Στις 11-12 του Μάρτη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 6ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), στο οποίο συμμετείχαν 184 αντιπρόσωποι από τους 207 εκλεγμένους στις κομματικές συνδιασκέψεις. Εκπροσωπούσαν 47 οργανώσεις από 57 περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε ό,τι αφορά την κοινωνική σύνθεση των αντιπροσώπων (το Καταστατικό προβλέπει το 50% πρέπει να είναι εργάτες), 94 ήταν εργάτες, πάνω από 60 μηχανικοί και τεχνικοί, 19 συνταξιούχοι, 2 άνεργοι. Εκπροσωπήθηκαν και άλλες κατηγορίες εργαζομένων. 127 αντιπρόσωποι είναι μέλη των απεργιακών επιτροπών και των Σοβιέτ των Εργατών, των Αγροτών, των Ειδικών και των Υπαλλήλων.

Το Συνέδριο άκουσε και συζήτησε το θέμα: "Η κατάσταση στο κόμμα και τα καθήκοντα για την ενίσχυσή του. Η τακτική του ΚΕΚΡ στο σημερινό στάδιο".Την έκθεση δράσης παρουσίασε ο πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ Βίκτορ Τιούλκιν.Ο Βλαντίμιρ Αλεξέγεφ παρουσίασε την έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι το Συνέδριο συνήλθε σε δύσκολες συνθήκες, που συνδέονται όχι μόνο με την κρισιακή κατάσταση στη χώρα, αλλά και με την εσωκομματική διαπάλη, την οποία επέβαλαν ο Βίκτορ Ανπίλοφ και οι ολιγάριθμοι οπαδοί του. Μετά τη διαγραφή του από το ΚΕΚΡ, ο Ανπίλοφ άρχισε να συγκεντρώνει υπογραφές για τη σύγκληση εκτάκτου συνεδρίου, ωστόσο, δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει το καταστατικό όριο των 2/3 του συνόλου των μελών του κόμματος. Τότε ανακοίνωσε τη δημιουργία δικού του κόμματος, στην αρχή το ονόμασε ΚΕΚΡ (μπ.) και μετά Κομμουνιστικό Κόμμα της Πατρίδας των Σοβιέτ. Και όμως, ο Ανπίλοφ συνέχισε την πάλη κατά του ΚΕΚΡ και τη διασπαστική του γραμμή, ενώ οι οπαδοί του μέσα στο κόμμα ζητούσαν στις εκλογοαπολογιστικές συνδιασκέψεις τη σύγκληση εκτάκτου συνεδρίου.

Και ενώ στην πορεία της εκλογοαπολογιστικής εκστρατείας έγινε ολοφάνερο ότι στις περισσότερες κομματικές οργανώσεις δεν έχουν την υποστήριξη των κομμουνιστών, οι οποίοι δήλωσαν κατηγορηματικά ότι στηρίζουν τη γραμμή της ΚΕ και του 6ου Συνεδρίου του ΚΕΚΡ, ωστόσο, ορισμένοι φιλοανπιλοφικοί αντιπρόσωποι ήρθαν στο συνέδριο με μοναδικό σκοπό να συνεχίσουν τη διάσπαση του κόμματος και, αν δεν το κατορθώσουν, τότε να εμποδίσουν τις εργασίες του συνεδρίου. Και από την πρώτη στιγμή της έναρξης του συνεδρίου οι αντιπρόσωποι αυτοί, κυρίως ο πρώτος γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Κρασνοντάρ Βίκτορ Ντανιάροφ, όρμησαν στη μάχη. Ερωτήσεις και αντιρρήσεις με κάθε πρόσχημα, ατέλειωτες παρεμβάσεις, κριτική κάθε πρότασης του προεδρείου, πρόκληση θορύβου, διαστρέβλωση των γεγονότων. Με δυο λόγια, έκαναν το παν για να ματαιώσουν το συνέδριο ή να περιπλέξουν τις εργασίες του και να το οδηγήσουν σε εσωτερικές γκρίνιες και αντιπαραθέσεις αντί στην επίλυση των υπαγορευόμενων από την αντικειμενική ζωή προβλημάτων. Και πάλι οι οπαδοί του Ανπίλοφ προσπάθησαν να περάσουν την ιδέα να συγκροτηθεί το συνέδριο ως έκτακτο. Ο Τιούλκιν εξήγησε ότι αυτό το αίτημα έχει ήδη τεθεί και είχε γίνει η προσπάθεια να συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφών, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των οργανώσεων τάχθηκε υπέρ της σύγκλησης τακτικού συνεδρίου και να εξεταστούν όλα τα ζητήματα, μαζί κι αυτά που έχουν έκτακτο χαρακτήρα. Και, όμως, έθεσε την πρόταση σε ψηφοφορία. Οπως αναμενόταν, μόνο 15 αντιπρόσωποι ψήφισαν υπέρ. Οι υπόλοιποι υποστήριξαν τη γραμμή της ΚΕ.

