Οι εκδόσεις "Φιλιππότη",αυτοβούλως και κόντρα στην αδιαφορία της πολιτείας για τη λαϊκή μας τέχνη και τους "μαστόρους" της, επί χρόνια εκδίδουν βιβλία για την προβολή, διάσωση και αξιοποίησή της. Ιδιαίτερα για την κυκλαδίτικη τέχνη (λαϊκή και έντεχνη). Δε θα ήταν εκτός πραγματικότητας να πούμε ότι η "εμμονή" του εκδοτικού οίκου, έπαιξε ρόλο και για τη σχετική ευαισθητοποίηση και ενασχόληση ειδικών μελετητών. Οτι αποκάλυψε και τις ευθύνες των πολιτειακών αρμοδίων.

Στα περισσότερα από 15 σχετικά βιβλία, οι εκδόσεις "Φιλιππότη",προσθέτουν φέτος την έκδοση της σημαντικής μελέτης των Αλεξάνδρας Γουλάκη -- Βουτηρά, Γιώργου Καραδέδου, Γιώργου Λάββα "Η εκκλησιαστική μαρμαρογλυπτική στις Κυκλάδες από τον 16ο ως τον 20ό αιώνα".Η μελέτη είναι αποτέλεσμα ερευνητικού προγράμματος, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο Ερευνας και Τεχνολογίας στα χρόνια 1990 - 1992. Η ολοκλήρωση της μελέτης χρηματοδοτήθηκε και από το ΥΠΠΟ το 1993 και το υπουργείο Αιγαίου το 1994 και 1995, αφού χρειάστηκε επιτόπια έρευνα στα νησιά Τήνο, Μύκονο, Ανδρο, Σύρο, Πάρο, Νάξο, Σαντορίνη, Μήλο, Κίμωλο, Σίφνο, Κέα, Φολέγανδρο, όπου αποτυπώθηκαν μνημεία διαφόρων κατηγοριών σε περισσότερους από 150 ναούς.

Αντικείμενο της έρευνας ήταν ο μαρμάρινος διάκοσμος των εκκλησιών στις Κυκλάδες από ανώνυμους, αυτοδίδακτους, εμπειρικούς καλλιτέχνες, κυρίως οικογένειες Τηνιακών, οι οποίες υπήρξαν το "φυτώριο" και των μεγάλων επωνύμων γλυπτών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα (λ. χ. οι Τηνιακοί Χαλεπάς, Φιλιππότης, Βιτάλης, Σώχος κ. ά). Οι λαϊκοί μαρμαρογλύπτες, καθώς οι Κυκλάδες ήταν και πολιτιστικό "χωνευτήρι" της μεσογειακής λεκάνης, "συναντούσαν" και "αφομοίωναν" αισθητικά στοιχεία, εικαστικές φόρμες και μοτίβα άλλων πολιτισμών και χωρών, και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και "πάντρευαν" τη δική μας παράδοση με αποχρώσεις, λ. χ. της ιταλικής Αναγέννησης, του μπαρόκ κλπ.

Η μελέτη, στην οποία κυρίαρχη θέση έχει η Τήνος αφού είναι η πλουσιότερη και σε εκκλησιαστική μαρμαρογλυπτική, εξετάζει τέσσερις φάσεις: Τα μαρμάρινα τέμπλα, κυρίως στην Πάρο, από το 1580 μέχρι το μισό του 17ου αιώνα. Τα μαρμάρινα τέμπλα από τα μέσα του 18ου αιώνα σε Τήνο, Ανδρο, Νάξο, μέχρι το 1825 - 30, οπότε κυριαρχεί το μπαρόκ. Την επικράτηση του κλασικισμού και εκλεκτικισμού μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, με "πρωταγωνίστρια" πάλι την Τήνο. Και τέλος τις αλλαγές - μορφολογικές και τεχνικές - που εμφανίζονται μετά το 1930 και με νεοβυζαντινό στιλ.

Σημειώνουμε ότι η μελέτη παρουσιάστηκε χτες, από υπουργούς, ακόμη και άσχετους με το αντικείμενο (λ. χ. Θ. Πάγκαλος), λες και η παρουσία των υπουργών "απέδωσε" αξία στην έκδοση. Μάλλον η έκδοση "απέδωσε" αξία στους υπουργούς...