Τα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματοβιοτεχνών - εμπόρων (ΕΒΕ), που ήρθαν με ιδιαίτερη ένταση στην επικαιρότητα τη χρονιά που πέρασε και την εμμονή της κυβέρνησης στη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής και αδιέξοδης πολιτικής φέρνουν με επερώτησή τους στη Βουλή προς τους αρμόδιους υπουργούς οι βουλευτές του ΚΚΕ Σπ. Στριφτάρης, Μ. Κωστόπουλος, Αντ. Σκυλλάκος, Ορ. Κολοζώφ, Γερ. Αραβανής, Γ. Κατσαρός, Στρ. Κόρακας και Δ. Κουμπούρης.Οι βουλευτές του Κόμματος ρωτούν τους αρμόδιους υπουργούς Βιομηχανίας, Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου, Οικονομικών και Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης τι πολιτική πρόκειται να ακολουθήσουν για τους ΕΒΕ.

Μεταξύ άλλων στην επερώτηση του Κόμματος υπογραμμίζονται τα εξής:

"Τα προβλήματα των ΕΒΕ όχι μόνο δε λύνονται, αλλά συνεχώς επιδεινώνονται. Ολο και περισσότερη αγανάκτηση συσσωρεύεται στους ΕΒΕ, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτή σήμερα, για διάφορους λόγους, δεν εκφράζεται με σταθερότητα και την ίδια μαχητικότητα που υπήρξε την άνοιξη του 1995. Κανένα ουσιαστικό μέτρο υπέρ των ΕΒΕ δεν πάρθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως άλλωστε και από τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Στο επίπεδο των λόγων από την πλευρά της κυβέρνησης εναλλάσσονταν οι κολακείες με τις συκοφαντίες. Στο επίπεδο των έργων υπήρχε μια συστηματική προώθηση μέτρων σε βάρος των ΕΒΕ, μαζί με την υλοποίηση πολιτικών και προγραμμάτων - μαϊμού για τις λεγόμενες ΜΜΕ. Η ουσία της υπόθεσης είναι η εξής: Η ανασυγκρότηση του καπιταλισμού στην Ελλάδα, στα πλαίσια της ενσωμάτωσής της στην ΕΕ, έχει ως αποτέλεσμα τον συνεχή εκτοπισμό των ΕΒΕ και τη μετατροπή αυτών που απομένουν όλο και περισσότερο σε φόρου υποτελείς στο κεφάλαιο, κύρια τα μονοπώλια. Αυτός είναι και ο μόνος εκσυγχρονισμός που μπορεί να προσφέρει η πολιτική της υποταγής στο Μάαστριχτ στους ΕΒΕ.

Την ουσία αυτή προσπαθούν να συγκαλύψουν οι διακηρύξεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, των ελληνικών κυβερνήσεων, των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποστηρίζουν τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό, ότι δήθεν οι ΜΜΕ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, ότι δήθεν οι ΜΜΕ, με βάση τα δεδομένα των νέων τεχνολογιών και των άλλων αλλαγών που συντελούνται, μπορούν να παίξουν ένα δυναμικό ρόλο στην ανάπτυξη, να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της ανεργίας κτλ.".

Και καταγγέλλεται ότι "όσοι υποστηρίζουν την άποψη ότι οι ΜΜΕ είναι η ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας "ξεχνούν" να διευκρινίσουν ότι όταν μιλάνε για ΜΜΕ εννοούν αυτές που απασχολούν μέχρι και 100 ή 200 ακόμα και μέχρι 500 εργαζόμενους. Με άλλα λόγια, πρόκειται για επιχειρήσεις που για τα μέτρα της χώρας μας είναι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Τα διάφορα προγράμματα, που κατά καιρούς εξαγγέλλονται και υλοποιούνται, αφορούν αυτής της τάξης μεγέθους επιχειρήσεις κυρίως, δηλαδή μικρές, μεσαίες αλλά και μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Στη χώρα μας, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή της ΕΣΥΕ, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροεπιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι και 4 άτομα ήταν 462.282, δηλαδή το 90,7% του συνόλου των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις με 5-10 απασχολούμενους ήταν 28.674 (ή 5,6%). Και μόνο 18.757 ή το 3,7% ήταν οι επιχειρήσεις που απασχολούσαν 10 άτομα και πάνω. Οι ΕΒΕ στην Ελλάδα αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, πολύ υψηλότερο σε σύγκριση με το μέσο όρο της ΕΕ.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τι γίνεται μ' όλο αυτό τον κόσμο. Βροχή πέφτουν τα δισ. δρχ. των διαφόρων προγραμμάτων για τις ΜΜΕ που κατά καιρούς εξαγγέλλονται. Στην πράξη, όμως, όλες αυτές οι μικροεπιχειρήσεις βασικά αποκλείονται από τα όποια προγράμματα και πόρους διατίθενται. Δεν είναι τυχαίο ότι ουδέποτε έχουν δοθεί στοιχεία από αρμόδια υπουργεία ή οργανισμούς που να δείχνουν τι μέρος των πόρων έχει κατευθυνθεί στις επιχειρήσεις μέχρι 4 απασχολούμενους και πόσες αριθμητικά έχουν ωφεληθεί από αυτούς τους πόρους.