Με σκοπό να εμποδίσουν τις εργασίες του συνεδρίου, από διάφορες περιοχές της χώρας κατέφτασαν οπαδοί του Ανπίλοφ, που δεν ήταν αντιπρόσωποι. Ο Ντανιάροφ ζήτησε να τους επιτραπεί να μπουν στην αίθουσα, όπου ήταν ήδη πάνω από 140 προσκεκλημένοι. Ο Τιούλκιν τον υποστήριξε: Ας ακούσουν, ας αναλύσουν και ας σκεφτούν. Η πρόταση υιοθετήθηκε και τα άτομα αυτά κατέλαβαν θέσεις στην αίθουσα, παίζοντας έπειτα στη διάρκεια του συνεδρίου το ρόλο των κλακαδόρων. Σημειώνουμε ότι το συνέδριο διεξήχθη πολύ δημοκρατικά. Οποιεσδήποτε, ακόμα και οι πιο παράλογες προτάσεις έμπαιναν σε ψηφοφορία και κάθε φορά φαινόταν καθαρά ότι οι φωνακλάδες και οι δημαγωγοί αποτελούν συντριπτική μειοψηφία,15 - 16, άτομα όλο κι όλο. Ολες οι απόπειρες να προκληθεί ανακατωσούρα, ματαιώθηκαν.

Σχετικά με τα παραπάνω, όχι τυχαία και ο Τιούλκιν, και πολλοί αντιπρόσωποι υπογράμμισαν ότι η ποιοτική κατάσταση του κόμματος πρέπει να αντιστοιχεί στους καθορισμένους στόχους και στη σημερινή δύσκολη κατάσταση ο εσωτερικός κίνδυνος για το κόμμα μπορεί να είναι όχι μικρότερος από τις εξωτερικές πιέσεις της αντίδρασης. Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε και στο συνέδριο. Από τις ομιλίες ορισμένων αντιπροσώπων, για παράδειγμα, από το Ροστόβ, το Τσεμποξάρι, την Τούλα φάνηκε ότι βρίσκονται υπό την επήρεια των συγκινήσεων, των συναισθημάτων και δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο για το κόμμα του "ανπιλοφισμού" και ανάγουν την όλη σύγκρουση στη αντιπαράθεση των προσωπικοτήτων. Π.χ., ένας αντιπρόσωπος από την Τσουβασία είπε ότι πρέπει να συναντηθούν ο Τιούλκιν με τον Ανπίλοφ, να συμφιλιωθούν και τότε όλα τα πάνε καλά.

Τη δεύτερη μέρα διαβάστηκεγράμμα προς το συνέδριο των οπαδών του Ανπίλοφ, το οποίο είχε δυο υπογραφές: του Ανπίλοφ και του πρώην δεύτερου γραμματέα της Επιτροπής Μόσχας του ΚΕΚΡ Γιούρι Χοντιακόφ και τη σφραγίδα. Στο γράμμα διαστρεβλώνονταν και πάλι τα γεγονότα και η ουσία των αποφάσεων που είχαν παρθεί για τον Ανπίλοφ, καθώς και άλλες επιθέσεις, με σκοπό τη ματαίωση των εργασιών του συνεδρίου.

