Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Σ. Πέρες δεν απέφυγε τελικά, παρά τις αρχικές εντυπώσεις, να ακολουθήσει την παράδοση των κυβερνώντων αυτή τη χώρα. Δέσμιος στους αμερικανικούς προσανατολισμούς και σχέδια για την περιοχή της Μέσης Ανατολής επέλεξε την "παραδοσιακή" γλώσσα της ωμής κρατικής τρομοκρατίας ως επίσημο διπλωματικό εργαλείο επιβολής άδικων όρων στους γειτόνους του. Ξεκίνησαν βάρβαρους βομβαρδισμούς κατά του Λιβάνου με αποτέλεσμα δεκάδες θύματα αμάχων μεταξύ αυτών πολλά αθώα παιδιά και πάνω από 400.000 πρόσφυγες. Με την πρόσφατη σύνοδο στο Χαράμ Αλ - Σαϊκχ είχαν εξασφαλίσει την υποστήριξη των διεθνών οργανισμών, των ηγετών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, αλλά και την ανοχή τουλάχιστον ακόμα και κάποιων Αράβων ηγετών. Ταυτόχρονα, η στρατιωτική συμφωνία με την Τουρκία και η δυνατότητα του Ισραήλ να χρησιμοποιεί τις αεροπορικές της βάσεις δυναμώνει τη θέση τουαναδείχνει την Τουρκία σε παράγοντα - ρυθμιστή στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ταυτόχρονα γίνεται αφορμή παραπέρα αποδυνάμωσης στο εσωτερικό των μουσουλμάνων. Πέρα από αυτούς τους σχεδιασμούς ο Σ. Πέρες είχε και ένα λόγο περισσότερο προσωπικό να προχωρήσει στη βάρβαρη επίθεση. Η δημοτικότητά του μπροστά στις εκλογές έπεφτε κατακόρυφα και απ' όταν ξεκίνησε τη λεγόμενη "σκληρή πολιτική", αποκλείοντας τους Παλαιστινίους στη Δυτική Οχθη και στη Γάζα και εξαπολύοντας μαζικές συλλήψεις την είδε να... παίρνει τα απάνω. Οι απάνθρωποι βομβαρδισμοί δυστυχώς είχαν και ένα τέτοιο νόημα.

Π. Α.