Σε αποδυνάμωση οδηγείται το σύστημα της αυτόφωρης διαδικασίας σε βάρος των εργοδοτών που δεν καταβάλλουν έγκαιρα τους μισθούς στους εργαζόμενους, μετά τη γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου 1004/1996. Μάλιστα, σε έγγραφο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς τη ΓΣΕΕ εκφράζεται η άποψη ότι η μη καταβολή των αποδοχών από τον εργοδότη αποτελεί μεν αυτόφωρο αδίκημα, αλλά δεν είναι διαρκές έγκλημα.

Η ΓΣΕΕ με άρθρο στο Νομικό Δελτίο της, σχολιάζοντας τη γνωμοδότηση 1004/1996 του Αρείου Πάγου, επισήμανε ότι η διαδικασία του αυτόφωρου εφαρμόζεται μόνο αν ο εργοδότης συλληφθεί την ημέρα που έπρεπε να πληρώσει ή την επομένη και τονίζει τεκμηριωμένα ότι η μη καταβολή των αποδοχών είναι διαρκές έγκλημα και επομένως είναι πάντα αυτόφωρο.Σχετικό έγγραφο είχε μάλιστα αποστείλει η Συνομοσπονδία στους υπουργούς Δικαιοσύνης και Εργασίας.

Αντίθετα, ο αντεισαγγελέας Ηλ. Σπυρόπουλος υποστηρίζει στο έγγραφό του προς τη ΓΣΕΕ ότι η μη καταβολή μισθού είναι αυτόφωρο αδίκημα και υπάρχει μέχρι την παρέλευση της επόμενης ημέρας, ενώ αναφέρει ότι δεν πρόκειται για διαρκές έγκλημα.

Στη συνέχεια η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου στο έγγραφο προς τη ΓΣΕΕ αναφέρει ότι εφόσον ο δράστης συλληφθεί με την αυτόφωρη διαδικασία εκδικάζεται, όπως προβλέπεται σ' αυτές τις περιπτώσεις από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (άρθρο 417) και ο εισαγγελέας Πρωτοδικών είναι υποχρεωμένος να παραπέμψει σε δίκη τον εργοδότη που δεν καταβάλλει τους μισθούς.

Ωστόσο, κάνει εντύπωση ο ισχυρισμός του Αρείου Πάγου ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί η γρήγορη εκδίκαση της υπόθεσης με το να παραπεμφθεί η υπόθεση σε τακτική δικάσιμο και όχι να ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία!