Να κλείσουν όλα τα ναυπηγεία των χωρών - μελών της ΕΕ που ασχολούνται μόνο με τις επισκευές, προτείνει τώρα η Γερμανία με πρόφαση την ενίσχυση της... ανταγωνιστικότητας των μεγάλων ναυπηγικών μονάδων της Ευρώπης έναντι των αντίστοιχων των ΗΠΑ, δηλαδή των γερμανικών ναυπηγείων! Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση, πορευόμενη ακριβώς στη ρότα υλοποίησης της πολιτικής συρρίκνωσης και αφανισμού του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα, παραδίδει άνευ όρων τα Ναυπηγεία Ελευσίνας στον Ν. Ταβουλάρη, εμπαίζοντας παράλληλα τους εργαζόμενους.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την προηγούμενη Δευτέρα δόθηκε στον δικηγόρο του Ταβουλάρη η σύμβαση για την πώληση του ενεργητικού των Ναυπηγείων, ενώ την Παρασκευή στο υπουργείο Ανάπτυξης έχει οριστεί συνάντηση των δύο μερών από την οποία θα προκύψει το οριστικό κείμενο της σύμβασης. Στόχος της κυβέρνησης, σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου Ανάπτυξης, είναι μέχρι τις 24 Απρίλη, που θα πραγματοποιηθεί το Συμβούλιο Υπουργών Βιομηχανίας στις Βρυξέλλες, να υπάρχει τουλάχιστον ένα προσύμφωνο για την πώληση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Κάτι τέτοιο εκτιμάται ότι θα κάμψει τις τυχόν αντιδράσεις από άλλες χώρες για τη διαγραφή των χρεών του Σκαραμαγκά, υπόθεση η οποία εκκρεμεί για να κλείσει οριστικά ο "φάκελός" τους μετά το καθεστώς της ιδιότυπης ιδιωτικοποίησης (51 - 49%). Ωστόσο, οι στόχοι της κυβέρνησης φαίνεται να δυσκολεύουν κυρίως από το δυσεπίλυτο θέμα των μετατάξεων 700 εργαζομένων, οι οποίες έχουν αποφασιστεί ήδη με υπουργική απόφαση, αλλά ακόμη δεν έχει κατατεθεί η τροπολογία που θα ανοίξει το δρόμο για την υλοποίησή τους. Υπό το καθεστώς αυτό που δρομολόγησε η ίδια η κυβέρνηση, εμμένοντας στην αδιέξοδη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο υποψήφιος αγοραστής, θέτοντας αδιαπραγμάτευτους στην ουσία όρους, που ταιριάζουν σε "χάρισμα" και όχι σε αγοραπωλησία, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ουσιαστικά υπολειτουργούν χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο του κλεισίματος, κάτι που θα εξαρτηθεί από το νέο πλαίσιο πολιτικής που θα ακολουθήσει η ΕΕ.

Το πλαίσιο αυτό συζητείται σήμερα στις Βρυξέλλες από ειδική ομάδα εργασίας της Επιτροπής. Πρόκειται για το λεγόμενο νέο πλαίσιο για την πολιτική στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, μετά την εκφρασμένη νέα αναβλητικότητα των ΗΠΑ να επικυρώσουν τη συμφωνία του ΟΟΣΑ του 1994, για τη διακοπή των κρατικών ενισχύσεων στις επιχειρήσεις του κλάδου. Το νέο πλαίσιο φυσικά δεν πρόκειται ν' αλλάξει τη λογική και τη φιλοσοφία της πολιτικής της ΕΕ στον κλάδο, που δεν είναι άλλη από την ενίσχυση μεγάλων ευρωπαϊκών μονάδων μέσα από το κλείσιμο άλλων σημαντικών μονάδων, η οποία προωθήθηκε με το πρόσχημα του ανταγωνισμού των ευρωπαϊκών ναυπηγείων έναντι αυτών των τρίτων χωρών.

Ενα από τα σενάρια που συζητούνται είναι η επαναφορά του καθεστώτος ενισχύσεων, μέχρι οι ΗΠΑ να επικυρώσουν τη συμφωνία του ΟΟΣΑ για το πάγωμα των κρατικών ενισχύσεων. Η ΕΕ εκτιμά ότι τα ναυπηγεία των ΗΠΑ αλλά και των χωρών εκτός ΟΟΣΑ βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι των ευρωπαϊκών, αφού συνεχίζουν να δέχονται κρατικές ενισχύσεις. Ενα άλλο σενάριο το οποίο προέρχεται από πρόταση της Γερμανίας είναι το κλείσιμο όλων των μονάδων που δραστηριοποιούνται μόνο στις επισκευές, καθώς και όλων των ζημιογόνων, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι μονάδες κατασκευών και οι οικονομικά εύρωστες. Αν και η πρόταση θεωρείται ακραία και συνάντησε ήδη τις αντιδράσεις πολλών κρατών, οι επιχειρήσεις των οποίων θα πληγούν από μία τέτοια απόφαση, αυτό που θεωρείται σχεδόν σίγουρο είναι ότι για την Ελλάδα με οποιοδήποτε πλαίσιο και αν επικρατήσει προβλέπεται στην καλύτερη των περιπτώσεων η ύπαρξη μόνο ενός ναυπηγείου. Τα πρώτα πάντως δείγματα αυτής της πολιτικής θα φανούν στις 24 Απρίλη, στο Συμβούλιο των αρμοδίων υπουργών, βασικό αντικείμενο του οποίου θα είναι η διαγραφή χρεών ιδιωτικοποιημένων ναυπηγείων της Γερμανίας, Ισπανίας και της Ελλάδας (Σκαραμαγκά), με θετική εισήγηση του αρμοδίου επιτρόπου.