον του τόπου. Να αποκαλύπτεται και να συνειδητοποιείται ταυτόχρονα δηλαδή το έντονα ταξικό της περιεχόμενο.

β) Στην επιδίωξη οικοδόμησης πλατιών κοινωνικών συμμαχιών,όπου θα είναι με σαφήνεια προσδιορισμένοι οι αντίπαλοι και οι στόχοι και η ανάγκη αντίστασης και ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Το αίτημα για δημόσιο χαρακτήρα των τηλεπικοινωνιών, παράλληλα με την υπεράσπιση των εργασιακών κατακτήσεων,μπορεί να αποτελέσει μια σταθερή βάση οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών σε σωστό προσανατολισμό. Ομως δεν μπορεί πια το αίτημα αυτό να περιορίζεται μόνο στο πρόβλημα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των δημόσιων οργανισμών, ούτε βέβαια να σημαίνει υπεράσπιση του μέχρι σήμερα ρόλου του δημοσίου τομέα της οικονομίας. Το σημαντικότερο, στις σημερινές συνθήκες και συσχετισμούς, είναι το συνδικαλιστικό κίνημα να απαιτήσει και να επιβάλει ένα αντιμονοπωλιακό - προοδευτικό - αναπτυξιακό περιεχόμενο στην κρατική παρέμβαση στους ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας, με σαφή ανθρωποκεντρικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, προς όφελος των εργαζόμενων και της λαϊκής οικονομίας.Αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο και το κριτήριο του ρόλου του δημοσίου τομέα στην οικονομία.

Το συνδικαλιστικό κίνημα και μπορεί και πρέπει να επιβάλει τη δική του προοδευτική αντίληψη για την ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών στη χώρα μας, δικαιώνοντας για μια ακόμα φορά το ριζοσπαστικό - προοδευτικό του χαρακτήρα ως ταξικό κίνημα.

Το ερώτημα είναι: Θα μπορέσουν όλες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στον τομέα των τηλεπικοινωνιών να σταθούν αντάξιες της ιστορικής διαδρομής του συνδικαλιστικού κινήματος αυτού του χώρου; Πιστεύω πως πολύ σύντομα όλοι μας θα κληθούμε να απαντήσουμε έμπρακτα σ' αυτό το ερώτημα.

Τα κείμενα έγραψε ο Σωκράτης ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