Γι' αυτές εκείνο που μένει είναι τα συγκεκριμένα μέτρα σε βάρος τους, όπως η ουσιαστική κατάργηση της βιοτεχνικής χρηματοδότησης και γενικότερα η "απαγόρευση" ουσιαστικά της πρόσβασής τους στο πιστωτικό σύστημα, η απελευθέρωση του ωραρίου, η σταδιακή απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης και η αύξηση των ενοικίων, η αύξηση γενικά του λειτουργικού κόστους και του κόστους παραγωγής, η αύξηση της φορολογίας, η πτώση του τζίρου και τα λουκέτα".

Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι "η αντιμετώπιση των προβλημάτων των ΕΒΕ, η αξιοποίηση αυτού του δυναμικού, στα πλαίσια μιας φιλολαϊκής πολιτικής ανάπτυξης, δεν μπορεί παρά να έχει αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, πέρα από τα γενικότερα μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, της ενίσχυσης του εισοδήματος των εργατοϋπαλλήλων και των μικρών αγροτών, της αλλαγής του ρόλου του δημόσιου τομέα κ. ά."

Στα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτικής, το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι τα μέτρα θα πρέπει να είναι τα εξής:

• Καθιέρωση ισχυρών κινήτρων - φορολογικών, χρηματοδοτικών, επιδοτήσεων κ. ά.
• Καθιέρωση αμοιβαία επωφελών σχέσεών τους με το δημόσιο τομέα, εξασφάλιση γι' αυτούς ενός μέρους των κρατικών προμηθειών και των δημόσιων έργων.
• Προστασία των ΕΒΕ από τη μονοπωλιακή εκμετάλλευση και τον άνισο ανταγωνισμό με μέτρα περιορισμού της δράσης των πολυκαταστημάτων, αλλαγή του ωραρίου, έλεγχο των τιμών των πρώτων υλών και προϊόντων, έλεγχο των εισαγωγών.
• Καθιέρωση ειδικού καθεστώτος χρηματοδότησης, που να εξασφαλίζει διαθέσιμα κεφάλαια, εγγύηση του δημοσίου και χαμηλά επιτόκια.
• Χωροθέτηση των δραστηριοτήτων, δημιουργία βιοτεχνικών πάρκων και αποτελεσματική προστασία της επαγγελματικής στέγης.
• Αλλαγή του καθεστώτος, που σήμερα διέπει τους ΕΒΕ, στα πλαίσια μιας ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης, με την κατάργηση των "αντικειμενικών κριτηρίων" και του 35%, τον προσδιορισμό του φορολογητέου εισοδήματος μέσα από τα βιβλία (με τους αντίστοιχους ελέγχους που πρέπει να γίνονται), την αύξηση των αφορολόγητων ορίων στο επίπεδο της φτώχειας, τη δραστική μείωση του ΦΠΑ.
• Μετατροπή του ΕΟΜΜΕΧ και των κλαδικών του ινστιτούτων σε φορείς ουσιαστικής και ολόπλευρης στήριξης των ΕΒΕ, αντί της σημερινής πολιτικής που οδηγεί στην υποβάθμιση του ΕΟΜΜΕΧ και τη συρρίκνωση ή κλείσιμο των κλαδικών ινστιτούτων.