Η καθήλωση των εισοδημάτων των εργαζομένων αποτελεί βασική προϋπόθεση για επιτυχία της πολιτικής λιτότητας, ενώ η ανησυχητική πορεία του κρατικού προϋπολογισμού το α τρίμηνο του 1997, απαιτεί στενή παρακολούθηση των εξελίξεων, συμπεριλαμβανομένων και νέων μέτρων, αν αυτά κριθούν αναγκαία.

Αυτά ήταν τα δυο βασικά συμπεράσματα της χτεσινής τετράωρης σύσκεψης του οικονομικού επιτελείου που έγινε υπό τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο απολογισμός του α τρίμηνου - και του εξάμηνου από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1996 - εντόπισε "γκρίζες" περιοχές στον τομέα των δημοσιονομικών εξελίξεων, τόσο στον τομέα των εσόδων όσο και στον τομέα των δαπανών. Σ' αυτό το φόντο αποφασίστηκε, η όποια δέσμη νέων μέτρων, την οποία σημειωτέον έχει ήδη επεξεργαστεί το οικονομικό επιτελείο, να υπάρχει σε εφεδρεία, ώστε να ενεργοποιηθεί τον κατάλληλο χρόνο, αν κριθεί αναγκαίο κάτι τέτοιο...

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, πάντως, αμέσως μετά τη σύσκεψη υποστήριξε πως η οικονομία "βρίσκεται σε καλή πορεία" και πως η όλη κατάσταση, παρά τις αποκλίσεις που σημειώνονται, "είναι ελεγχόμενη". Απαντώντας επίσης σε σχετική ερώτηση για το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων είπε πως "δεν υπάρχει θέμα προσφυγής σε νέα μέτρα".

Η υπαγωγή των δημοσιονομικών εξελίξεων υπό τη "δαμόκλεια σπάθη" νέων μέτρων, ανεξάρτητα από τις επίσημες υπουργικές δηλώσεις, κρίθηκε αναγκαία, καθώς γενική ήταν εκτίμηση ότι η χαμηλή πορεία αύξησης των εσόδων την περίοδο Γενάρη - Μάρτη δεν οφείλεται σε πρόσκαιρους παράγοντες και από την άποψη αυτή η κακή εικόνα είναι πιθανό να συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα. Ακούστηκε, μάλιστα, η φράση για "φοβερή κόπωση των εσόδων". Μη ικανοποιητική κρίθηκε και η πορεία των κρατικών δαπανών, καθώς τα τριμηνιαία στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που ολοκληρώθηκαν μόλις πρόσφατα, εντόπισαν υπερβάσεις.

Σύμφωνα με αρμόδιους παράγοντες, οι εξελίξεις αυτές το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι η αναντιστοιχία των στόχων του "προγράμματος σύγκλισης" με τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, καθώς - όπως υποστηρίζουν - ακολουθείται μια συνειδητή πολιτική, η οποία οδηγεί την ελληνική οικονομία στην ύφεση, ενώ από την άλλη οι δημοσιονομικοί στόχοι απαιτούν αυξημένους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. Οι ίδιοι αναφέρουν ότι αν τελικά η κυβέρνηση αποφασίσει τη λήψη νέων μέτρων, απλώς θα επιβεβαιώσει τα αδιέξοδα και την αναποτελεσματικότητα της οικονομικής της πολιτικής.

Κοινή ήταν και η εκτίμηση ότι η περαιτέρω μείωση του πληθωρισμού, στόχος πρώτης κυβερνητικής προτεραιότητας, απαιτεί την καθήλωση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Η αναφορά αυτή παραπέμπει άμεσα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και στις Τράπεζες, όπου τα διάφορα σενάρια κινούνται στη γνωστή λογική των αυξήσεων στα όρια αντοχής της οικονομίας...