Στην τελική ευθεία βρίσκεται το νέο μακροχρόνιο οικονομικό πρόγραμμα, την κατάρτιση του οποίου έχει αναθέσει η κυβέρνηση Σημίτη στην Επιτροπή Σπράου. Για το περιεχόμενο αυτού του νέου προγράμματος - με το οποίο θα επιχειρηθεί η θεσμοθέτηση της λιτότητας για τους εργαζόμενους και τα άλλα πλατιά λαϊκά στρώματα μέχρι και το έτος 2000 - ενημερώθηκε χτες ο πρωθυπουργός από τον καθηγητή κ. Σπράο, σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του Κ. Σημίτη.Το πρόγραμμα αυτό - που περιλαμβάνει εναλλακτικά σενάρια με νέες δέσμες και δεσμίδες αντιλαϊκών μέτρων και διεύρυνσης των προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο - αναμένεται να κατατεθεί για έγκριση στην κυβέρνηση το αργότερο μέχρι τα μέσα Ιούνη.Η κυβέρνηση θα επιλέξει τα σενάρια που θεωρεί ως καταλληλότερα για τη "σταθεροποίηση - ανάπτυξη και εξυγίανση" της ελληνικής οικονομίας, με βάση όσα επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η επιβολή των μέτρων θα είναι... σε δόσεις, το 1997, το 1998 και το 1999, καθώς το έτος 2000 (!) λήγει κανονικά η θητεία αυτής της κυβέρνησης και θα έχουμε βουλευτικές εκλογές (αν δεν πάμε νωρίτερα).

Η επιτροπή προτείνει στην κυβέρνηση χρονοδιάγραμμα για την επιβολή των μέτρων, επιχειρώντας έτσι να "ζαλίσει" τους εργαζόμενους και να μην τους επιτρέψει να σηκώσουν κεφάλι. Το σχέδιο προγράμματος της Επιτροπής Σπράου θα περιλαμβάνει προτάσεις για την εισοδηματική, τη φορολογική, τη νομισματοπιστωτική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική, με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την παράταση της λιτότητας, τουλάχιστον μέχρι το 2000 - μέχρι τότε προβλέπεται η κλιμάκωση των μέτρων - κυβερνητικό στέλεχος υποστήριζε πως αυτή η πολιτική είναι "μονόδρομος" για να επιβιώσει η οικονομία μας στις "σύγχρονες" συνθήκες. Ο ίδιος παράγοντας έλεγε πως "για να ανταποκριθούμε στις νέες συνθήκες παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και στους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ - όπως επίσης και για να μπούμε στην ΟΝΕ - θα χρειαστεί ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής".

Σύμφωνα με πληροφορίες, το νέο μακροχρόνιο πρόγραμμα λιτότητας, που επεξεργάζεται η Επιτροπή Σπράου, προβλέπει μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτον, την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών,με μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων (υποστηρίζεται ότι αυξήθηκαν στην τριετία 1994 - '96), μείωση των κρατικών δαπανών με "καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και της κρατικής περιουσίας". Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται και προτάσεις για την εισοδηματική πολιτική του 1998,τόσο για το δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα. Κάτω από τον όρο "καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και της κρατικής περιουσίας", οι ιθύνοντες εννοούν εκποιήσεις της περιουσίας του δημοσίου και ξήλωμα του λεγόμενου "κράτους πρόνοιας". Στα πλαίσια αυτά, περιλαμβάνονται σενάρια μέτρων, σύμφωνα με τα οποία μια σειρά υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, που προσφέρονται σήμερα δωρεάν, θα πρέπει να προσφέρονται στο εξής με κριτήριο την "ανταποδοτικότητα".Για παράδειγμα, όπως έλεγε μέλος της Επιτροπής Σπράου, "η καλύτερη διαχείριση και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα επιτευχθεί με μέτρα, όπως:

α) Οι δήμοι να νοικιάζουν τα πεζοδρόμια. Ηδη έχει αρχίσει δειλά δειλά να εφαρμόζεται.

β) Η ΕΜΥ να πουλάει τα μετεωρολογικά δελτία στους αγρότες.

γ) Οι ΗΣΑΠ και ο ΟΣΕ να δώσουν τον τεράστιο χώρο που διαθέτουν στους σταθμούς του Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και άλλους σταθμούς, για την ανέγερση κτιρίων από ιδιώτες με αντιπαροχή...

Με βάση την ίδια λογική - της ανταποδοτικότητας - ο ΟΤΕ πρέπει να χρεώνει τις υπηρεσίες που προσφέρει στο λαό δωρεάν, καθώς και όλες οι ΔΕΚΟ πρέπει να θυσιάσουν την όποια κοινωνική πολιτική ασκούν και να λειτουργούν με κριτήριο το μέγιστο κέρδος

Δεύτερον, τη μείωση του πληθωρισμού, με μέτρα που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής. Η μείωση του κόστους παραγωγής θα επιχειρηθεί τόσο με την παραπέρα συμπίεση του "κόστους εργασίας" (με την εισοδηματική πολιτική, τη μεγαλύτερη ελευθερία σε απολύσεις προσωπικού, την κατάργηση της αποζημίωσης για απολύσεις κλπ.) όσο και με τη μείωση των φόρων, των ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνουν οι επιχειρηματίες, των τιμολογίων σε προϊόντα και υπηρεσίες που παρέχουν οι ΔΕΚΟ στη βιομηχανία και άλλες επιχειρήσεις κλπ. Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνονται μέτρα όπως η μείωση των ειδικών φόρων και άλλων έμμεσων φόρων (φορολογία καυσίμων για τη βιομηχανία, φτηνότερα τιμολόγια της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΣΕ και άλλων ΔΕΚΟ για τις βιομηχανικές και άλλες επιχειρήσεις) κλπ.

Τρίτον, μείωση των διαφόρων επιβαρύνσεων (φορολογικών κλπ.), για τα δάνεια που χορηγούν οι τράπεζες στις επιχειρήσεις, καθώς και την καθιέρωση νέου "αναπτυξιακού" νόμου, με τον οποίο θα διευρύνονται οι παροχές και τα προνόμια στις επιχειρήσεις (κυρίως τις μεγάλες) που θα κάνουν επενδύσεις.