Αλίμονό μας αν δεν μπούμε στην ΟΝΕ. Στην περίπτωση αυτή θα υποτιμηθεί η δραχμή, θα μειωθούν τα εισοδήματα των εργαζομένων, θα περιθωριοποιηθούμε ως χώρα, θα μας συμβούν μύρια κακά. Οι νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τη διεθνοποίηση της οικονομίας και οι νέες τεχνολογίες, επιβάλλουν την απορύθμιση των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών ασφάλισης, τη μείωση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων...

Ολα αυτά θα μπορούσε να τα έχει πει κάποιος επαγγελματίας κινδυνολόγος, ο οποίος βγάζει το ψωμί του πουλώντας εκδούλευση στους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Τα είπε όμως ο πρωθυπουργός της χώρας, Κ. Σημίτης, και τα επαναλαμβάνει μάλιστα με κάθε ευκολία σε κάθε ευκαιρία. Δεν πειράζει. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, οι ρόλοι του επαγγελματία κινδυνολόγου που παραποιεί την πραγματικότητα και των πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου πολλές φορές αλληλοκαλύπτονται, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να τίθεται σε αμφισβήτηση η αναγκαιότητα ύπαρξης του ενός ή του άλλου...

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λοιπόν, όπου οι εργασιακές σχέσεις έχουν "ελαστικοποιηθεί" μετά την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τις κυβερνήσεις των Ρίγκαν, Μπους και Κλίντον, σύμφωνα με τα στοιχεία του γαλλικού περιοδικού "Nouvel Observateur" στην αγορά εργασίας επικρατεί σήμερα η ακόλουθη εικόνα: παρά τα έξι συνεχή χρόνια οικονομικής ανάπτυξης, ένας στους πέντε Αμερικανούς θα χάσει τη δουλιά του στους επόμενους 12 μήνες. Οι νέοι σε ηλικία έχουν πολλές πιθανότητες να βρουν δουλιά, θα αμείβονται όμως κατά 14% λιγότερο. Αν όμως έχει ξεπεράσει κάποιος τα 40 θεωρείται ξοφλημένος... Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι δουλεύουν σήμερα 50,6 ώρες την εβδομάδα, ενώ το 1973 δούλευαν 40,6 ώρες, 10 δηλαδή ώρες λιγότερες. Παρά την αύξηση των εργάσιμων ωρών, η επαγγελματική αβεβαιότητα, είναι σήμερα το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα των Αμερικανών εργαζομένων.

Τα όντως συγκλονιστικά στοιχεία καταδεικνύουν πού θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα και στη χώρα μας ο Σημίτης, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι χαμερπείς συνδικαλιστές που τους ακολουθούν. Χρέος κάθε εργαζόμενου, κάθε τίμιου συνδικαλιστή, κάθε ανθρώπου που θέλει να διασφαλίσει ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον για αυτόν και τα παιδιά του, είναι να βάλουν φραγμό στον εφιάλτη ΤΩΡΑ. Ισως το αύριο αποδειχτεί αργά.