Ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας θα θεωρούσε και ο πλέον "αντισημιτικός" στο ΠΑΣΟΚ κάθε πρόβλεψη για μια τόσο σύντομη και τόσο δραματική ανατροπή του κλίματος που στήθηκε περί τον νέο πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Πάντως, αυτή τη στιγμή ένα είναι σίγουρο. Η κυβέρνηση της "νέας εποχής" και ο επικεφαλής της διεκδικούν ρεκόρ Γκίνες. Κανείς άλλος δεν κατάφερε να περάσει τόσο σύντομα από το ζενίθ, στο ναδίρ της λαϊκής αποδοχής ή ανοχής. Ο ρόλος, όμως, της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης, είναι πολύ περισσότερο καταλυτικός. Σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και πιστοί φίλοι των "εκσυγχρονιστών" του κυβερνώντος κόμματος κάνουν πλέον λόγο για "αναπότρεπτη πορεία ήττας στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν".

Ανεξάρτητα από την ορθότητα των παραπάνω εκτιμήσεων, εκ των οποίων ορισμένες θέτουν ακόμα και ζήτημα διατήρησης της πρωθυπουργικής θέσης από τον Κ. Σημίτη, ένα είναι σίγουρο. Το πλήγμα που δέχτηκε το ΠΑΣΟΚ είναι αρκούντως σημαντικό. Και όχι μόνο διότι οι εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της Ιμια, ανοίγουν νέους δρόμους στο μαραθώνιο των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων. Οχι μόνο γιατί άρχισαν οι πρώτες "συγκρίσεις" με τον Α. Παπανδρέου, δηλώσεις μάλιστα του οποίου χρησιμοποιούνται (μαζί με τα νέα για έξοδο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το "Ωνάσειο") ως "όπλα" των αντιπάλων του νυν πρωθυπουργού. Ούτε γιατί ήρθε στο φόντο, με εντονότατο τρόπο, η "προσωπική πολιτική" που ακολουθείται στην κυβέρνηση από τους χτεσινούς και σημερινούς "δελφίνους". Αυτό που κυρίως "ναυάγησε" στις βραχονησίδες του Αιγαίου είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της "βιτρίνας" του ΠΑΣΟΚ: "Η σκίαση- όπως λένε στελέχη του - του πατριωτικού χαρακτήρα του κόμματος".

Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για το περιεχόμενου του όρου "πατριώτης" και το πώς αυτό το περιεχόμενο μεταλλάσσεται στα χείλη εκείνων που πιστεύουν και υπηρετούν την πολιτική της εξάρτησης. Ετσι κι αλλιώς είναι σίγουρο ότι το πλήγμα της εικόνας που καλλιεργεί χρόνια το ΠΑΣΟΚ για τον εαυτό του, είναι υπαρκτό. Κάποιοι μάλιστα στο εσωτερικό του είναι άκρως απαισιόδοξοι ως περιθώρια επιτυχίας της τακτικής εξαπάτησης που θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ:"Αν χρειάζονται καθημερινές δηλώσεις για να "φαίνεται" ότι έχουμε κοινωνική ευαισθησία, τι μπορεί πια να "δείξει" ότι δεν απωλέσαμε και τον πατριωτισμό", λένε.

Αυτή η εξέλιξη όσον αφορά το προφίλ Σημίτη, παρά το γεγονός ότι αφορά όλο το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι δε φαίνεται ότι θα την αφήσουν αναξιοποίητη, για ίδιον όφελος. Είναι δεδομένο ότι ο Α. Τσοχατζόπουλος ελέγχει τον κομματικό μηχανισμό και "περιμένει", με ένα ακόμα ατού τον Κ. Σημίτη στο Συνέδριο. Στο μεταξύ τον "περιμένει" στη συνεδρίαση της ΚΕ την επόμενη βδομάδα, όπου θα τεθεί το θέμα της ελληνοτουρκικής κρίσης. Ακόμα και ο εξίσου "χαμένος" από την υπόθεση Γερ. Αρσένης,δείχνει να προσαρμόζει τα μελλοντικά πολιτικά του σχέδια στη βάση του "πώς να αντιστρέψει" το εναντίον του κλίμα. Ηδη οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι του καταλογίζουν διάθεση "στρατιωτικής ρεβάνς" με την Τουρκία, την οποία επιδιώκει "για να εξευμενιστεί". Σε κάθε περίπτωση το εσωκομματικό - και όχι μόνο - πολιτικό τοπίο δεν είναι καθόλου ίδιο, όπως πριν την κρίση στο Αιγαίο. Εκείνο που παραμένει ίδιο είναι η εμμονή του ΠΑΣΟΚ και των δικομματικών εταίρων του στην πολιτική της εξάρτησης. Μια πολιτική που θέλουν να μένει στο απυρόβλητο, αφού εκείνο που τους ενοχλεί είναι οι "κακοί χειρισμοί" όσων την έκαναν να φανεί αφτιασίδωτη. Γι' αυτό ζητούν και την τιμωρία τους.

Ν. Μπ.