Στην έκθεση δράσης, στην πορεία της συζήτησης και στην απόφαση του συνεδρίου υπογραμμίστηκε ότι οι σημερινές μεταρρυθμίσεις στη χώρα πραγματοποιούνται με την υπαγόρευση του διεθνούς κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει ότι εχθρός του ρωσικού προλεταριάτου και του ΚΕΚΡ είναι η ενωμένη ντόπια και ξένη αστική τάξη. Κι εφόσον σκοπός του καθεστώτος είναι η εξασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, κυρίως του διεθνούς, το Συνέδριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "στο άμεσο μέλλον δεν υπάρχουν προοπτικές βελτίωσης της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης με τη σημερινή κυβέρνηση". Θα αυξάνει τόσο η γενική δυσαρέσκεια, όσο και το κύμα των αυθόρμητων κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Το καθεστώς αντικειμενικά δεν μπορεί να σταματήσει το αυξανόμενο κύμα της λαϊκής αντίστασης, χωρίς να κατρακυλήσει στο δρόμο εγκαθίδρυσης δικτατορίας φασιστικής χροιάς. Και το σημαντικότερο είναι ότι το ΚΕΚΡ πέρασε από την τοποθέτηση του ζητήματος της πρακτικής δουλιάς του κόμματος στις εργατικές κολεκτίβες και της προπαγάνδας στην πρακτική οργάνωση του εργατικού κινήματος και τη συσσώρευση πείρας.

Ωστόσο, αυτή η θετική δουλιά, αναφέρεται στην απόφαση, εμποδιζόταν από τις υποτροπές των υπολειμμάτων του συντεχνιασμού (ομάδα Μόσχας του Ανπίλοφ και προσκείμενοι), από τις μικροαστικές υστερικές ταλαντεύσεις στην τακτική, από τις προσπάθειες να επιβληθεί στο κόμμα η αναζήτηση των αιτιών της ανεπαρκούς επιρροής του όχι στην αδύνατη ακόμα δουλιά του στις εργατικές κολεκτίβες, αλλά στις προσωπικές αντιδικίες, στις επιβουλές των "εσωτερικών εχθρών", στους "σιωνιστές - τροτσκιστές" κλπ. Με την πιο χαρακτηριστική της μορφή αυτή η απόκλιση εκφράστηκε στις θέσεις της ομάδας του Ανπίλοφ:"Τα Σοβιέτ υπεράνω του κόμματος", "προσανατολισμός στην αγροτική ζώνη", αλλαγή του προγράμματος - μίνιμουμ του ΚΕΚΡ κ.ά.

Το Συνέδριο επέκρινε τις προσπάθειες του Ανπίλοφ να απομακρύνει το κίνημα"Εργαζόμενη Ρωσία" από την επιρροή του κόμματος, να περιοριστεί η βασική δουλιά σε ηχηρές δηλώσεις, στις εκλογικές εκστρατείες του ηγέτη, στις θορυβώδεις εκδηλώσεις στο δρόμο, δηλαδή να περιοριστεί ο αγώνας των μαζών στις πιο πρωτόγονες, ξεπερασμένες από τη ζωή μορφές, αποκομμένες από την αξιοποίηση της αντικειμενικής οργάνωσης της εργατικής τάξης στην παραγωγή.

Οι προσπάθειες αυτές χαρακτηρίστηκαν από το Συνέδριο ως μικροαστική, αντιμαρξιστική απόκλιση. Το Συνέδριο υπογράμμισε τη λενινιστική θέση: "Μόνο το πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης, δηλαδή το κομμουνιστικού κόμματος, είναι σε θέση να ενώσει, να διαπαιδαγωγήσει και να οργανώσει μια τέτοια πρωτοπορία του προλεταριάτου και όλων των εργαζόμενων μαζών, η οποία θα είναι σε θέση να αντισταθεί στις αναπόφευκτες μικροαστικές ταλαντεύσεις αυτών των μαζών..., να τις καθοδηγεί πολιτικά και μέσα απ' αυτό να καθοδηγεί όλους τους εργαζομένους. Χωρίς αυτό η δικτατορία του προλεταριάτου είναι απραγματοποιήσιμη". Το Συνέδριο σημείωσε ότι "βασικό καθήκον όλων των οργανώσεων του ΚΕΚΡ και όλου του κόμματος στην τρέχουσα περίοδο είναι η οργάνωση και πολιτικοποίηση των εργατικών κολεκτίβων, του εργατικού κινήματος στην πορεία της πάλης για την εξουσία, για την πανρωσική πολιτική απεργία, για το επαναστατικό πέρασμα στη δικτατορία του προλεταριάτου". Το Συνέδριο ενέκρινε (μόνο 6 ψήφισαν κατά) τις αποφάσεις της ΚΕ για την καταπολέμηση της μικροαστικής (άναρχο - πρωτόγονης) απόκλισης της ομάδας Ανπίλοφ.

