"Η κυβέρνηση θα μπορούσε - αν ήθελε - να εξασφαλίσει τον τρόπο ώστε να υπάρχουν καλά και φτηνά φάρμακα και να ενισχύσει την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Αυτός ο τρόπος υπάρχει". Αυτή είναι η ουσία που προκύπτει από τη χτεσινή συνέντευξη της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ), με αντικείμενο την ανακοστολόγηση των φαρμάκων. Οπως τόνισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Π. Μπότσης,που συμμετείχε και στην τελευταία επιτροπή ανακοστολόγησης, ολόκληρη η πολιτική της κυβέρνησης για το φάρμακο διαγράφει το χαρακτήρα του ως κοινωνικό αγαθό και, γενικεύοντας ορισμένες ακραίες καταστάσεις υπερσυνταγογράφησης και κατευθυνόμενης συνταγογραφίας, προωθεί την πολιτική της που είναι να πληρώσουν όσο το δυνατό περισσότερα οι ασφαλισμένοι για τα φάρμακα που χρειάζονται. Η αλήθεια, τόνισε ο ίδιος, είναι ότι η δαπάνη για τη φαρμακευτική περίθαλψη είναι μεγάλη και αυξάνει με υπερβολικούς ρυθμούς. Σ' αυτό συμφωνούν όλοι, αλλά αυτό στο οποίο διαφωνούν οι εργαζόμενοι στο χώρο του φαρμάκου είναι στο πού οφείλονται και πώς πρέπει να μειωθούν και πρόσθεσε ότι η πολιτική για το φάρμακο δεν εξαντλείται στην τιμή του.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας διέψευσε κατηγορηματικά το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η υπερκατανάλωση είναι αυτή που ευθύνεται για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται στην εξέλιξη της ποσότητας φαρμάκων που καταναλώθηκαν από το 1987 μέχρι τι 1995, και με την αντίστοιχη αξία τους, προκύπτει ότι στο διάστημα αυτό η ποσότητα φαρμάκων αυξήθηκε μόλις κατά 34%, ενώ η αξία τους υπερπενταπλασιάστηκε, καθώς αυξήθηκε κατά 468%!Κι αυτό δε δείχνει τίποτα άλλο από τις συνεχείς ανατιμήσεις που επιβάλλουν φαρμακοβιομήχανοι και εισαγωγείς φαρμάκων.

Παράλληλα, έντονη είναι την τελευταία δεκαετία και η υποκατάσταση εγχωρίως παραγομένων φαρμάκων από εισαγόμενα. Οπως προκύπτει από τα σχετικά στοιχεία, ενώ το 1987 εισάγαμε το 20% των φαρμάκων που καταναλώνονταν και το άλλο 80% ήταν ελληνική παραγωγή, το 1995 η αναλογία αντιστράφηκε σε 65% προς 35%,με τάση να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η ψαλίδα υπέρ των εισαγόμενων. Αξιοσημείωτο, δε, είναι ότι και από αυτό το 35% μόλις το 10% αποτελεί ελληνική παραγωγή, ενώ το άλλο 25% ανήκει σε πολυεθνικές που παράγουν στην Ελλάδα. Οπως υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, η τάση αντικατάστασης των εγχώριων από εισαγόμενα οφείλεται στη γενικότερη πολιτική των πολυεθνικών που σχεδιάζουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η Αρχή Εγκρισης Φαρμακευτικών Σκευασμάτων, που εδρεύει στο Λονδίνο, απ' όπου θα κόβονται και θα ράβονται στα μέτρα των πολυεθνικών οι τιμές των φαρμάκων που θα ισχύουν για όλες τις χώρες της ΕΕ όπου κυκλοφορούν.

Η υποκατάσταση εγχωρίως παραγομένων φαρμάκων από εισαγόμενα είναι μία σημαντική πτυχή της αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον περασμένο Ιούλη, που δόθηκαν αυξήσεις μέχρι 400% σε μια σειρά ευρείας κατανάλωσης φάρμακα, το 75% των εισαγομένων φαρμάκων και το 25% των παραγομένων πήραν χονδρική τιμή πάνω από 3.000 δρχ. το κουτί, ενώ το 1994 το ποσοστό των φαρμάκων που είχαν χονδρική τιμή πάνω από 3.000 δρχ. ήταν 17% και αντιπροσώπευε το 38% της συνολικής δαπάνης. Ετσι, υπολογίζεται ότι μόνο από αυτά τα ευρείας κατανάλωσης παυσίπονα που πήραν αυξήσεις το περασμένο καλοκαίρι θα πληρώσουμε πάνω από 5 δισ. δρχ. για το 1997.

Σε ό,τι αφορά τους στόχους της ανακοστολόγησης, ο Π. Μπότσης τόνισε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για συγκράτηση των τιμών των φαρμάκων, εάν η χονδρική τους τιμή δεν υπολογιστεί με βάση τα πραγματικά κοστολογικά στοιχεία των επιχειρήσεων. Για τις τιμές, συμπλήρωσε, να μην τα βάζει η κυβέρνηση ούτε με τους φαρμακοποιούς, ούτε με ακραίες περιπτώσεις υπερσυνταγογράφησης, αλλά με τη χονδρική τιμή που καθορίζουν οι φαρμακοβιομήχανοι και εγκρίνει το υπουργείο Ανάπτυξης. Ο ίδιος κατήγγειλε, παραθέτοντας χαρακτηριστικά παραδείγματα γνωστών φαρμάκων, ότι είναι σε γνώση του υπουργείου Ανάπτυξης, που προτιμάει να κάνει "τα στραβά μάτια", οι μεγάλες διαφορές που εμφανίζονται στις τιμές που υποβάλλουν για τις πρώτες ύλες που αγοράζουν οι επιχειρήσεις όταν ζητούν να πάρουν χονδρικές τιμές.

Στο μεταξύ, αρκετές εταιρίες πιέζουν να βγουν από τη λίστα φάρμακα που καταναλώνονται ευρέως, προκειμένου να μην υπάρχει για την τιμή τους η πίεση για συγκράτηση των τιμών από τα ταμεία, και να μπορούν ως μη υποχρεωτικά συνταγογραφούμενα φάρμακα, για τα οποία επιτρέπεται η ευρεία διαφήμιση, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, να παίρνουν αυξημένη τιμή και με βάση έξοδα διαφήμισης και διάθεσης του φαρμάκου.