Του Κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πάλεψαν και συνεχίζουν ως σήμερα να παλεύουν, ώστε η μέρα της εργατικής Πρωτομαγιάς να είναι μέρα αγώνα και απεργίας της εργατικής τάξης. Ομως, δεν κλείνουμε τα μάτια μας. Τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη της πλειοψηφίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ", όλο και περισσότερο, εμφανίζεται σαν μια μέρα που από τα μπαλκόνια ακούγονται μεγάλα και ηρωικά λόγια, για την εργατική τάξη, μέχρι και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο διακηρύσσουν. Την άλλη μέρα, όμως, τα ξεχνάνε, συνεχίζουν την προσπάθεια να επιβληθεί στην εργατική τάξη η λεγόμενη "κοινωνική ειρήνη", η υποταγή της στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Η εργατική Πρωτομαγιά έχει αξία όταν 365 μέρες το χρόνο παλεύεις αγωνιστικά. Τότε μόνο μπορείς να αποτίσεις φόρο τιμής στους νεκρούς του Σικάγου.
Θα επιδιώξουν, οι συγκεντρώσεις να γίνουν πραγματικές συγκεντρώσεις των εργατών. Να ακουστεί η φωνή των χιλιάδων "ομιλητών" από τα κάτω. Η αγωνία των εργαζομένων. Το πραγματικό αγωνιστικό μήνυμα και περιεχόμενο.
Να καταδειχθούν οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις για την ανεργία, τη βαριά λιτότητα για τους εργαζόμενους, τα τσαλαπατήματα των δικαιωμάτων και την αντεργατική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.
Να αποκαλυφθούν οι ευθύνες και ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Να προβληθεί η ανάγκη αγωνιστικής αντίστασης στην επίθεση της εργοδοσίας των μονοπωλίων.
Να καταγγελθεί ο ρόλος των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Να αποκαλυφθούν οι τεράστιες ευθύνες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ" για την υποταγή και αδρανοποίηση σημαντικών τμημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να προβάλουν την ανάγκη αναδιοργάνωσης και ισχυροποίησης του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η άρχουσα τάξη της χώρας μας, οι ηγεσίες των κομμάτων, που έχουν αναλάβει να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τις αντεργατικές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανησυχούν από τον κίνδυνο γι' αυτούς, η δυσαρέσκεια να πάρει μαζική αγωνιστική μορφή και να αμφισβητηθούν οι συντηρητικές πολιτικές και οι φορείς τους. Αυτές οι δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να μετρούν τις λαϊκές αντιδράσεις, την πορεία του κινήματος. Επιδιώκουν να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες, να καλλιεργήσουν παλιούς και νέους μύθους, ώστε να προλάβουν δυσάρεστες γι' αυτούς εξελίξεις.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι χρόνια τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια ιδεολογικοπολιτική αποπροσανατολιστική εκστρατεία, με στόχο την υποταγή των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι δυνάμεις του λεγόμενου ευρωπαϊκού προσανατολισμού και οι φορείς τους στο συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκουν, μέσα από τις λογικές του "κοινωνικού διαλόγου" και της "κοινωνικής συναίνεσης", να προωθήσουν τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, που είναι η υποταγή της εργατικής τάξης, της μεθοδικής διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στον αντίποδα αυτών των πολιτικών βρίσκεται το ΚΚΕ, η πολιτική δύναμη που επέμενε και επιμένει αταλάντευτα ότι απέναντι στην επίθεση των μονοπωλίων είναι ανάγκη να αντιπαρατεθεί το μέτωπο και ο αγώνας του λαού. Απέναντι στη λογική της "κοινωνικής συναίνεσης" και της υποταγής, να αντιπαρατεθεί η δοκιμασμένη γραμμή του αγώνα και της ταξικής πάλης. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το ΚΚΕ δε δέχτηκε μόνο την επίθεση της εργοδοσίας, αλλά και τον ενορχηστρωμένο, ανοιχτό ή συγκαλυμμένο, αντικομμουνισμό των άλλων δυνάμεων.
Οι δυνάμεις αυτές γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να δώσουν πιο αποφασιστικό πλήγμα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι ανάγκη να πλήξουν πρώτα απ' όλα το ΚΚΕ και τις ιδέες του.
Το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, στα επόμενα χρόνια θα κριθεί η πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Αν θα καταφέρει να αναδιοργανωθεί, να αποχτήσει αγωνιστικό ταξικό προσανατολισμό ή θα περάσει μια παρατεταμένη πορεία κρίσης.
Οι δυνατότητες για μια πορεία ανάκαμψης του κινήματος υπάρχουν. Πρέπει, όμως, να μη χαθεί άλλος χρόνος.
Το ΚΚΕ πάλεψε όλα αυτά τα χρόνια, σ' όλα τα επίπεδα και απ' όλες τις θέσεις που βρισκόταν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, να μείνει ζωντανή η φλόγα του αγώνα και της πάλης. Να αναπτυχθούν οι αγώνες των εργαζομένων. Να διευρυνθεί το μέτωπο της κοινής δράσης ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Η ενωτική αγωνιστική διέξοδος του συνδικαλιστικού κινήματος εξαρτάται από τη διαμόρφωση ενός ισχυρού ταξικού ρεύματος και την ενίσχυση του ΚΚΕ, που συσπειρώνει, δραστηριοποιεί αγωνιστικά πλατιά τμήματα των εργαζομένων, δίνει αγωνιστική διέξοδο στην αγανάκτηση και τη δυσαρέσκειά τους. Που παίρνει πρωτοβουλία, για να προχωρήσει παραπέρα ο συντονισμός της δράσης των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος και να αποτελέσει το αντίβαρο στις δυνάμεις της υποταγής και της ενσωμάτωσης των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος.
Η προτεραιότητα στη δράση των κομμουνιστών για την ανάπτυξη της πάλης πρέπει να στραφεί στο πρωτοβάθμιο σωματείο.
Σ' αυτές τις συνθήκες, οι κομμουνιστές είναι ανάγκη να αναπτύξουν την πιο πλατιά δράση μέσα στους εργαζόμενους, ώστε να ανέβει η αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική συνείδηση. Να μπολιάσουν τους εργαζόμενους με την ιδέα της αποφασιστικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ στην πολιτική ζωή και των παρατάξεων που στηρίζει στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ο προσανατολισμός αυτός της δράσης χρειάζεται πιο αποφασιστικά να διαπεράσει κάθε πτυχή της δράσης των κομμουνιστών. Η πορεία για την Πρωτομαγιά αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία αγωνιστικής ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης ολόκληρου του Κόμματος στην εργατική τάξη. Με τις Θέσεις της ΚΕ για το 15ο Συνέδριο, τη Διακήρυξη για την 1η Μάη, να απευθυνθούμε σε όσο το δυνατό περισσότερους εργαζόμενους με το "Ριζοσπάστη" στο χέρι.
Η ενωτική αγωνιστική διέξοδος του συνδικαλιστικού κινήματος εξαρτάται από τη διαμόρφωση ενός ισχυρού ταξικού ρεύματος και την ενίσχυση του ΚΚΕ, που συσπειρώνει, δραστηριοποιεί αγωνιστικά πλατιά τμήματα των εργαζομένων, δίνει αγωνιστική διέξοδο στην αγανάκτηση και τη δυσαρέσκειά τους