Το Συνέδριο τόνισε την αναγκαιότητα ανάπτυξης και ενίσχυσης της εσωκομματικής δημοκρατίας. Η εσωκομματική πάλη γνωμών και ιδεών είναι φυσιολογικό και αναγκαίο φαινόμενο. Η ουσία, όμως, είναι να διεξάγεται στα πλαίσια του Καταστατικού του ΚΕΚΡ και να μη μετεξελίσσεται σε εμπόδιο στη δουλιά, δε θα βλάπτει την ενότητα και το κύρος του κόμματος. Επίσης, ανέθεσε στην ΚΕ να επεξεργαστεί μέτρα, που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα της μειοψηφίας να υπερασπίζεται τη θέση της. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό, διότι εξετάζεται το ζήτημα της δυνατότητας πρακτικής ενοποίησης με το ΚΚΡ- ΚΚΣΕ, το Κόμμα των Κομμουνιστών της Ρωσίας, την Ενωση Κομμουνιστών της Ουκρανίας και με άλλα κόμματα. Πάρθηκε απόφαση για τις αλλαγές στο Καταστατικό του Κόμματος.

Σε σχέση με το γεγονός ότι στην αισχρή εκστρατεία "των πιο απεχθή στα μάτια του λαού άτομα - Σομπτσάκ, Σταροβόιτοβα, Νοβοντβόρσκαγια, Μποροβόι", που καλούν να ταφεί η σορός του Β. Ι. Λένιν, προσχώρηση πρόσφατα ο Μπ. Γιέλτσιν, το συνέδριο υιοθέτησε τη δήλωση "Κάτω τα χέρια από τον Λένιν! " και απαιτεί να σταματήσει ο βρόμικος θόρυβος γύρω από τον Λένιν. "Οποιος σπέρνει άνεμο, θερίζει θύελλα!", αναφέρεται στη δήλωση. Με την ευκαιρία που η Κρατική Δούμα εξετάζει το νομοσχέδιο για τη σημαία, το έμβλημα και τον ύμνο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το ΚΕΚΡ διατύπωσε το σύνθημα του παλλαϊκού δημοψηφίσματος για εναλλακτικές λύσεις στα κρατικά σύμβολα και το θέσιμο στην κρίση του λαού τα σοβιετικά σοσιαλιστικά σύμβολα.

Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό οι σύνεδροι δέχτηκαν τα χαιρετιστήρια της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας, του ΚΚ Σλοβακίας, του Κόμματος Εργασίας του Βελγίου, του Κόμματος Εργασίας της Κορέας, του ΚΚ Τσεχίας και Μοραβίας, του ΚΚ Καναδά, του Εργατικού Κόμματος Τουρκίας και άλλων αδελφών κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων.

Εγιναν οι εκλογές της νέας ΚΕ και της ΚΚΕ. Πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ επανεκλέχτηκε ομόφωνα ο Βίκτορ Τιούλκιν. Είναι, τέλος, αναμφισβήτητο ότι ο έντιμος, ανοιχτός, ειλικρινής διάλογος στο Συνέδριο, η ακριβής τήρηση της εσωκομματικής δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την απαιτητικότητα και την προσήλωση στις αρχές κατά τη λήψη των αποφάσεων και οι ίδιες οι αποφάσεις συνέβαλαν στην εκκαθάριση και την ενίσχυση του κόμματος. Το κόμμα βγήκε πιο συσπειρωμένο και οργανωμένο.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